Op 1 juni was het dan zover, het langverwachte en misschien licht gevreesde dagje wildwatervaren in de Erft. Met een leuk gezelschap van de introductiecursus 2025 gingen we op pad.
Double Mark, Lotte, Wendy, Jericho en ik waren er in de beginnerscursus klaar voor gestoomd. De boogslag, opkanten en het zeiltje (duidelijk beginnerstermen) lostrekken zat er allemaal bij. We tilden als ware peddelaars onze boot naar boven in vol tenue waar onze kerntemperatuur al wat graden van steeg.
Had iemand de waterstand gecheckt, vroeg onze leider Lilly? Nee eigenlijk niet, de kerntemperatuur steeg nog even door. We stapten met enige zenuwen in en peddelen stroom opwaarts. Een hele klus want het water stroomde wat harder dan verwacht. De kerntemperatuur steeg door. Mark vond daar snel een oplossing op, je kunt gewoon meteen je boot omgooien en lekker zwemmen.
Eenmaal aangekomen bij de brug, leerden we traverseren. Lilly moedigde ons als een ware mama eend aan. Van links naar rechts, in en uit het keerwater. We snapten nu waarom dit een sport is.
Lilly laat ze traverseren bij de spoorbrug
Toen was het moment daarom om onder de brug door te gaan door het echt wilde water! De een kneep de billetjes samen, de ander kon niet wachten.
We overleefden allemaal de grote golf en gingen door met oefenen met het traverseren. Bram, Cees en Laura viste de een na de ander uit het water. De boten werden leeggegooid maar ons enthousiasme nam alleen maar toe.
Denise
Jericho
Liefde is…
Lunch!
Na een korte pauze op het droge was het tijd om de rivier te bedwingen. We leerden van keerwater naar keerwater varen, dat je beter een peddel vast kan houden dan een tak en dat de stenen die in het water liggen toch best wel spannend zijn.
“Teruggeven aan de natuur”
Jericho pakt zelf een keerwater halverwege de lange vistrap. Helemaal gepland, toch?
Maar na een mooie afdaling stapte iedereen, moe maar voldaan, uit zijn of haar boot. De pijntjes en de angsten werden nog even besproken tijdens het vastbinden van de boten op de auto's. De terugweg was een heel stuk stiller dan de heenweg…
Onder het genot van een heerlijk biertje wijntje of limonade sloten we de dag af met Ed's burgers en een kaasclubje. Een mooie dag met een mooie club mensen. Nu rijst alleen de vraag nog, wie zien we terug op het water? Of voor wie was het water te machtig?
Namens alle deelnemers van deze mooie dag, bedanken we de Batavier en de leden die ons vol enthousiasme hebben begeleid!
Denise
Eigenlijk stond het water te hoog om met beginners omhoog te varen naar de spoorbrug. Net onder de spoorbrug is een (onhandig klein) plekje om in te stappen. Zou er boven de spoorbrug een handige instap zijn? Het leek er niet op.
Het aan de natuur teruggegeven stuk is eigenlijk juist perfect voor echte beginners om keerwater in- en uitvaren te leren zonder echte druk. De juiste hoek bepalen kan mooi geoefend worden. Wel is er met minder water meer te doen in dit stuk, nu leek er veel van de heel natuurlijk neergelegde bomen overspoeld.
Te overwegen: lunchen bij de slalombaan ipv bij de auto’s. Want nu moesten we eigenlijk te snel weg bij de slalombaan (honger!) terwijl we na de lunch vrij snel beneden waren.
Bram
Waterstand: 94 cm @ Neubrueck
Vaarders: Denise, Jericho, Lotte, Mark, Mark, Wendy, Cees, Laura, Bram, Lilly
Instap: Spoorbrug boven slalomveld
Uitstap: Sporthafen Neuss
