kanoen of iets anders ??
“kanoen of iets anders ??” was het onderwerp van een uitgebreide mail wisseling aan het einde van 2008-begin 2009 (red: uitgebreid??? nog nooit heb ik ww-vaarders zo enthousiast op de knoppen zien rammen, hemel en aarde moet je bewegen om een reactie te krijgen bij hoogwater op boven Rur of Hoegne, nu bleven de mails een week lang om de oren vliegen).
Het was gaan vriezen. Het gevorderde WW weekeind stond (zoals gebruikelijk bij de Batavier) in de koelkast. Joost had de hele zomer op kunstijs geoefend met zijn nieuwe klapschaatsen en wilde zijn kunsten nu graag ten toon spreiden aan een groter publiek.
Daarbij wilde hij ook zijn nieuwe koolstof-kevlar active foam anti-continentie / anti valbroek showen, die hij van Anke eigenlijk alleen maar onder een wijd skipak mocht gebruiken. Zelf dacht hij nu waarschijnlijk dat hij er als een soort IJs-superman uitzag, met dat vreemde kledingstuk over zijn maillotje. Jammer we misten alleen nog een rood gevoerd Cape-je.
“Maar” dacht Joost “ Die Bata’s hebben toch niks beters te doen dus prik ik eens een ijsstokje in die mierenhoop, dan gaan ze vanzelf krioelen.”
Bovendien wilde hij, immers de voorzichtigheid zelve, niet alleen het ijs op. Liever omringt hij zich met wat zwaardere mensen zodat als het ijs hun houdt, hij er zelf ook over zou kan.
En jawel hoor het lukte hem. Eerst stelde hij een absurde opwarmtocht van 50+ kilometers voor om vervolgens de dag daarna een familietochtje uit te zetten.
Op de vrijdag 2/1/2009 kreeg hij een clubje bestaande uit Jan Willem, Maarten en Joost zelf, die op de Wieden een 47 km tocht hebben uitgegleden (wellicht verslag elders op deze site).
Andere Batavieren hebben die dag op eigen initiatief op vrijdag de Oude Waal en het Wijchens Ven wat ingeschaatst.
Op zaterdag 3/1/2009 was het echter wel raak. Een Batavierenploegje bestaande uit Menno, Saskia, Marie Louise, Boy, Joost, Hans vd S. en ondergetekende besloot richting Belt Schutsloot te trekken. Eerst voor de koffie langs Hans en Joyce en daarna glijden.
Het werd een prachtige dag. Op de grotere oppervlaktes waren schitterende zwarte stukken ijs, die vooral met windje mee fantastisch gleden. Op de vaarten was de kwaliteit wisselend. Maar alles droeg bij aan de natuurijs ervaring. We hebben de eerste rondjes gezamenlijk geschaatst, vervolgens is er een schaatsklappers ploeg afgesplitst om even “door” te rijden. De meerderheid had het idee dat het samen toch ook lekker ging, maar de ambitie niveau's lagen duidelijk uit elkaar. En ach, met wildwater deel je de boel toch ook op...
Deze ploeg (bestaande uit Joost, Boy en Saskia) zouden we later (rond 13:00) bij een kroeg weer terug zien. De statistieken ziet u onderaan dit artikel. De kroeg was vol waardoor we even verderop de vaart bij een koek en zopie, ons gelaafd hebben aan warme (verbrandde) chocolademelk, snert, en broodjes worst.
Deze natuurijsdag was compleet, inclusief klunen, een aanrijding van een van de Batavieren met een snelle, helaas volledig out of control vallende tegenligger, voor de wind glijden, tegen de wind ploeteren dun en dik ijs (met batadiscussies) en een gezellige atmosfeer op het ijs.
Het slachtoffer van de aanrijding was Boy. De tegenligger viel, en knetterde behoorlijk hard tegen Boy’s hoofd op. Gelukkig waren naar een paar minuten beide mannen weer op de been en konden geschokt en ietsjes beurs de tocht hervatten. Joost, met zijn Side Impact Protection Pants, had heimelijk graag in in Boys schaatsen gestaan om dit laatste gadget te testen….. We hebben gehoord dat hij hem speciaal voor de nieuwjaarsreceptie ook zal dragen, geef hem gerust een zwieper!
Boy was na deze "front impact without protection" rustiger dan een rechtgeaarde Batavier hoort te zijn zodat we hem na enige mentale controles met een wek advies in zijn auto hebben gedouwd. We hebben nog overwogen dit wekadvies bij toerbeurt per telefoon uit te gaan voeren maar na een eerste telefonische controle "ja hoor, papa is aangekomen en ligt op de bank" hebben we het er maar bij gelaten. Batavieren moet je niet al te veel pamperen.
Zoals gezegd zou ik afsluiten met wat statistieken, hierbij zal ook gerelateerd worden aan het tempo van een “virtuele” kanotocht over hetzelfde traject: om te zorgen dat het enige relevantie met de kanosport behoudt en het verhaal dus op de website mag:
Ochtend sessie (schaatsen) 24,2 km in 2 uur 35; zou in de kano ongeveer een 5-6 tal uren hebben gevraagd
Middag sessie (schaatsen) 21,5 km in 2 uur 10; zou in de boot in een uur of 4 moeten gebeuren
Totaal dus 45,7 km in 4 uur en 45 minuten…. Gemiddeld dus nog geen 10 km/h en de Koek en Zoop-tijd (of is zoop het verleden van zuip) is niet meegeteld.
Elf steden zijn met ons tempo dus tenminste 20 uur schaatsen! (In de kano (canadees bepakt) drie dagen).
Joost mat hier met de schaatsklappersgroep (schaatsen): 44,4 km en 3,5 uur en gaf een 16 uursprojectie voor de Elfstedentocht. (zeekano; 2 dagen).
Tijdens het schaatsen heb ik een snelheid gemeten variërend van 13 tot 24,6 km/h (in de boot moet je rekenen tussen de 5 en 10 km max op dit soort afstanden)
Na afloop snert en bier bij Hans en Joyce, dank voor de gastvrijheid !!!
Was mooie tocht! Joost dank voor het opjuinen!
Cees
Aanvullende informatie voor de geeks:
Alles met de Polar GPS`Tracker, gemeten, waarbij ik een paar keer extra heen en weer ben geschaatst en onze groep al ruim 1,2 kilometer extra had gereden voordat we Joost, Marie Louise en Boy hadden gevonden. En na afloop hadden we ook nog 750 m extra.
Conclusie : Hebben de schaatsklappers over het snelle (opgesplitste) stuk toch zeker twee km meer gereden. oftewel ze gaan slechts 10% harder dan de krabbelaars…. ;-) Ook een discussiepuntje voor de Nieuwjaarsborrel: Justificeert die 10% een investering van 500 Euro per schaats en zo’n rare valbroek?
