Eigenlijk is dit de hele samenvatting: het was prachtig!
WW II - II+ (III) Leuke rivier met gevarieerd wildwater. Landschappelijk zeer mooi, bosrijke vallei, met de auto alleen bij de bruggen benaderbaar.
Risico factor 3 à 4. (1= gering 6 = hoog) Er zijn redelijk wat bomen over de rivier waarbij het soms moeilijk op tijd uitstappen is (we hebben ongeveer 10 keer moeten uitstappen, red.). De rivier is over grote delen alleen te voet via kleine wandelpaden of bospaden bereikbaar.
Vandaag een heel erg mooie dag op het water. Strakblauwe hemel met felle zon. Ondanks de kou (-2°C) is het goed toeven op de rivier. In twee groepen varen we soms met bijna dichtgeknepen oogjes tegen het felle zonlicht. Het water is niet super hoog maar zeker niet te laag. Veel leuke keerwaters en kleine vervalletjes.
De zon heeft ook nog voor wat minder fijne situatie gezorgd. Vrij vooraan in het traject zijn twee overspoelde bomen vlak na elkaar. De eerste geeft een duidelijk verval van ong 60cm (en lijkt extreem op een stuwtje, red.). De tweede, ongeveer 10m benedenstrooms, ligt net onder water maar is door de schittering van het zonlicht heel slecht te zien. Anke vaart voorop en roept duidelijk hoorbaar links afvaren. Ze bedoelt dat de tweede boom links gevaren moet worden. Annelie, Bram en ik hebben de tweede boom niet gezien en varen de eerste boom over links. Annelie heeft moeite met de boof en duikt bijna rechtstandig naar beneden. Haar voorpunt schiet naar rechts, ze gaat om en zwemt. Bram en ik natuurlijk er achteraan om haar eruit te vissen.
Dit is de tweede boom waar we dus tegenaan ging
Dat eerste lukt, Annelie is min of meer aan de kant. Ze is zo zelfredzaam dat ze al haar materiaal nog bij zich heeft. Eigenlijk hebben Bram en ik alleen maar in de weg gelegen. Maar nu zitten we met zijn drieën tegen de tweede boom gedrukt. Annelie staat vlakbij de kant, veilig, in een hand haar peddel en de andere de boot. Bram en ik leunen over de boom om niet er onder door te worden gespoeld.
Annelie moet haar boot laten schieten, die drijft onder de boot van Bram en mij door en daarna onder de boom. Probleem voor Anke en Tom om die eruit te vissen. Maar nu verandert de rol van Annelie van geredde-uit-de-nood naar redder-in-nood. Eerst plukt ze Bram van de boom af en dan lukt het me om mijn voorpuntje in haar bereik te brengen en kan zij mij van de boom afplukken. Dank je wel. Want ik heb teveel herinneringen aan onder bomen drijven. Vijf minuten later trek ik haar met touwsteun van de rechteroever naar de linkeroever omdat daar haar bootje ligt.
Net als ik weer wil instappen komt Hans naast me in het keerwater liggen. De tweede groep heeft ons ingehaald en begint met de afvaart .
Bart
Joseph, Hans en Jacques waren het verval al af, zonder problemen. Ik zag Hans beneden druk gebaren: “HARD PEDDELEN!” begreep ik daaruit. Ik voer het verval af, maar dat ik ook had moeten boofen had ik niet aan gedacht; de punt werd naar rechts gezet en ik sloeg om. Ik kwam met een rol aan de rechterkant van de rivier weer boven, maar zag toen de boom naast me. Ik deed nog een halfslachtige poging eroverheen te gaan, maar ik had totaal geen vaart, dus dat mislukte.
Toen hing ik half tegen de boom aan, nog min of meer rechtop, met een hoge steun. Bart en anderen zag ik al in actie komen, maar ik kwam steeds schuiner te liggen en ik voelde mijn boot wegslippen. Uiteindelijk was ik nét te vroeg losgekomen, anders had Bart me er gemakkelijk uit kunnen trekken, maar het was al te laat; ik sloeg om, kwam uit mijn boot en kwam tegen de boom aan. Ik zat een tel onder water, daarna kwam ik boven, nog klem tegen de boom, maar ik werd gelukkig snel omhoog gehesen door Bart, Erik en Joseph (die vanaf de andere kant dwars door de rivier aangesneld is). Jacques hielp me vanaf de andere kant mee over de boom heen, en ik werd naar de kant geholpen. Dank allemaal voor de snelle redding! Ik mocht vervolgens bij Bart achterop naar de overkant, en niet veel later was het tijd voor lunch in het zonnetje.
