Traditioneel proberen we het eerste weekeinde na de kerstvakantie te reserveren voor de gevorderden om ook voor hen de grenzen iets te verleggen.
In 2011 werd zo het WildWaterVal Weekeinde geboren. Het weer werkte mee en de club cracks vertrokken bij hoog water naar de lage Eifel om watervallen te storten.
Het liep anders, als juffershondjes stonden we te trillen bij de Endertfall. En dat lag niet aan de smeltende sneeuw....
Even later reden we 100+ km om een erstbefahrung te doen op de Leukbach waar het water eigenlijk al weg was. De zondag doen we met hen die niet ziek zwak en misselijk zijn een erstbefahrung op een WW II+ slootje genaamd Kall bij Monschau, tegelijkertijd staan de Rur, Hoegne en Tros Marets op bevaarbare waterstand, maar geen B4 te bekennen....
Het WWVWVW, WildWaterVal Weekeinde Voor Watjes was geboren :)
Dit jaar was het weer zover, we gingen onze grenzen weer proberen te verleggen. Naast traditionele watjes als Bart, Harry, Hans, Cees en Menno waren er ook wannabe watjes als Anke, Danielle, Sanne, John en Erik V geïnteresseerd hun verticale skills verder te gaan ontwikkelen. Nu nog een beetje hoog water en we kunnen los.
Ook nu leek het weer mee te werken, veel regen in de week vooraf en warm weer (10 graden op zaterdag) voorspeld. De echte watjes haken uiteindelijk af en John is zo druk bezig geweest met het kopen van een nieuwe boot dat hij op woensdag erachter komt dat hij nog geen derogatie papieren heeft. Eerste uur WWVW-er Cees heeft de derogatie-tax proberen te ontduiken door een vals adres op te geven en probeert nog de Nirjhara voorzitter onder druk te zetten, dat lukt niet en ook hij is pasloos en dus watje.
Door al deze watjes zijn we de eerste dag met 6 en Hans komt op zaterdagavond de bar aanvullen en vaart voor het gemak op zondag mee.
Vrijdagavond zijn wij (de mannen) strak op tijd bij het clubhuis, het regent pijpen op steeltjes en ik zet de auto even overdekt om op te laden. Dat gaat toppie en om 5 over zeven zijn we (de mannen) klaar voor vertrek. Dan mag Danielle naar binnen en uiteindelijk komen we toch nog net voor half acht terug op het gemeentelijke asfalt. Venlo, Maastricht, Namur, Bastogne en dan bij Ave-et-auffe eraf. Wij (de mannen) zijn jagers, wij vinden zo'n blokhutje op ons gevoel.
Na drie rondjes camping wijzen zij (de vrouwen) ons de weg (er lag een briefje bij de receptie met aanwijzingen, dat wist ik, maar hebben wij (de mannen) toch niet nodig). De toon is gezet, we douwen het vrouwvolk in de ene hut, wij (de mannen) ons eigen paradijsje.
Terug in de realiteit werd het een gezellige avond vol plannen over "Hulle, eenmaal erin kun je er nooit meer uit" "3 rivieren op een dag" en "erstbefahrung van de Wamme" . Ondanks de drank slaat de realiteit toch toe en besluiten we "als we dan toch hier zijn, gaan we geen roteind rijden, dan doen we gewoon alles wat binnen een half uur rijden ligt" . Daarna is het pitten.
Die ochtend voer ik de Staay drill uit, op zoek naar broodjes in Wellin en daarna om 9:30 uur de deur uit. Op zoek naar de Gembes. In Gembes vinden we de beek, maar doordat we een omleiding moetn volgen missne we het hoge instappunt en zijn we eigenlijk in overtreding als we net buiten Gembes instappen. Ook WW technisch is het zonde, wat de smalle, snelle en (relatief) steile weidebeek missen we hierdoor, die zit een km hoger.
Nog steed leuk en smal in het begin
Helaas dempt het al snel uit tot een WWI-II riviertje die landschappelijk helemaal top is, maar qua wildwater weinig te bieden heeft.
Het plan is 3 rivieren varen, dus eerst Gembes-Lesse en daarna Our-Lesse. De B4 gaat achter direct over tot b4 stijl: Haasje over in de keerwaters, keerkuipen, keerplassen en keerdrupkes.
Walzen, walsjes, golfjes, rimpels en ribbeltjes worden aangegrepen om te stoppen. Ik grijp in. Bij een dropke met boom spreek ik iedereen vermanend toe en verbied voor het volgende uur de keerwaters en keergolven. We soppen " Nirjhara" style de beek af. En voor een uur zijn we op het uitstappunt op de Lesse, bij de monding van de Gembes in de Lesse ontwijken we nog een link lijntje over de rivier, die ruimen we tijdens het omrijden nog maar even op.
We gooien de doeken over de stoelen en zonder om te kleden halen Danielle en ik de auto op. Snel alles op de auto's en op naar het instappunt van de Our. Afladen, omrijden en instappen. Gelukkig is het 10 graden boven nul due de achterblijvers kunnen het in hun natte zooi toch nog redelijk warm houden.
De Our heeft net wat meer vermogen en pit. We weten nu dat we hoeveel tijd we nog hebben tot het eindpunt dus krijgt iedereen verlof om te spelen.
En nee, er was niets aan, tegen vieren, verlaten we de Our en weten dat we dan nog een paar kilometer Lesse voor de boeg hebben met daarin legio speelplekken. Redelijk uitgeput en vlak voor de schemering eindigen we bij Pont de Barbouillon.
top, 3 rivieren gevaren, voor de meesten diverse (soms zelfs 3) erst-befahrungen.
Die avond vult Hans de bar bij en gaan we vroeg op stok
groet, Menno
Waterstand: Our, Gembes en Lesse, allen circa 10 cm boven minimum, een net onder midden waterstand.
Niveau: bij deze waterstanden geschikt voor beginnende gevorderden of gevorderde beginners. Er viel niets te vallen maar was toch helemaal top
