Dagtocht Swalm op zaterdag 18 oktober 2008
Alle foto's: © Loe Giesen, Reuver 1983-2009
Omdat wildwater wel eens begint te vervelen en we gewoon weer eens wat anders wilden besloten we om een tochtje over de Swalm te varen. Met z’n tweeën weer eens in de Guide.
De Swalm is een beekje dat door een beschermd natuurgebied meandert en waar je dus niet altijd kan varen. Je moet er zelfs een vergunning voor aanvragen en die worden alleen in de winterperiode voor een beperkte groep uitgegeven! De tocht werd georganiseerd door leden van de (slapende) kanovereniging De Niers. Het Nederlandse deel, en gedeeltelijk ook de bovenloop van de Swalm, hebben hun natuurlijke, meanderende loop behouden of teruggekregen. Het beekdal maakt deel uit van het Natuurpark Maas-Swalm-Nette.
We zijn ingestapt bij de brug aan De Lanck, bij zwembad De Bosberg ten oosten van Swalmen (boven Roermond).
Volgens de beschrijving was de tocht 17 km. lang. Dat leek ons toch aardig lang omdat je toch op vlakwater zit. Maar bij de Swalm aangekomen bleek er echter toch een flinke stroom op te zitten voor Nederlandse begrippen.
Het natuurgebied is prachtig, de bevers zijn er erg actief en dus kregen we al snel te maken met omgevallen bomen die over de Swalm ''hingen''. Maar dat was voor ons natuurlijk geen probleem. Toch moesten we er bij eentje echt uit en de boot overdragen. Aangezien Bevers heel erg beschermd worden is het nog maar de vraag of de Swalm in de toekomst bevaarbaar blijft voor kano’s.
Er hingen ook veel takken over het riviertje. Dat was af en toe flink vervelend. Doordat de Swalm over het grootste deel onnederlands zwaar meandert én flink stroomt (denk aan de Amer-Boven Ambléve in Duitstalig Belgie; in die weilanden, ja!) en dus ook korte bochten maakt van 140 tot 160 graden was het ook in een wildwater-kajak flink bij de les blijven. Je wordt snel weggezet en verliest al je snelheid, of je ‘vliegt uit de bocht’ wanneer je te hard en niet zuiver aanvaart.
Na een uurtje lekker gevaren te hebben stapten we uit om in de zon onze lunch op te eten.
Daarna weer lekker verder gevaren. Bij een bruggetje moesten we er even uit, maar dat ging prima. Op het einde moesten we nog een stuk ''meer'' (de jachthaven aan de Maas) over en toen waren we al bij het eindpunt. Je hoeft dus tegenwoordig niet meer een stukje over de Maas, zoals op bijgaande kaart, maar komt meteen achterin de jachthaven uit!
Voor ons gevoel was het geen 17 km.! Dat blijkt uit Wikipedia ook. Maar we hebben een dag heerlijk varen in een mooie omgeving achter de rug. Graag willen we ‘m komend voorjaar nogmaals varen als alles begint op te komen!
Merel en Hans
Alle foto's: © Loe Giesen, Reuver 1983-2009
