Zaterdag 13 november
Nu met film van de Ourthe en de film van de boven Rur.
Gedurende de vrijdag hebben we, in afwachting van voldoende water, besloten om naar Annemarie te vertrekken, rond 19:00 boten opgebonden en vertrokken. In de middag nog geÔnformeerd bij Annemarie of ze voldoende biertjes had voor onze commandant, en dat was het geval. Ik dacht aan alles gedacht te hebben tot ik vragen kreeg of iedereen een slaapzak bij zich had, een theedoek mee hadÖÖ En ik had nog wel bedacht zelf maar vast suiker en koffiemelk mee te nemenÖ..want die neemt Hans standaard niet meeÖÖ Dit keer was de boter het missende deel. Genoeg gezeurd. Zaterdag hadden we een luxe probleem ?? Alle rivieren waar we zonder derogatie papieren mochten varen hadden allemaal een waterstand/debiet die ruim boven de maximale waarden lagen. Ik ken de waardes niet maar heb deze aangenomen van de mensen met kennis. Salm boven de 10m3, Aisne ook ruim boven de max. We hebben zelfs nog (tevergeefs) even gewacht op schalen die aan het zakken warenÖ.. Zelfs de Ambleve die toch heel wat water mag hebben (max 24m?) stond op 44m?. Beetje veel water dusÖ.. Uiteindelijk besloten we de Oostelijke Ourthe te gaan varen (we hadden ons immers voorgenomen niet nog een keer de Westelijke Ourthe en/of de Lesse te gaan varen).
Dus inpakken en wegwezen. Aangekomen sneeuwde het en het landschap werd langzaam steeds witter.
Chauffeurs klaar ?? Omrijden dan maar. We stonden bij een uitstappunt ergens halverwege. Volgens Hans zouden we daar wel erg snel zijn en op advies zijn we doorgereden naar de stuw. Het laatste stukje is dan wel vlakwater, maar achÖ.. Hadden we toen geweten wat we nu weten hadden we echt niet voor de stuw gekozen ;-).
Hein en Patrick moesten de vaarindeling maken, om beurten iemand kiezen. Hein gaat met Hans als vaarleider, Boy, Danielle, Marjolein, en onze opgepikte gastvaarder Art uit Groningen onderweg en Patrick gaat met Anke als vaarleidster, Sanne, Nonja en Sven onderweg. Ondertussen komt er nog een sheriff ons vertellen dat het zoín 500 meter na de camping zoíne brug komt waar dat ge niet onderdoor kuntÖÖDie brug zijn we nooit tegen gekomenÖÖ.. We gingen echt lekker en ik mocht de lijnen van Anke mooi volgen. Ze zag voor mij een mooie uitdaging en hoe goed ik het misschien ook probeerde (of dacht te proberen) uit te voeren, ik ging toch op mín dakÖ. Dat is dat ook de reden waarom ik dit verslag schrijf ;-). Verder nog heel leuke dingetjes tegen gekomen en toch nog leuk gespeeld. Ik merk dat mijn zelfvertrouwen een deukje had opgelopen en liet een aantal uitdagingen voor wat het was.
De kou kreeg een beetje vat op mijn armen en ik moest mijn cap opzetten, wanten weer aandoen en peddelenÖÖ Nadat we het stuw overgedragen hadden kwam het vlakwater stukÖ. Wat is dat een t****g stuk varenÖÖ. Is het nog ver ?? Wie schrijft er eigenlijk het stukje voor de vlakwater groep ?? Aan alles komt een einde en gelukkig ook aan deze vlakwatertocht ;-).
Gauw uitstappen, opbinden en naar Annemarie. Daar heeft Hans, samen met een aantal van ons een heerlijk pot nassie gekookt die we bij Annemarie in de kantine opgepeuzeld hebben. Nog een biertje gedaan en daarna heel braaf gaan slapen
Patrick
Zondag 14 december
Half acht ging Hans Douchen en daarna brood halen. Patrick deed snel de afwas en langzaam kwamen de Batavieren weer in beweging.
