Vrijdag middag belt Roy me op, hij gaat ook mee op weekend, of hij me op moest halen. Dus zo gedaan, om half zes vertrokken, weer eens een goed bezet gevorderde weekend.
De volgende dag op weg naar de Lesse. Om iets na 10 uur bij het instap punt, waar Bas al klaar staat.
We besluiten om in drie groepjes te varen vanwege de vele bomen.
De Peilschaal bij de instapbrug (Maissin) is 90 cm, dus mooie waterstand. Ik vaar de laatste groep met Eva, Laura en Bas.
De wat hogere waterstand zorgt er voor dat een aantal bomen nu makkelijk te nemen zijn. Heerlijk gespeeld, wat foto`s gemaakt.
Dat foto’s maken is ook de reden dan wel aanleiding tot schrijven. Toen iedereen langs was miste ik zomaar ineens mijn paddel. Zag een meter of wat verder wel iets wit, maar daar moest ik dus wel mijn boot voor uit.
Hierna weer lekker door varen, en gelukkig waren er behoorlijk wat boom versperringen verdwenen.
Schijnbaar hadden we er wat lang over gedaan, want op de lunch plek in het dorp Lesse stond de rest te trappelen om te vertrekken.
De rest van onze avonturen op de Lesse wordt geschreven door een aantal andere slachtoffers.
Peilschaal tijdens de dag een aantal cm gestegen
Hans
Ja! Weer een ouderwets weekend! Dat was weer even geleden. Smoezen: kurkdroog afgelopen tijd, en een stukje corona misschien.
Bart en Anke regelen redelijk ad-hoc dit weekend, het was niet ‘hun beurt’, niet eens een gepland ww-weekend, maar de regen was er wel naar!
Met z’n tienen vrijdagavond in het pikkedonker camping Roptai oprijden, naar de blokhutten. En dan onder het genot van kaas en worst weer sterke verhalen vertellen. De keuze voor de rivier was dan weer niet ouderwets snel gemaakt: Boven-Lesse moest het worden.
Met liefde leende ik m’n autosleutels uit aan Hans zodat die voor dag en dauw brood kon halen. En dan tegen de tijd dat ik ’s morgens de ontbijthut binnenliep meteen ei met spek op m’n bord. Perfect. Het voelde alsof we er nooit weggeweest zijn.
Bij de instap was Gert lekker aan het prutsen. Z’n nieuwe werplijn lag uitgepakt op de grond, en met een onhandige beweging lag ook z’n peddel biiiijna in het water. Tijd voor een snelle foto. Bewijs is niet per se nodig, maar wel altijd handig. Dan mag nu Gert aan de slag om te schrijven waarom ik nu achter de laptop ben gekropen ;)
Bram
Wij van wc-eend adviseren dé zelfremmende peddel. Dit is écht de innovatie van deze eeuw, wat zeg ik, deze maand, nee sterker nog vandaag, net geleden, passé of niet dat is vraag!? Maar ons onderzoek toont aan dat u eigenlijk niet meer zonder kunt en wilt! Het innovatieve karakter zit hem er in dat je deze peddel willekeurig kunt laten slingeren.... Sterker nog met licht dwang richting waterkant kunt schuiven. Sommige onwetenden zouden dan waarschijnlijk verwachten dat deze dwaling in het water eindigt. Maar niets is minder waar; de zelfremmende peddel doet zijn naam eer aan; hij remt vóórdat aan onnozele verwachtingen voldaan wordt. Wij hebben proefondervindelijk geconcludeerd dat deze peddel zelf meedenkende eigenschappen vertoont; hij blijft namelijk keurig aan de waterkant liggen wachten op zijn daarvoor bestemmende gebruik.
Kortom: wij van wild canoë-eenden bevelen deze innovatieve peddeloptie van harte aan. Wacht niet langer; bestel hem nu. De wildwater-cie kan u ongetwijfeld verder helpen.
Was getekend een wc-eend.
Na 3 jaar rust dan meteen het ingelaste weekend met de Boven Lesse . Weinig veranderd alleen de bomen lagen nu op andere plekken en een waterstand van 90 oplopend naar 93. Het resultaat van een hele dag in een druilerige regen varen. De mooiste waterstand is rond 75 en 200-240 spectaculair: ipv van onder de bruggetjes door, zou je er overheen kunnen varen als de reling er niet was geweest. Helaas de enige 3+ passage gemist. Gepauzeerd in Lesse en daarna nog door de experts gespeeld in de 3 volume passages.
Omkleden in diezelfde druilerige regen. Nat maar voldaan terug naar de blokhutten van Le Roptai in Ave et Auffe.
Jens