Bij de lunch werd er geconstateerd dat het al 13.30 uur was, maar dat we pas 1/3e van de rivier hadden gevaren. Opschieten dus; we wisten niet precies hoeveel bomen er nog aankwamen en we wilden natuurlijk niet in het donker varen. Na de lunch hadden we vooral schaduw en had ik het koud (ondanks mijn droogpak, een aardig tempo en het vele slepen met de boot). Het was al met al een lang en vermoeiend traject, wat een goede conditie vereist. Ik weet niet of het aan mijn conditie ligt, maar ik was er op een gegeven moment wel klaar mee. Zeker toen we in de kloof nog een stuk omhoog moesten klauteren en boten takelen.
Maar gelukkig hielp de rest de moraal hoog te houden: Jacques voer nog steeds lekker mooie keerwaters, Hans bewonderde het landschap (“helemaal niet erg zo he”), Joseph zong het ene deuntje na het andere en van Erik kreeg ik een peptalk voor het laatste stukje van de kloof. Merci!
Marlou
Twee weken terug hadden we tijdens een wildwaterwandelweekend een deel van de rivier verkend. De conclusie toen was dat er genoeg bomen verwijderd waren om de kloof te varen, maar dat er één stukje met bomen twijfelachtig was.
Het eerste gedeelte van het traject was niet verkend, maar hoewel er regelmatig bomen over het water lagen was dit te overzien. Voor een deel moest uitgestapt worden, maar soms kon je overheen of onderdoor. Dit laatste deed ik eenmaal niet helemaal handig door niet geheel links te zitten en mijn punt de verkeerde kant op te richten, waardoor ik gedwongen werd de boom te knuffelen. Gelukkig kwam Tom me toen snel te hulp en konden we verder genieten van de verschillende speelplekjes en de mooie omgeving.
Door dit moment en mijn zwempartij was mijn energieniveau op een gegeven moment vrij laag en zag ik het niet zitten om het stuk van de kloof te varen, waar de mogelijke versperring zat. Bij een bankje op een rots midden in de rivier ben ik uitgestapt. Vanaf daar heb ik het wandelpad langs de kloof gevolgd tot aan de rotskapel Antoniusruh.
Van Menno hoeft er niet allemaal niet “netjes varen” te zijn wat er op de site komt
Daarna ben ik teruggelopen om te kijken hoe het met alle vaarders zou zijn. Bij aankomst bleek dat de eerdere situatie met de bomen nog lastiger was geworden door de hogere waterstand. Er werd druk gekapt om een deel van de bomen weg te halen, maar helemaal vrij maken was helaas niet mogelijk.
De passage die we omgetakeld hebben
Ondertussen werden er boten naar boven getakeld. Het was een redelijk steile klim, maar door de goede samenwerking verliep het heel vlot. Na het geblokkeerde stuk werd er weer ingestapt in de kloof en bleek nog een hele leuke surfplek te zitten. De ervaringen van de andere vaarders waren erg positief ondanks de klimpartij.
Vanaf de rotskapel werd de rivier weer een stukje simpeler. Gezien de tijd werd er een beetje doorgevaren en in het traject zat nog één grotere bomenblokkade meteen na een bocht. De boom die Nonja twee weken geleden nog probeerde door te zagen kon echter makkelijk onderdoor gevaren, waarna toen al de uitstap bleek te zijn. Concluderend was het een lang traject, maar zeker de moeite waard en het was een zeer gezellige dag!
Annelie
1 februari 2025
Waterstand: 86 cm dalend @ Lieser Plein
Vaarders: Tom, Anke, Annelie, Bram, Bart, Erik, Erwin, Hans, Jacques, Joseph, Marlou
Instap: wegbrug over Ussbach op L52, vlakbij Strotzbüscher Mühle
Uitstap: wandelparkeerplaats op kruispunt L103 en L104, vlakbij Hotel-Restaurant Elfenmühle. Dan 200m voor het tunneltje uitstappen en ff wandelen. Het laatste stukje heeft volgens de wandelaars van 2 weken geleden zoveel bomen dat dat niet de moeite waard is.
Ontbijt
Bart doet een poging om een boom weg te zagen
Joseph
Jacques
Erik
Bart vindt dit ook gelden als ‘niet uit de boot’
Bram kon het wél, maar… niet helemaal zonder hulp
Af en toe zag het er zo uit
Harry’s flesje is helaas al verdwenen, de gedachte niet
IJshaar
Kleine naschrift: erg belangrijk nog te melden dat Marjolein bang was dat er niet genoeg eten zou zijn. Ze heeft daarom Anke maar opgesloten in hun huisje.
Niets bleek minder waard, er was meer dan genoeg maar vooral erg lekker eten.
Bram
