Keuzes
Zaterdag dus de Boven-Lesse gevaren met 77cm, stijgend (70cm??? is minimum). Dan heb je dus eigenlijk je toprivier gehad. En wat doe je zondag dan?
Het weer maakte het ook moeilijk: zaterdag overdag regen, waardoor alle rivieren 's avonds piekten, maar begin van de avond werd het droog en dat zou het blijven. We voelden 'aan ons water' dat het zondag weer ruwweg vergelijkbaar zou zijn qua standen.
Na lang nadenken, lezen en natuurlijk mensen raadplegen (bedankt Menno, Cees, Hans) waren dit de opties:
- Nog een keer Lesse met iets hoger water
- Our (meer bomen dan Lesse, minder spannend dan Lesse)
- Gembes (leuk wat anders, leuk steil begin daarna ww II), min 24 cm nodig, is krap
- 3x Vresse (1 keer lopen, 2 keer varen)
- Creatief met de Hulle en Houille (links varen en overdragen)
- Houille, vanaf brandweerkazerne tot aan eeh tja... het 3e officiele instappunt. Of nog heeeeel veel verder. Afhankelijk van wat Cees vindt?
Conclusie: morgen de waterstanden raadplegen. Tijd voor sterke verhalen en Fanta.
's Ochtends was helaas gebeurd wat we al verwachtten: alles dalend naar ruwweg wat het was de dag ervoor. De Gembes mocht zelfs niet meer (jammer, want klonk leuk). De Lesse dan nog maar een keer, met dezelfde lage waterstand als gisteren? Hmmja, dat is dan het beste.
De Vresse wordt door de gemiddelde lokale Nirjharaan als toetje (af)gevaren nadat ze de Lesse afstoempen. Maar de Batavier is niet van het afstoempen, wij doen iets met 'spelen' en dat kost tijd. Dus voor ons de Vresse erachteraan? Nee, dat wordt te laat, we moeten nog naar Nederland.
Alleen de Vresse dan? Dat is voor ons ook een dagprogramma: eerst scouten (boomgevaar), dan 2 keer varen. Klinkt eigenlijk ook wel leuker dan nog eens de Lesse met dezelfde waterstand als gisteren. Knoop doorgehakt. We gaan op verkenning!
Ohja, even bellen met de lokale boswachter. Dat ging vriendelijk en efficiënt. Ik kan prima m'n verhaal houden, en als ze dan terug praten dan hebben we daar tegenwoordig microsoft translate voor (op een andere telefoon) die superhandig een live vertaling op een schermpje kan tonen. Zo kregen we het gevoel dat hij het hele melden maar overbodig vond ("je hebt het goed gedaan, je moest bellen, bedankt").
Bram
Varen
De keuze viel dus op de Vresse, welke verkend moest worden. We hadden zaterdagavond al wat recent beeldmateriaal gevonden op Youtube waar we konden zien dat het een smal slootje was met flink wat verval. Weinig keerwaters of uitwijkmogelijkheden… dus goed van tevoren kijken naar eventuele gevaren. We parkeerden bij de uitstap bij de monding met de Semois. Daarvandaan konden we bij de uitstroom en enkele plekken stroomopwaarts scouten. Onderin zag alles er prima uit.. het was wel smal maar de watersstand was met 67 cm net boven minimum dus de druk leek niet al te hoog. Vervolgens stroomopwaarts gereden en uitgestapt bij Hotel l'Eau Vive (die naam is er vast niet voor niets). Daar konden we een flink stuk van de rivier overzien..hier was het nog smaller en was het verval ook groter. Maar zag er nog steeds veilig uit.
Scouten in de tuin van het hotel
Nog een meter of 300 omhoog gereden naar de laatste brug over de rivier voor de instap. Oei, stroomafwaarts zagen we een stuw die niet bevaarbaar bleek. Die konden we net niet zien vanaf het hotel. Gaan kijken dus... bleek inderdaad niet bevaarbaar, wel overdraagbaar hoewel de instap na de stuw niet heel prettig was. Gelukkig lag er stroomafwaarts een klein keerwatertje waar we op elkaar konden wachten om het groepje wat bij elkaar te houden, want instappen zou een voor een moeten.
