Friesland juni 2001
(Sneekermeer en de Oude Venen)
Zaterdagochtend tegen achten waren we al druk in de weer onze kajaks en toebehoren op daken en een trailer vast te snoeren. Nog een laatste keer bedenken of alles er nou was, andere kaarten ingepakt en opgetogen vertrokken we, met een ochtendzonnetje op onze rechterwang.
Na een korte stop voor cafene en gebak gingen we verder. Op de camping werden we ontvangen door de beheerder die met een verrassend noordelijke tongval sprak. In een mum van tijd stonden onze tenten rechtop, waren spullen uitgepakt en lieten we onze kajaks in het water glijden.
Het weer was prachtig, flink veel zon met een prettige bries. Eerder hadden we samen bekeken welke route we varen zouden. Marie-Louise, Willem em Karin lazen veelal de kaart en voerden ons langs wuivende oevers en over soms stille kreken. Na ongeveer een tweetal uren moesten dan toch de ruggen wat gerecht worden, de kajaks werden op de oever getrokken en een uur lang zagen we voornamelijk het blauw van de lucht. Alhoewel wij met zijn zevenen een hele ontspannen indruk maakten miste dat schijnbaar toch zijn uitwerking op twee mensen van een plezierjacht. Het leek me een fluitje van een cent zo'n bootje meren maar het alsof alleen wij er plezier in hadden.
In ieder geval, we gingen weer verder en na enkele uren hezen we onze kajaks weer op het droge en lagen we languit in het gras van de camping. Marie-Louise niet echt want die zat met trotse blik in haar plastic Ikea stoel.
Ondertussen gaven we enkele kurken de vrijheid . We kookten er een lekkere pasta bij die ook nog goed smaakte na een smak in het gras. Later op de avond nog even de kroeg in geweest met zijn allen, jammer dat Willem vanwege een hoest (?) niet mee naar binnen kon. Judith, Pamla, Karin, Marie-Louise en Marcel schoven daar voor een uurtje nog aan. Die bar had voor mij wel iets had van de sfeer uit de serie 'Northern Exposure", maar dan zonder die eland. Best leuk, voor n keer, of zo. Marie-Louise en Karin moesten natuurlijk in het duister nog even een rondje water maken en ze kwamen nog terug ook.De volgende ochtend was volgens mij niemand heel laat of heel vroeg op, behalve ik. Maar met een prachtig krieken van de dag, dampende koeien en rennende hazen was dat prima uit te houden. We ontbeten samen, eerst de muggen en ik alleen en wat later met zijn allen.
We besloten voor de tweede dag een meer met groot water op te zoeken en dat was weer een hele andere ervaring. Het was flink druk op sommige plaatsen en wel een beetje uitkijken geblazen. Jan probeerde er diverse keren vandoor te gaan maar het lukte telkens weer hem in te halen. Vele uren later kwamen we gezamenlijk aan en verlieten dat weekend voor de laatste keer het water. Nog even een terrasje pakken en toen terug naar ons honk in Nijmegen.
Spontane invallen zijn vaak de beste en alhoewel ik nu nog steeds niet weet hoe het op de Grensmaas is waren het Sneekermeer en de Oude Venen een schot in de roos.
Marcel
