De dagen worden korter, en de herfst zorgt voor de nodige regen. Dussssssss, het is weer tijd voor wildwater weekenden! (Of mijn allereerste wildwaterweekend ooit! Blijkbaar mag ik dat vieren met een stukje schrijven) Vrijdag reisden we met een gezellig grote groep, van wel 13 batavieren naar een klein maar fijne camping Pont de Bergueme. Nadat iedereen een plekje in de blokhutjes geclaimd had was het tijd om de dorst te lessen. Na een beetje tactisch schuiven werd hutje 5 de avondhut. Waar de gesprekken over gingen weet ik niet precies meer (vast een aantal sterke verhalen over water) , wat ik nog wel weet is dat ter een aantal fijne massages uitgedeeld werden en dat er in hutje 4, vier mensen lepeltje lepeltje samen in bed belandden (laten we maar geen namen noemen ;) )
-- Ineke
Over het water dan! Zelf kwam ik vanuit Nijmegen, het 11-gangendiner van de avond ervoor zorgde dat ik bovenstaande gezelligheid moest missen… De communicatie met de rest ging uitstekend: “we ontbijten om 9 uur!” en dan om 9:10: “we gaan nu ontbijt halen”. Laten we zeggen dat ik te vroeg was.
Een beschrijving van de Amblève met 46cm op de peilschaal bij de instap: nét niet keien rijden. Nog best wel een paar stukjes waar je in een walsje kunt hangen (en je collega’s eruit kunt duwen, vond Hein supertof). De uitstap is tegenwoordig iets verder weg: niet meer bij de Brico, maar net na de brug. Nog mooi een extra golfje om mee te nemen.
Ohja, ik schrijf, want ik deed iets. Ik heb niet gezegd wat, maar vroeg m’n groep om even een bochtje verder te gaan. Eigenlijk was ik natuurlijk gewoon aan het testen of ze zich wel aan de veiligheidsvoorschriften hielden: het antwoord is “nee”. Ze lieten mij gewoon alleen varen over de zeer gevaarlijke Amblève! Anyway. Over wat ik dan aan het doen wat gaan nu Nyke en Hein filosoferen.
-- Bram
EErst even diverse vormen van stuw beleving
Alert maar onspannen
relaxed puntje omhoog
Viking style (wat mot die man in beeld?)
Rafter achterin, doet net alsof peddel in het water zit
Scherp, klaar voor de strijd
Relaxed, 2 vingers los
Rien-style, vooral niet inspannen
Eigenlijk wilden wij Bram natuurlijk niet alleen laten, maar de uitdrukking op zijn gezicht verried dat het toch echt heel erg gewenst was dat wij een klein stukje verderop net uit het zicht zouden wachten. Het hield het midden tussen “ik heb echt iets heel stoms gedaan” en “ik heb in m’n broek gepoept”. Nu was het voor ons dus gissen wat er echt aan de hand was, van Bram gingen we het niet horen. We kwamen op onderstaande opties:
- Het dopje van de boot was nog open.
- Zijn waterfles was open gegaan
- De lunchzak was open gegaan.
- Bram was vergeten het water uit z’n boot te halen na de lunch.
- Z’n spatzeil zat los.
- Hij was vergeten te gaan plassen.
- Of misschien vergeten daarvoor uit te stappen? (Bart, was dit jouw boot?!?)
- Bram was vergeten de rits van z’n wetsuit dicht te doen.
- Er zat een ongewenste gast in zijn boot. (Er gaan geruchten over meeliftende vogelspinnen…)
- Er liep een muis over z’n benen.
- Bram was vergeten z’n haar goed te doen, of zijn make-up…
- Bram heeft een nieuwe tattoo waar nog vet op moest.
- Er zat iets tussen zijn rits…
Uit betrouwbare bron hebben we ondertussen vernomen dat de goede oplossing in het rijtje staat. Maar welke dat is? Dat laten we aan de beoordeling van de lezer. (Wij dachten…..gezien de uitdrukking van zijn gezicht, en het feit dat hij uit moest stappen, het waarschijnlijk een combinatie was van water in de boot, een open wetsuit, wat resulteerde in natte ballen, als je zelf iets anders wilt geloven mag dat…..)
Hein op het laatste deel van de Perlbach
In de nacht van zaterdag op zondag heeft de Rur op 60cm gestaan en stond op het moment van instappen op 56cm. Het plan was boven Monschau in te stappen, te varen naar de instapplek beneden Monschau en daar Ineke en John op te pikken en de Midden-Rur re varen. We zijn ingestapt op de Perlbach en hiervan nog de laatste meters kunnen varen. Lekker bruin water waardoor de stenen lekker slecht zichtbaar zijn, maar alles bij elkaar lekker water.
Rien van Perlbach de Rur in
Dat de Rur met deze waterstand druk heeft kwam ik midden in Monschau, onder het oog van een veelkoppig publiek, achter. Iets te passief door een wals gevaren en ik voelde mijzelf langzaam achteruit zakken. Tegen beter weten hoopte ik overeind te blijven. Na de eerste keer eskimoteren, dacht ik “Cool, ik ben in de golf boven gekomen, en nu eruit...” Bij de tweede keer dacht ik “Shit, ik zit er nog steeds in!” Bij de derde keer merkte ik dat ik uitspoelde, maar kreeg mijn peddel niet boven water, en het zuurstof raakte een beetje op.
Eenmaal boven en uit de boot bleek het toch best lastig de boot aan de kant te krijgen. En ondertussen meelopen, dat wil zeggen, tussen het winkelende publiek lopen op zoek naar een brug waar ik weer bij het water kan komen en hier en daar bij belangstellenden een interview geven.
De speelgolf in het dorp
Uit eindelijk weer in de boot Ineke en John op gepikt en lekker gevaren. Het water was goed.
Gert in de verbouwde berenkuil
Stephan
Stephan