Stroomopwaarts zagen we een mooie stuk met flink wat verval.....maar ligt daar nu een boom?? Weer gaan kijken dus, inderdaad een dikke boom die de hele breedte van de rivier blokkeerde. Paddenstoel aan de lijzijde van de boom dus stroomde het er onderdoor...ruim van tevoren uitstappen dus maar over zeker 100 meter geen keerwater te bekennen. Twijfel...is dit wel een goed idee? De "officiële" instap lag maar 300 m verder stroomopwaarts dus uiteindelijk besloten we dat maar te laten voor wat het is en na de boom in te stappen. Mocht misschien niet van de boswachter, maar ook al waren we wel bij de "legale" instap vertrokken dan hadden we daar alsnog moeten overdragen dus we vonden het uitlegbaar ;-)
Na het inleveren van ons vaarverslag vroeg Herman Struyf: “ligt die rotboom in het begin nog altijd daar?”
De eerste paar honderd meter tot de stuw was snel voorbij...het is een technisch stuk met veel verval en nauwelijks keerwaters, de rivier splitst zich meteen na de boom en we moesten links vanwege nog een boom aan de rechterkant, maar ook links waren de nodige obstakels in de vorm van takken in en boven de rivier dus goed opletten! Wel een heel leuk en uitdagend stuk. Vervolgens overdragen bij de stuw en door. Hier en daar wisten we toch nog een klein keerwater te pakken en vlak na de stuw zat zelfs iets dat op een surfgolfje leek. Naarmate we verder afzakten werd de rivier ietsje vlakker.. de moeilijke stukken zitten duidelijk bovenin. Na ruim een halfuur waren we beneden. We keken elkaar aan, alledrie met een grijns. Dit kon nog wel een keertje over!
Zo gezegd zo gedaan. Handdoeken in de auto en terug naar boven pendelen. De tweede keer weet je wat er komt dus kun je je lijnen wat proberen te verfijnen (wat overigens niet overal lukte..). We hebben nog even overwogen om te gaan structuurvaren maar de keerwaters lagen op sommige stukken te ver uit elkaar om nog oogcontact te hebben dus daar besloten we vanaf te zien en vooral lol te hebben.
Ik heb de tweede run iets meer risico genomen met keerwatertjes zoeken. Eenmaal kwam me dit duur te staan en kwam ik half in een keerwater ter breedte van een halve kajak en half in de stroming vast te zitten op een steen. Gelukkig kon ik me na wat inspanning weer loswrikken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik dit stukje moest schrijven, aangezien er geen zwemmers waren vandaag moest er iets anders worden verzonnen ;-) Een paar minuten later raakte Bram zijn peddel nog kwijt nadat hij die over een tak wilde gooien (vandaar het openingsstukje door Bram, waarvoor dank!). Eea gaf wel aan dat we de tweede run wat meer ontspannen in de boot zaten. We kwamen vlak voor het einde zelfs nog een klein walsje tegen. Echt plakken deed hij niet, niet genoeg om pirouetjes te draaien maar wel om eventjes in te blijven liggen of te surfen.
Alles bij elkaar een kort maar leuk riviertje, WW een technische II met een paar stukjes II+/III bij deze waterstand. Met 10 cm meer kan ik me voorstellen dat het een leuk toetje is voor de locals. En bij thuiskomst las ik nota bene in de app dat het voor de Batavieren een "Erstbefahrung" was...dat had ik nog even gemist toen we alle opties voor de dag doornamen! Helaas wou de Gopro niet meespelen vandaag... dus moet er zeker een keertje terugkomen!
Martijn
Vaarders: Martijn, Bram V, Erwin
Traject: Vresse, 300m onder de officiële instap ivm boom, tot aan de samenloop van de Semois in Vresse
Waterstand: net boven minimum: 67cm, licht dalend
Keuzes
Zaterdag dus de Boven-Lesse gevaren met 77cm, stijgend (70cm??? is minimum). Dan heb je dus eigenlijk je toprivier gehad. En wat doe je zondag dan?
