Batavieren gaan vreemd in de Ardennen
Zoals een aantal wel weten heb ik pas twee jaar geleden kennis gemaakt met wildwatervaren. Begonnen op de Soca in een packraft (kleine 1-persoonsraft waar je ook mee kunt trekken of mtb-en) met een Belgische reisorganisatie, ben ik toen eind van die week in een kano gestapt en ik was verkocht. Thuis lid geworden van de Batavieren en de rest is geschiedenis. Nu ik iets verder ben en wat wildwater ervaring heb opgedaan op Holibo, Erft, Sault Brenaz en de Durance en omgeving vond ik het tijd om mij ook aan te sluiten bij een Vlaamse vereniging, zodat ik in de toekomst met de uitstapjes van de Batavieren richting derogatierivieren in de Ardennen mee kan. Zo gezegd zo gedaan.
Tijdens het eerste wildwateruitstapje had ik Vlaamse vrienden gemaakt en dus eens rondgevraagd waar zij lid zijn en zo ben ik bij de Willebroekse Kajak Klub Hazewinkel (WKKH) terecht gekomen. Ik werd meteen gevraagd of ik bij het wildwaterweekend in Coo wilde zijn en dat leek mij een mooie gelegenheid om nader kennis te maken en tevens mijn papieren in ontvangst te nemen.
Afgelopen weekend was het zover. Ik werd gastvrij ontvangen door Steve Vercauteren een van de organisatoren en binnen was het al warm en gezellig. Een groep van bijna veertig mensen zou komen, gezinnen met kleine kinderen, tieners, oudere jongeren en senioren, alle leeftijden waren vertegenwoordigd. Het was dezelfde ontspannen en gemoedelijke sfeer zoals ik die ken van de Batavieren dus ik voelde me snel thuis. De avond werd gevuld met goed eten, Belgische biertjes, spelletjes en plannen voor de volgende dag maken. De waterstanden hielden niet over maar de Amblève was nog net leuk om te doen (8,3 m3/sec) dus die stond voor de zaterdag op het programma.
Na een goed ontbijt rustig op te zijn gestart reden we rond tien uur richting het instappunt bij de monding van de Warche in de Amblève. Om elf uur lag iedereen te water en waren we vertrokken. Het was zo’n dag met vier seizoenen op een dag. Regen, hagel, sneeuw, wind en zon we hebben het allemaal gehad. Maar dat mocht de pret niet drukken. Door het lage peil was het een relaxte hereniging met stromend water. Daar waar het wat smaller werd nam de stroming wat toe om toch wat meer kracht te voelen en te spelen en er lagen onderweg genoeg blokken om uitgebreid keerwaters nemen te oefenen. Lekker klooien, pielen, beetje surfen hier en daar en genieten van de omgeving. Het spannendste was voor mij de betonnen slide bij de stuw van Stavelot. Ik had zoiets nog nooit gedaan, maar iedereen ging vol overtuiging over de rand en ik hoorde geen alarmerende geluiden, dus ik voer zonder zelf even te spotten (dom dom) mijn voorganger achterna. Te ver naar links bleek en al “railslidend” kwam ik beneden dwars op de stroming te liggen en ging om, dus toch even de boot uit helaas. Zo leer je in ieder geval wel af om niet even zelf te kijken. De rest van het traject ging verder vlot en zonder incidenten en rond kwart voor twee was iedereen bij het afgesproken uitstappunt net voor Coo. Tijdens het wachten op de andere auto’s zag ik nog een klein groepje aankomen en naar een Nederlandse auto lopen, dus nieuwsgierig als ik ben even gaan buurten. Wat bleek, ik was niet de enige Batavier die vreemd ging. Martijn en Monique waren met HWC ook in de Ardennen. Nu zijn zij al heel lang lid van HWC dus van echt vreemdgaan was niet echt sprake maar toch. De titel klonk te spannend om niet te gebruiken (LOL) Leuk in ieder geval om onverwacht clubgenoten tegen te komen!
De avond werd weer op bourgondische wijze gevuld wat onze Zuiderburen wel is toevertrouwd.
Vraag was wat te doen op zondag? Na veel wikken en wegen besloot de meerderheid voor de Ourthe. Beetje een tegenvaller, want dat zou waarschijnlijk een dagje dobberen worden en gezien de temperatuur deden wij liever iets actievers.
Bij Mava stond nog wel behoorlijk water (30m3/sec), dus besloten wij met een klein groepje daarvoor te kiezen. Eenmaal aangekomen moest ik wel even slikken, want van gemoedelijk varen was hier niet echt sprake. Maar wie A zegt….. en dat droogpak hebben we niet voor niks gekocht. Dus in de boot gestapt en met enige kriebels in de buik het water op. Het eerste verval dacht ik goed te zijn doorgekomen totdat de zij-stroming me verraste en alsnog omver duwde. Tussen het eerste en tweede verval heb je bij deze stroming niet heel veel tijd en na één eskimoteer poging besloot ik toch te gaan zwemmen. Hadden we dat maar weer gehad. Opnieuw de boot in en nu onderaan begonnen met traverseren steeds verder stroomopwaarts tussen de golven. Gelukkig ging dat erg goed en durfde ik steeds meer risico te nemen en lukte het zelfs om te surfen. Omdat ik met vertrouwen en een goed gevoel wilde stoppen hield ik het daarna voor gezien. De slalompoortjes klapperden als een windgong en het begon echt koud te worden. Na een kop thee, uitwisseling van gegevens en een gezellig klets was het tijd om weer naar huis te gaan. Met nieuwe vrienden, een fris hoofd en goed gevoel sloten we het weekend af. Tot de volgende!
PS. Ik heb geen aandelen maar zoek je een leuke zeer actieve club in België ter uitbreiding van je netwerk en om je derogatiepapieren voor elkaar te hebben dan kan ik je deze club van harte aanbevelen.
Tot snel op het water,
Bas Knol Bruins
