Vaste en vloeibare Venen
Zaterdagochtend vertrokken we met drie bikkels (Saskia, Menno en Jorn), richting de Hoge Venen. Of we gingen langlaufen, sneeuwschoen-wandelen of gingen varen?? We hadden toen nog geen idee. Het zou in het weekend licht gaan dooien en af en toe regenen. Maar of dit genoeg was om te varen??
Onze eerste bestemming was Monschau, om te kijken of de Rur genoeg water had om te varen. Daar aangekomen bleek de waterstand veel te laag. De kou en de besneeuwde omgeving was ook niet aantrekkelijk om eens lekker te gaan varen op de Rur. Er lag hier nog wel zo’n 30cm sneeuw. Dan maar op naar de loipes op de Hoge Venen om te langlaufen.
Na zo’n half uurtje cruisen door een mooi sneeuwlandschap kwamen we aan bij de Ski de Bottrange. Na een heerlijke warme chocolademelk genuttigd te hebben in het restaurant gingen we naar de skiverhuur. Eenmaal de latten ondergebonden, was het voortbewegen op langlauf ski’s wel even wennen...
Die latten gaan alle kanten op… En waarom liggen die baantjes zo dicht bij elkaar? Onze auto-Mufti Saskia liet wel even zien wie er het beste kon langlaufen! Wij mannen waren maar wat aan het stuntelen en vielen een enkele(n) keer om.
Na een aantal meters gingen er al wat laagjes kleding uit. Het zweet liep in je bilnaad, het was aardig inspannend dat langlaufen. Maar het was wel erg mooi in dat witte landschap. Toen we bij een splitsing kozen voor de zwarte loipe (de lange loipe van 16km, dit is alleen voor de bikkels), wist ik niet of ik heel blij was met die keuze…
Achteraf was dit best te doen! En het langlaufen ging toch steeds wat beter. Naar beneden ging het helemaal lekker en makkelijk. Toch vreemd… Bottrange ligt op het hoogste punt en je gaat naar beneden, dan moet je toch altijd wel weer een keer omhoog! En dat ging niet zo heel snel.
Stapje voor stapje ging je steeds hoger. Jammer dat het weer niet wat beter was, het druilde een beetje en was wat mistig. Na zo´n twee en half uur waren we weer bij de Botrange en vonden we het wel welletjes. Spullen weer ingeleverd en maar weer eens wat te drinken genomen in het restaurant.
Op de weg naar de molen zijn we nog even de waterstand gaan bekijken bij de Hoegne. En dit was veelbelovend! 60 cm op de peilschaal! Dat zou gaaf zijn; in een weekend langlaufen en varen! Het verblijf in de molen was fijn. Lekker gegeten en opgewarmd bij de houtkachel. Vroeg ons mandje in en op naar morgen!
Zondag 12 december 2010
Verbaasd word ik wakker, waar is die warmte van gisteravond? Steenkoud vroren de billetjes aan de toiletrand en de slaapkamer was al niet veel beter. De overgang van “met een biertje rozig dommelen bij de kachel” naar het “met trillende teentjes wakker worden” werd gevreesd maar het duo-dekbed redt ons.
Ondanks de barre temperaturen in de molen is het heerlijk warm in bed. Ik blijf nog maar even lekker liggen, rond achten hoor ik Hans naar de bakker vertrekken, broodjes mee terug, tafel dekken, hij is weer in zijn element.
Dan er toch maar uit, hopelijk kunnen we vandaag dan wel varen. De koffie is al klaar en ik confisqueer ik de laptop met de Internet dongle.
Snel even naar de boven Rur, die dicht ik de meeste kans toe. Net 40 cm peilschaal Monschau, dat wordt dus niks, maar we kunnen in ieder geval de midden Rur vanaf de Perlbach gaan varen. Toch nog maar even kijken wat de Hoegne doet, hoera!!! Net boven de 60 cm en stabiel, genoeg om de midden Hoegne vanaf de Belleheid te varen.
dit is een onverwacht kado en met een grote grijns duiken we aan tafel. De ge-vriesdroogde droom van Jorn komt uit, een dag Langlaufen op de Hoge Venen en dan de volgende dag varen op de Hoegne, twee “Erstbegehungen” voor Jorn.