Het weer maakte het ook moeilijk: zaterdag overdag regen, waardoor alle rivieren 's avonds piekten, maar begin van de avond werd het droog en dat zou het blijven. We voelden 'aan ons water' dat het zondag weer ruwweg vergelijkbaar zou zijn qua standen.
Na lang nadenken, lezen en natuurlijk mensen raadplegen (bedankt Menno, Cees, Hans) waren dit de opties:
Nog een keer Lesse met iets hoger water
Our (meer bomen dan Lesse, minder spannend dan Lesse)
Gembes (leuk wat anders, leuk steil begin daarna ww II), min 24 cm nodig, is krap
3x Vresse (1 keer lopen, 2 keer varen)
Creatief met de Hulle en Houille (links varen en overdragen)
Houille, vanaf brandweerkazerne tot aan eeh tja... het 3e officiele instappunt. Of nog heeeeel veel verder. Afhankelijk van wat Cees vindt?
Conclusie: morgen de waterstanden raadplegen. Tijd voor sterke verhalen en Fanta.
's Ochtends was helaas gebeurd wat we al verwachtten: alles dalend naar ruwweg wat het was de dag ervoor. De Gembes mocht zelfs niet meer (jammer, want klonk leuk). De Lesse dan nog maar een keer, met dezelfde lage waterstand als gisteren? Hmmja, dat is dan het beste.
De Vresse wordt door de gemiddelde lokale Nirjharaan als toetje (af)gevaren nadat ze de Lesse afstoempen. Maar de Batavier is niet van het afstoempen, wij doen iets met 'spelen' en dat kost tijd. Dus voor ons de Vresse erachteraan? Nee, dat wordt te laat, we moeten nog naar Nederland.
Alleen de Vresse dan? Dat is voor ons ook een dagprogramma: eerst scouten (boomgevaar), dan 2 keer varen. Klinkt eigenlijk ook wel leuker dan nog eens de Lesse met dezelfde waterstand als gisteren. Knoop doorgehakt. We gaan op verkenning!
Ohja, even bellen met de lokale boswachter. Dat ging vriendelijk en efficiënt. Ik kan prima m'n verhaal houden, en als ze dan terug praten dan hebben we daar tegenwoordig microsoft translate voor (op een andere telefoon) die superhandig een live vertaling op een schermpje kan tonen. Zo kregen we het gevoel dat hij het hele melden maar overbodig vond ("je hebt het goed gedaan, je moest bellen, bedankt").
Bram
Varen De keuze viel dus op de Vresse, welke verkend moest worden. We hadden zaterdagavond al wat recent beeldmateriaal gevonden op Youtube waar we konden zien dat het een smal slootje was met flink wat verval. Weinig keerwaters of uitwijkmogelijkheden… dus goed van tevoren kijken naar eventuele gevaren. We parkeerden bij de uitstap bij de monding met de Semois. Daarvandaan konden we bij de uitstroom en enkele plekken stroomopwaarts scouten. Onderin zag alles er prima uit.. het was wel smal maar de watersstand was met 67 cm net boven minimum dus de druk leek niet al te hoog. Vervolgens stroomopwaarts gereden en uitgestapt bij Hotel l'Eau Vive (die naam is er vast niet voor niets). Daar konden we een flink stuk van de rivier overzien..hier was het nog smaller en was het verval ook groter. Maar zag er nog steeds veilig uit.
Scouten in de tuin van het hotel
Nog een meter of 300 omhoog gereden naar de laatste brug over de rivier voor de instap. Oei, stroomafwaarts zagen we een stuw die niet bevaarbaar bleek. Die konden we net niet zien vanaf het hotel. Gaan kijken dus... bleek inderdaad niet bevaarbaar, wel overdraagbaar hoewel de instap na de stuw niet heel prettig was. Gelukkig lag er stroomafwaarts een klein keerwatertje waar we op elkaar konden wachten om het groepje wat bij elkaar te houden, want instappen zou een voor een moeten.
