De kriebel in je buik als je op een passage af komt, een beetje spanning over hoe het zal gaan. Maar vooral, de adrenaline kick die je krijgt als je er goed doorheen gekomen bent! Ongetwijfeld zullen er veel wildwatervaarders zijn die dat heerlijk vinden!
Maar wat als het niet goed gaat?
Wildwatervaren is een risicosport en hoeveel we ook bezig zijn met onszelf en elkaar in veiligheid te houden, een ongeluk zit in een klein hoekje; een arm uit de kom, je hoofd flink stoten aan stenen en onderkoeling liggen op de loer.
Twee weken geleden hadden we daarom weer een veiligheidsweekend.
Sanne, Marije en Patrick hadden samen met Gerben Klinkenberg een tweedaags programma in elkaar gezet om ieders kennis op te frissen of bij te brengen.
De locatie was nog even onzeker, met een lage waterstand in Hardenberg en recente overstromingen bij MAVA in Luik.
Uiteindelijk bleek de Ourthe bij MAVA veilig verklaard. Met een golf, een walsje en een rotseilandje in de rivier was dit een prachtige, realistische plek om onze oefeningen te doen!
De zaterdag begon met werplijn gooien, basisuitleg voor de veiligheidsweekend newbies en een paar scenarios op het droge.
Newbie scenario?
Gooide je de werplijn liever iets voor of juist achter de zwemmer? (achter) Wat is er belangrijk bij een helm voor wildwater?
En wat doe je als iemand een arm uit de kom heeft, of misschien wel een gebroken enkel?
De belangrijkste lessen van deze ochtend:
- 99% van de eerste werplijn worpen vliegen alle kanten op, behalve de juiste. Maar oefening baart kunst!
- Probeer altijd met je slachtoffer te praten om uit te vinden ze zelf nog kunnen. Bij een arm uit de kom, is er een goede kans dat ze zelf prima kunnen lopen, dat scheelt jou weer sjouwen!
- vergeet je lunch niet, hè Bram ;)
Na een gezellige lunch was het tijd om onze wetsuits, droogpakken en zwemvesten aan te trekken en de helmen op te zetten. De zon scheen, dus perfect weer om eens een stukje te gaan zwemmen!
Ik mocht voor mijn groep slachtoffer spelen, aan hen de taak om mij te helpen.
In het scenario zat ik in mijn eentje op een steen in de rivier, met een arm uit de kom. Als reddende engeltjes kwam daar gelukkig een groepje Batavieren om mij te helpen!
Het duurde even voor het plan gemaakt was, maar dat is waarom we oefenen, zodat dat in een echte situatie sneller en makkelijker gaat.Na een kort overleg stroomopwaarts kwamen mijn eerste redders naar me toe om te vragen hoe het met me ging, wat er gebeurt was en of ik het nog niet te koud had.
Waar Cees de taak kreeg om mij gerust te stellen en mijn arm te fixeren, maakte de rest van de groep een plan om mij veilig aan de overkant van de rivier bij de weg te brengen.
Het werd een mooie constructie waarbij ik in een boot kwam te zitten, met Wessel in een boot naast me om de mijne stabiel te houden.
Aan een cowtail werden we traverserend naar de overkant getrokken, waar Laura klaarstond in het keerwater om mij op te vangen en uit de boot te helpen.
Daarnaast werd er nog uitgebreid wildwater gezwommen (voeten vooruit, kont hoog en hoofd achterover leggen) zodat iedereen het gevoel weer had.
Ook een perfect moment om het werplijngooien even in de praktijk te brengen. Dat ging goed, we hebben alle zwemmers netjes uit het water gevist!
Naast gewoon zwemmen werd er ook nog even aangelijnd gezwommen, onderwater uitgestapt, vector pulls geoefend en spoelde Marije nog aan op een rots.
Na een volle dag met veel uitleg en oefenen hadden we allemaal wel zin in een lekkere snelle maaltijd, gelukkig was ook daarvoor gezorgd.
Er werd snel gedoucht en alvast wat tentjes opgezet en binnen no time stond er ook een heerlijke pasta klaar.
Onder het genot van een drankje werd de dag nog even nagesproken.
Een paar eye openers en dingen om in het achterhoofd te houden:
- communicatie is heel belangrijk - wees duidelijk (eenduidig) tegen je vaarcollega's
- de (vaar)leider van het groepje mag zich focussen op het leiden en kan dat vaak het best doen door niet alles zelf te doen, maar juist de taken uit te delen aan de rest van zijn groep
- neem een handdoek mee als je een kanoweekendje weggaat...
Zondagochtend ging het programma weer verder.
- Sanne verzorgde het onderdeel EHBO, met een focus op situaties waarbij iemand flink het hoofd gestoten heeft en daardoor buiten bewustzijn kan zijn. Dat begint met het controleren van de ademhaling en het voorkomen dat de tong die blokkeert. Maar ook hoe je vervolgens de nek kunt stabiliseren om ergere schade te voorkomen.
- Tegelijkertijd vertelde Gerben wat te doen bij een gepinde boot. Hoe je elkaar daar kunt helpen en hoe je zelf uit de boot moet stappen.
- Het derde onderdeel was bij Marije om takels te maken en knopen te leggen.
Na een goede knakworst lunch mochten we 's middags weer het water in. Er werd gezwommen, gevist en meer scenario's geoefend.
Het walsje gaf ons ook nog een mooie oefening om een boot die vastgeplakt zat, daar uit te krijgen.
Gelukkig was er tijdens dit weekend ruimte om dingen uit te proberen om uiteindelijk de beste aanpak te vinden.
De belangrijkste lessen van de zondag:
- Kan je slachtoffer niet vertellen wat er gebeurd is, of zijn ze zelfs buiten bewustzijn? Check de ademhaling, bel de hulpdiensten, voorkom onderkoeling en stabiliseer de nek.
- Het is niet alleen fijn om zelf te weten wat je moet doen, maar het geeft ook een veilig gevoel dat je weet dat je op je mede vaarders kunt vertrouwen
Bedankt voor weekend, zoals aan de lange tekst al te zien is, hebben we veel gedaan en geleerd!
Ineke
