Clerve (Clerf)
Vaardag 1, Clerve/Clerf (Luxemburg) 75 op de peilschaal van Clervaux, (en 103 in Kautenbach)
Vaarders; Hester, Bram, Ineke, Laura, Hein, Wessel, Boy, Eva, Erwin
De locatie waar we zouden overnachten was al snel bekend. Hester en Marcel hadden zich aangemeld om dit heuglijke weekend te vieren. Flink wat jaartjes geleden is er in de krappe bedjes een mooie vonk overgeslagen. Dus hebben we met 12 man entourage 3 blokhutten gereserveerd in Berguéme.
Nu was het nog even puzzelen of we leuk water konden vinden, en werden de Westelijke Ourthes, Liennes en andere Belgische beken erbij gehaald. Uiteindelijk is er een paar keer de Clerve (Clerf) geopperd, en waren we met een aantal man toch wel gecharmeerd om eens uit te wijken naar Luxemburg.
Dus zo geschiede het dat het een erstbefahrung werd voor de hele groep, en dat we weer een leuke nieuwe beek op de kaart hebben staan. De laatste keer dat deze beek gevaren was door de Batavieren was 2001 (er zijn nog maar enkele overlevende Batavieren van die generatie, en die waren niet mee dit weekend).
's Ochtends was het nog even een uitdaging om de befaamde eitjes aan te krijgen, en moesten toch echt 20 ct aftikken voor het pakje lucifers van de receptie, maar een goede bodem is natuurlijk een must tijdens een vaarweekend.
We zijn ingestapt bij de camping in Wilwerwiltz, waar we prima mochten uitladen van de vriendelijke eigenaresse (mits we niet het gras kapot zouden rijden). Dat hebben we niet gedaan.....wel de koppeling van Marcel zijn auto die het helaas begaf. Er stond een flinke stroom in de rivier, en nog belangrijker, een zonnetje die de gevoelstemperatuur van 9 graden naar 20 wist te brengen (als je je neopreen en anorak aan hebt en staat te wachten op de omrijders ;)).
De beschrijvingen die we hadden van het gidsje van Gilbert Haesendonck beloofde een pareltje in luxemburg, en dat was het ook. Inmiddels waren de 9 stuwtjes (die overigens allemaal bevaarbaar waren) niet allemaal meer als dusdanig herkenbaar, maar er zaten flink wat leuke passages in, die deze beek een zeer mooi alternatief maken voor als er weinig water is in de ardennen. Het schijnt dat deze ook langer water vasthout, en dus als zelfs de Salm het laat afweten, deze dus nog wel bevaarbaar zou zijn. Het was een prima te versmaden riviertje, zeker voor de (lichtgevorderde) beginner, met landschappelijk genoeg afleiding om de vlakke stukjes tussendoor op te vullen. Noemenswaardig zijn nog wel dat we 2x hebben moeten uitstappen, een keer voor een boom (op ongeveer een derde) die goed te zien was, en een keer voor een echt stuwtje (de oude stuw lag droog, waardoor al het water door 2 kleppen ging, en we toch echt wel moesten omdragen). Voor de rest was alles prima te slalommen vanaf het water. (Ok,ok, ik moest nog een keer extra uitstappen, omdat ik ging proberen of een doorgang bij een overhangende tak haalbaar was. Ik lag iets te diep voor de zandbank die mijn bootje onder die tak duwde, dus koos er maar snel voor om veiligheid te zoeken). Dus de volgende keer is de rechterdoorgang (bij de ongeveer 7e 'stuw') te prefereren. (Nadat je wel even lekker gespeeld hebt in de voorgaande wals en nodige stenen).
Dit was een gemiddelde waterstand, de week hiervoor stond hij schijnbaar superhoog, en was het instap-veld op de camping compleet overspoeld geweest. Dat was onderweg ook terug te zien aan menig oever, waar nog vaak een half bos in de takken hing. Maar goed dat we dit keer niet zo'n hoog water hadden, want dan hadden we in menig takkenbos vastgezeten, de beek werd wel gekenmerkt door veel overhangende takken op bepaalde stukken. Met wat minder water is deze rivier ook nog prima te doen, we hebben nergens echt diepe krassen opgelopen, en er was marge om te rollen ;).
De speelplekjes waren er veel, en op het einde werden het er ook meer, en net wat heftiger, dus probeer niet al je kruid op het begin te verschieten. Verder meandert de rivier flink heen en weer tussen Wilwerwiltz en Kautenbach, een afstand die hemelsbreed 5 km was, werd op het water toch meer dan 11km.
Dat sterk bochtige karakter betekende dus met dit weer (stralende zon, en toch nachtvorst) dus ook in een mutsje-op-mutsje-af-tocht. Eindpunt kan bij de camping vlak voor Kautenbach, waar je makkelijk uit kan stappen. Iets verder op komen de Wiltz en de Clerve bij elkaar waar eventueel ook nog een mooi traject te verzinnen is.
Al met al dus een prima aanrader voor future reference, een die in ons vocabulair opgenomen dient te worden wat mij betreft. (En dat zonnetje midden februari is dan ook wel weer welkom).
Hein
Wij waren het 2e groepje. Al redelijk snel werd er een bal gevonden, aangezien we 3 poloërs hadden, ging die bal mee. We waren ook met 3 vrouwen en we hadden 3 diesels mee, we waren met z'n vieren. Ruim na de middag maar ruim voor de helft gingen we lunchen, de bal niet dus die waren we kwijt, gelukkig werd er later nog een andere gevonden. Na de lunchplek was er een leuke golf, daar gingen we in proberen te surfen. Een keer ging ik er doorheen, een keer lukte het om te surfen en toen nog een keer en ging ik om. Onderwater had ik niet meer helemaal duidelijk welke kant ik uit moest en raakte m'n peddel een hand kwijt, dus toen ben ik maar uitgestapt en via de kant weer ingestapt.
Laura
Tip voor de achterblijvers: het gebied rondom Berguème leent zich ook uitstekend voor mooie wandelingen. In Wyompont staat een bordje met wandelroutes, of loop gewoon een willekeurige kant op. Ik ben vandaag het bruggetje bij de camping overgestoken, omhoog naar Roumont en daar ergens de bossen ingelopen. Al snel naast de gebaande paden beland, werd ik getrakteerd op zonnige weiden, een prachtig ondergelopen bos met beverburcht en wijde uitzichten over de rivier-vallei. Ik vond het zo mooi dat ik de route twee keer heb gelopen... (oftewel, ik raakte halverwege de route op de top van de heuvel de sleutel van het huisje kwijt, kwam daar pas achter toen ik weer voor het huisje stond, en moest dus terug... volgens sommigen (ok, iedereen) reden om te schrijven ;). Geen straf dus. Van Eva moet ik nog wel even zeggen dat ik wist waar de sleutel lag, omdat ik daar moest plassen.
Marjolein
Tsjah......wat doe je als je je voorvaarder vast ziet lopen op een zandstrandje en zijn boot onder een tak vastzet.... Dan ben je natuurlijk uberkoppig, probeer je dezelfde boom ook even uit, kom je er vervolgens achter dat die toch echt minder meegeeft dan je boot.....dat jij vervolgens ook vastzit, en kijk je met puppy-ogen naar je voorvaarder die zuchtend uit zijn boot stapt om jou ook onder dat hout vandaan te trekken. En dan blijf je natuurlijk volhouden dat je er zelf wel onderuit was gekomen. Maar sommigen weten beter.....en hebben daar natte voetjes voor over. Dat dus.
Niet-Wessel-maar-had-Wessel-moeten-zijn
Salm
De schrijver