Stroomopwaarts zagen we een mooie stuk met flink wat verval.....maar ligt daar nu een boom?? Weer gaan kijken dus, inderdaad een dikke boom die de hele breedte van de rivier blokkeerde. Paddenstoel aan de lijzijde van de boom dus stroomde het er onderdoor...ruim van tevoren uitstappen dus maar over zeker 100 meter geen keerwater te bekennen. Twijfel...is dit wel een goed idee? De "officiële" instap lag maar 300 m verder stroomopwaarts dus uiteindelijk besloten we dat maar te laten voor wat het is en na de boom in te stappen. Mocht misschien niet van de boswachter, maar ook al waren we wel bij de "legale" instap vertrokken dan hadden we daar alsnog moeten overdragen dus we vonden het uitlegbaar ;-)
Na het inleveren van ons vaarverslag vroeg Herman Struyf: “ligt die rotboom in het begin nog altijd daar?”
De eerste paar honderd meter tot de stuw was snel voorbij...het is een technisch stuk met veel verval en nauwelijks keerwaters, de rivier splitst zich meteen na de boom en we moesten links vanwege nog een boom aan de rechterkant, maar ook links waren de nodige obstakels in de vorm van takken in en boven de rivier dus goed opletten! Wel een heel leuk en uitdagend stuk. Vervolgens overdragen bij de stuw en door. Hier en daar wisten we toch nog een klein keerwater te pakken en vlak na de stuw zat zelfs iets dat op een surfgolfje leek. Naarmate we verder afzakten werd de rivier ietsje vlakker.. de moeilijke stukken zitten duidelijk bovenin. Na ruim een halfuur waren we beneden. We keken elkaar aan, alledrie met een grijns. Dit kon nog wel een keertje over!
Zo gezegd zo gedaan. Handdoeken in de auto en terug naar boven pendelen. De tweede keer weet je wat er komt dus kun je je lijnen wat proberen te verfijnen (wat overigens niet overal lukte..). We hebben nog even overwogen om te gaan structuurvaren maar de keerwaters lagen op sommige stukken te ver uit elkaar om nog oogcontact te hebben dus daar besloten we vanaf te zien en vooral lol te hebben.
Ik heb de tweede run iets meer risico genomen met keerwatertjes zoeken. Eenmaal kwam me dit duur te staan en kwam ik half in een keerwater ter breedte van een halve kajak en half in de stroming vast te zitten op een steen. Gelukkig kon ik me na wat inspanning weer loswrikken. Het heeft ervoor gezorgd dat ik dit stukje moest schrijven, aangezien er geen zwemmers waren vandaag moest er iets anders worden verzonnen ;-) Een paar minuten later raakte Bram zijn peddel nog kwijt nadat hij die over een tak wilde gooien (vandaar het openingsstukje door Bram, waarvoor dank!). Eea gaf wel aan dat we de tweede run wat meer ontspannen in de boot zaten. We kwamen vlak voor het einde zelfs nog een klein walsje tegen. Echt plakken deed hij niet, niet genoeg om pirouetjes te draaien maar wel om eventjes in te blijven liggen of te surfen.
Alles bij elkaar een kort maar leuk riviertje, WW een technische II met een paar stukjes II+/III bij deze waterstand. Met 10 cm meer kan ik me voorstellen dat het een leuk toetje is voor de locals. En bij thuiskomst las ik nota bene in de app dat het voor de Batavieren een "Erstbefahrung" was...dat had ik nog even gemist toen we alle opties voor de dag doornamen! Helaas wou de Gopro niet meespelen vandaag... dus moet er zeker een keertje terugkomen!
Martijn
Vaarders: Martijn, Bram V, Erwin
Traject: Vresse, 300m onder de officiële instap ivm boom, tot aan de samenloop van de Semois in Vresse
Waterstand: net boven minimum: 67cm, licht dalend
Uitstap
