Verslag vlakwatertocht in de Wieden
19-09-2010
De pret voor de vlakwatertocht van zondag 19 september begon voor ons al de dag ervoor. Omdat onze eigen Canadees nog steeds lek is, halen we de clubcanadees op. Maar aangezien deze ook water maakt, hebben we hem eerst naar eens goed ingetaped van onder.
Zondagochtend verzamelden we om acht uur bij het clubhuis. We, dat zijn wij (Paula, Jack en Thorsten), Dick (die deze tocht organiseerde en onze gids zou zijn) en Marie-Louise. Eigenlijk zou er nog iemand meegaan, maar die lag nog in z’n bed. Onderweg naar Overijssel pikte we bij een tankstation ook Jan nog op.
Rond elf uur lagen we in Belt-Schutsloot in het water en begon onze tocht door de Wieden. Wij in de clubcanadees en de anderen in hun zee-kano’s. De voorspelde regen was nog niet merkbaar, de wind was matig en het weer zag er dus goed uit voor een mooie herfsttocht!
De eerste tijd voeren we door mooie sloten en kreken tussen het riet en herfstige waterlelies en plomp. Ook lagen de eerste boombladeren al in het water. Hier en daar hingen nog de laatste bramen aan de struiken. Genietend van de natuur peddelden we over het water dat we, op een paar collega-kanoërs en een enkel bootje na, helemaal voor onszelf hadden. De zee-kano’s op hun dooie gemak voorop en wij wat harder werkend in de canadees er achteraan. Gezellig met z’n drieën. Ik, als 1e stuurman, oefenend op de net geleerde J-slag, Paula, als 1e stuurvrouw, voorin peddelend en Thorsten koekjes etend (en soms meepeddelend) in het midden.
Na een tijdje kwamen we op het open water van de Wieden. Het was net licht beginnen te regenen en overal om ons heen waren kringen in het water van de vallende druppels. Geen probleem, daar waren we op gekleed. De wind was ook toegenomen en zorgde voor aangename golfjes.
Heerlijk om in onze kleine bootjes op dit grote water te varen. We zagen eenden, aalscholvers en veel zwanen waarvan sommige met jongen. Ook vloog er een meeuw over met een prooi (vis?) in z’n poten.
Genietend voeren we verder over de Wiede, vaak over open water en regelmatig tot groot plezier van Thorsten tussen de waterlelies of bossen riet. Omdat het al middag was waren we naarstig op zoek naar een picnickplek.
Die vonden we pas toen we de Wiede achter ons gelaten hadden en weer in een kreek tussen het riet voeren. Ook was het ondertussen alweer gestopt met regenen. We aten onze boterhammen tussen de wilgen op een drassig klein weiland van trilveen. Als je een sprongetje maakte, voelde je de grond trillen. Thorsten had niet zo’n zin meer, maar kon gemotiveerd worden doordat ik van een tak en een stukje touw een hengel voor hem maakte.
We besloten de dag af te ronden met een korte ronde door kreken, sloten en een stukje open water. Gezellig kletsend voeren we verder en luisterden naar de ervaringen met brandingvaren van Jan en de ijsbeer avonturen van Marie-Louise op Groenland. Dick wees de weg. Onderweg zagen we nog iets heel wonderlijks; een zwemmende muis. Dit beestje kwamen we tegen toen hij een stuk water van zeker 20 meter breed overstak, zwemmend in een behoorlijk hoog tempo. Erg leuk, dit had niemand van ons eerder gezien.
Rond een uur of vier kwamen we weer in Belt-Schutsloot aan waar de auto’s stonden. We kleedden ons om, laadden de kano’s op en reden terug aar het clubhuis. Moe maar voldaan van een mooie herfsttocht van ongeveer vier en een half uur varen. Terwijl Thorsten op de achterbank lag te slapen kwamen Paula en ik tot de conclusie dat we dit zeker vaker gaan doen. Mooie tochten maken met leuke mensen. Maar dan hopelijk wel in onze eigen Canadees.
Jack
