Afvaart wedstrijd Viking Venlo
8 augustus 2009, Maas tussen Venlo en Steyl
Filmpje omroep Venlo; start bij 3min50sec
Al een hele tijd heb ik Chris en Frank de kop gek gemaakt om eens te gaan varen met de mini-marathon van de Viking Venlo. En dan niet zomaar in hun eigen bootje maar dan wel in een van de twee K2’s. En dat is dan toch gelukt.
Althans, zo leek dat tot drie weken voor de uiteindelijke datum. Frank heeft weken lang met Chris samen in de K2 getraind en als het moment daar is….. is tie weg! Hij heeft de laatste drie weken geen enkele sjoege gegeven op telefoontjes, Sms’en en mailtjes. Chris heeft dus maar uit erremoei terug gegrepen naar zijn oude afvaartboot om het parcours van tien km op de Maas tussen statige kloosters van Steyl en de stadsbrug van Venlo af te leggen. Mijn voortraject was ook niet zonder strubbels. Eerst wel varen, dan weer niet, wel, niet, wel …
Afijn. Zaterdag middag ongeveer kwart voor drie staan Chris en ik onze boten op te binden om in de late namiddag een uurtje te gaan varen op de Maas. Anderhalf uur later, na de reis, de inschrijving, de koffie, even gewoon hangen, rondkijken enz. staan we omgekleed en al op de oever van de Maas om in te stappen en beginnen we met onze warming up. Audry is ook gekomen om eens te kijken wat haar vriendje nou doet op zo’n kano dag en maakt foto’s.
getting ready
Drukte net voor de start
Met ongeveer 50 boten liggen we aan de start. Beetje trekken, beetje duwen en positie kiezen. Een paar jaar geleden ook al dit gedaan en ik weet dat je bij de start snel weg moet zijn om niet in het vuile water en de golven van de mensen voor je te komen. Ik kies een paar snelle mannen voor mijn neus waarvan ik zeker weet dat zij nog sneller zijn dan ik. Het lukt erg goed. De eerste vijf minuten peddel ik me gek maar ik ben niet ingesloten.
Chris is niet zo snel weg en hij heeft meerdere mensen opeens dwars voor zijn neus gehad waardoor hij dan weer in de ankers moest. Achteraf vertelde hij dat hij de zeer zeldzame ervaring van WW II op de anders zo stille en vlakke Maas heft gehad. Door het zog van de vele kano’s zo dicht op elkaar ontstaan er behoorlijk grote golven. Met een lange afvaartboot zijn die niet zo heel makkelijk te bedwingen. De achterpunt wordt weggezet en voor je het weet lig je dwars op je oorspronkelijke vaarrichting.
De start.
En weg zijn we.
Na de eerste paar minuten kies ik het zog van een paar mensen die ongeveer mijn tempo varen en is de hectiek wat minder. Het veld heeft zich tot een langgerekt lint uitgestrekt met vooraan de snelle mannen en achteraan de tour vaarders die zich uit het snelle geweld hebben gehouden en vandaag gewoon lekker willen varen.
Het tempo zit er lekker in en ik kan aanklampen bij een vlakbaan K1 en een andere afvaart boot en met z’n drieën varen we richting het kloosterdorp Steyl. Dan komen een paar golven over mijn boeg en ik verlies bijna mijn start nummer die ik niet goed op mijn boot had vastgeplakt. Ik moet stoppen om het te redden en verlies mijn aansluiting. De rest van de race doe ik mijn best nog maar ze lopen steeds verder uit. Toch gaat het niet slecht. En dat blijkt bij de finish. Vorige keer deed ik er net geen uur over. Nu ben ik in iets minder dan 53 min terug bij de streep. Ik ben de derde van alle afvaartboten en in mijn leeftijdsklasse (masters A = veteranen 1) zitten alleen maar vlakwater wedstrijdboten voor me. Wel drie stuks dus in mijn leeftijdsklasse eindig ik dus op de vierde plaats.
Binnenkomst van Chris
Chris doet het nog beter. Met een finishtijd van 1h02min en een beetje haalt hij zelfs het podium in een hogere klasse. Hij wordt hij derde in de gecombineerde klasse masters B & C. Zelf is hij master C. Om in zijn eigen woorden te spreken, “Niet gek voor een oude knar.”.
Chris weer terug op het podium na … jaar
Bart
