Lang geleden was er eens, waren er zelfs vaker, B4-wildwaterweekenden waar alleen canadese kano’s mee mochten. Dat leverde meestal veel vermaak op, omdat de meeste Batavieren op stromend water vooral kajaks gewend zijn. Sturen in een canadees blijkt dan net een beetje anders, en toch wil een B4-wildwaterkajakker in een canadees ook keerwaters varen en golven surfen. Goed voor leuke foto’s en mooie verslagen, die op onze website te te vinden zijn – met net zo’n lange afgekorte titel.
Afgelopen zomer in Sort (zie andere verslagen) heeft iedereen die erbij was gepeddeld met steekpeddels op wildwater, en ontstond het idee eindelijk weer eens een Bataviercanadeeswildwaterweekend te organiseren. In dezelfde week kregen we van Roy een tip voor een jaarlijks canadeestreffen bij een Duitse kanuclub aan de Rur. Dat hebben we direct in de planning opgenomen als eerstvolgend canadeeswildwaterweekend, dat ondanks beperkte aanmelding vanuit Batavier gewoon doorging en erg geslaagd was.
Vrijdagavond arriveerden Rien en ik wat later op de avond bij het clubhuis aan het stuwmeer, waar we onze tentjes op een grasveldje tussen de tipi’s konden zetten en aanschuiven bij de rest van het gezelschap dat eerder aankwam en al gemütlich onder het afdak zat. Er stond een grote bbq te gloeien en het kampvuur brandde al….
De volgende ochtend na het ontbijt vertrok het hele gezelschap bij prachtig zonnig herfstweer naar Heimbach om bij de instap chaos te veroorzaken met twintig auto’s, dubbel zoveel boten en nog meer vaarders, wat een interessante mix maakte met een andere groep die op hetzelfde moment dacht in te stappen.
Iedereen kreeg een nummer mee om als vaarvergunning op de boot te plakken, en daarna werd gepoogd als grote groep te starten. Uiteindelijk werd het een laaange sliert van grote en kleine canadezen die allemaal hun eigen ding deden. Rien en ik voeren samen op met andere Nederlanders waarvan we enkelen nog kenden van eerdere Bataviercanadeeswilwaterweekenden.
De Rur is op dit traject niet bijster wild, en kronkelt rustig maar gestaag door het dal. Eerst langs campings, en daarna steeds meer door puur natuur. De herfst was zichtbaar begonnen, de boombladeren begonnen al te kleuren waardoor tussen geweldig mooie uitzichten peddelden.
Wel met af en toe golven, bochtstromingen, uitstekende takken en bomen en omhoogstekende stenen.
Bij de eerste pauzeplek in Blens hebben we koffie gedronken en wat gegeten, waar een ander deel van de groep doorgevaren is en bij de volgende pauzeplek in Abenden aan de Kaffee mit Kuchen ging - daar is een goede Konditorei met terras aan de rivier. Wij hebben vrolijk naar hen gezwaaid toen wij aan hen voorbij voeren.
Verderop zagen we de burcht van Nideggen hoog boven ons op een steile klif, waar ook een bekend klimgebied is. Op dit deel wordt het dal smaller en de slingert de Rur tussen de berghellingen door, en moet je toch opletten waar je vaart. Hier zijn meer keerwaters om mee te spelen, die dan ook door meerdere canadeesvaarders worden gebruikt en soms ook net niet.
Rien werd nog bijna te grazen genomen door een combinatie van keerwaters waar (ineens?) een steen zijn geplande draai blokkeerde, waardoor hij dwars in de stroming kwam te liggen - en dan is er iets met opkanten of zo wat Rien net op tijd in de gaten had, en net aan een nat pak ontkwam.
Ondanks de drukt op de rivier vloog er nog een ijsvogel vlak voor ons een stukje mee, ik blijf ze elke keer weer verrassend mooi vinden.
Bij het volgende dorpje is de laatste kans om nog uit te stappen voor wie niet het hele stuwmeer wil varen dat een paar kilometer verder begint. Dit stuk is het minst bevaren deel van de rivier, maar absoluut de moeite waard. Dat geldt ook voor het stuwmeer, dat een natuurgebied is waarin met boeien een vaarroute doorheen loopt.
In het meer zijn ondiepe delen en kleine eilandjes waar veel vogels zitten. Aan de oever zat een groepje reigers in de boom, er waren nijlganzen, zwanen en meer. Het is een mooi gezicht om over de hele lengte van het meer canadezen te zien peddelen. Op het eindpunt bij het clubhuis hielp iedereen elkaar de boten weer op de juiste plek te krijgen.
Na het omkleden werden de auto’s teruggehaald, wat wij met het treintje hebben gedaan dat bijna helemaal langs de Rur omhoog rijdt.
Als afsluiting was er een pan met maaltijdsoep gekookt voor iedereen, en werden belevenissen en verhalen bij het kampvuur uitgewisseld.
Zondag was het weer helaas minder, er was vlakbij nog een nieuwe rivier om te verkennen maar om die te varen gaan we nog een keertje terug.
Voor volgend jaar staat de laatste zaterdag in oktober canadeesvaren alweer in onze agenda’s, en we vermoeden dat dan meer Batavieren mee gaan…
Cees