Na een heerlijk ontbijt, afgerekend te hebben met Annemarie, een zwemvest ergens verstopt te hebben, togen we naar de Boven Rur. Wat een mooi landschap hebben we gezien onderweg.
Helaas had Annemarie het zwemvest al na 20 minuten gevonden en belde ons daarover opÖÖ Alles gecontroleerd en ja hoor, iemand was haar zwemvest vergeten. Hans reed met DaniÎlle en Anke terug en de rest is zoetjes aan doorgereden. Aangekomen op de Boven Rur waren we enigszins verbaasd ene Menno tegen te komen.
Na het sms-contact van de avond ervoor hadden we hem niet meer verwacht. Door onze extra reistijd waren Menno, Saskia, Cees F, Jaivi en Bart al omgekleed en hebben we hen niet meer gezien tot bij het eindpunt. Snel omgekleed en de autoís omgereden.
Patrick
Mijn dag begon al goed, al bij de Himalaya-start krijg ik mijn boot gepind op een steen. Na de nodige fotoís is gelukkig iemand bereid mij los te trekken.
Nadat iedereen eenmaal op het water is, worden zoveel mogelijk keerwaters gepakt tot de eerste passage bij de brug. Deze passage was bij de huidige waterstand erg vergevingsgezind en iedereen kwam hier zonder kleerschuren beneden. Daarna begon een hele leuke speeltuin met golven, walsjes en rotsen.
Bij een van deze rotsen haalde Patrick net de lijn niet en vergat hij de rots die in de weg lag te knuffelen. Gelukkig was hij al snel weer op de kant en met zijn boot verenigd. Onderweg werden zowel Hans als Anke erop gewezen dat zij vergeten waren hun hoosdopjes vast te draaien, deze zijn toen door helpende handen weer op hun plaats gedraaid. De nieuwe lichting lijkt hierin socialer te zijn dan de oude gardeÖ
Al veel te snel waren we dan ook al bij het wasbord, waar momenteel ook een boom voor lag. In plaats van deze te varen zijn we omgelopen naar de Perlbach. Vanwege meerdere bomen en hoog water zijn we niet helemaal naar boven doorgelopen, maar zijn we bij het begin van het kanaal ingestapt. In Monschau was de kerstmarkt nog in volle gang en er waren nog meer mensen die fotoís aan het maken waren dan gewoonlijk.
Voor de Favoriten Toter legde Hans de mensen die hem nog nooit gevaren hebben uit welke lijn zij moeten varen.
Ondertussen gaan Sven, Nonja en ik vast naar beneden. Ik mik mijn puntje goed naar rechts en drijf het keerwater in. Nonja roept naar mij dat dat een mooie lijn was en in plaats van met een laatste peddelslag het keerwater echt in te varen, draai ik mij nog licht opgekand om naar Nonja om wat terug te roepen. Helaas zag ik daardoor een steen totaal over het hoofd en ga ik om. Halverwege mijn rol kom ik echter met mijn rechter bovenarm en schouder vast te zitten tegen een rotsblok waar de stroming recht op stond. Hierdoor lukte het rollen niet en ook een poging om mij met de hand los te duwen mocht niet baten. Dus dan toch maar het lusje. Met dank aan DaniÎlle kreeg ik een lift zoín 100m stroomafwaarts door de walsjes in de bocht tot het keerwater waar Sven, vasthoudend aan een boom, mijn boot aan het tegenhouden is. Op dit soort momenten is ook een goede droogbroek goud waard. Het laatste stuk varen we behoorlijk door om voor het donker van het water af te zijn. Al met al was het weer een zeer geslaagd weekend en het was leuk om te zien hoeveel met name Hein, Marjolein en Patrick dit jaar al hebben bijgeleerd..
Sanne