Tijdens het eten schuift Rien aan, de enige Batavieren bikkel die het team komt versterken voor de zondag.
Hans zijn ogen worden ingedaan...
Martijn heeft een vaarverbod van Joyce gekregen, de hoest van maanden moet er eerst maar eens uit voordat hij het water in mag. We gooien hem bij Domaine de Berinzonne bij Spa uit de auto waar hij gaat snowboarden. Wij rijden door naar Polleur, kleden om en laten droge kleren en de auto van Rien daar achter. Dit is het ideale antivries scenario. Bij een graad boven nul in je kanokleding op het instappunt wachten totdat de auto’s zijn omgereden is niets voor Batavieren op leeftijd (-;)
Jorn gaat als groot-weekeind-Mufti voorop, ik volg, dan Rien en Sas en Hans sluit de rij.
Het eerste deel, eigenlijk de uitloop van de boven Hoegne, is stenig en laag. Regelmatig zijn de blokken echt niet te missen maar alle krassen worden voor lief genomen. Iedereen is lekker warm en we zitten op stromend water. Om ons heen een schitterende winterlandschap, een temperatuurtje van net boven nul en een rivier met zoveel verblokking dat je toch continu alert moet blijven. Wat wil een batavier nog meer.
Na de eerste paar kilometer wordt de verblokking wat minder en wordt de Hoegne meer een weide-beek. Maar dan we leen met veel lekkers, een paar leuke stuwtjes en steeds weer gematigde verblokkinkjes die leuke speelplekken vormen, ideaal trainingsparcours voor gevorderde beginner. Niet voor ons vandaag, het is te koud en we willen ook zeker weten dat we voor het donker eindigen, wie weet hoeveel bomen erin liggen.
Jorn, net voordat we het bos uitkomen
Rien op de vervallen stuw
Af en toe zorgt een boom of bos takken voor vertraging omdat er toch wat opgeruimd of zelfs omgedragen moet worden.
Bij een omdrager zie ik rien als laatste instappen en weet al dat het fout gaat. Bij het instappen heb ik hem al met zijn nieuwe Burn-spatzeil moeten helpen en nu, met koude handen is hij kansloos. Met geen mogelijkheid krijgt hij het spatzeil dicht, hij mist gewoon 5 cm arm en wat lichaamsrekbaarheid. We kunnen zowel blijven wachten mar Rien gaat zo echt niet komen. Snel naar de overkant en door het bos terug naar Rien, even helpen en even later zijn we weer compleet.
De midden Hoegne sluit af met een paar smalle blok passages, direct daarna een stuw die goed te boofen is en als afsluiting een flink keien helling die je helemaal links moet varen. Daar kom ik pas achter als ik hem rechts vol over de blokken heb gevaren, Jorn heeft helemaal rechts een betere lijn en de rest vaart hem netjes over links.
een boof is alleen een boof als er boof op staat, zo dus!
De laatst versmallingen beginnen al wat meer druk te ontwikkelen
Net na drieën, we beginnen het toch wel koud te krijgen, zijn we op het eindpunt, kleden om en halen de auto’s op. Hans haalt Martijn op van de piste, brengt hem naar Vlissingen en neemt Martijn's autootje met verslipt onderstel op de aanhanger mee terug naar Hasselt.
Het weekeinde was top, heerlijk op de hoge venen door de sneeuw geskied, midden Hoegne gevaren en heerlijk verbleven in de molen. Jammer dat zo weinig Batavieren te porren waren om dit weekeinde mee tegaan. Molen-Mufti Hans bedankt voor de goede zorgen, opper-tocht-Mufti voor het regelen en bikkel-Mufti Rien omdat hij op zondag wel gewoon nog even over komt waaien!
Menno-mufti
