Kromme Rijn Utrecht maart 2004
Verslag van de vlakwaterkanotocht op zondag 28 maart 2004 De Kromme Rijn Utrechtse grachten terug naar Bunnik over de Kromme Rijn.
Nadat ik voor het eerst op vlakwater had gevaren in Grave, nodigde onze secretaris Willem de Laat mij uit om mee te gaan op een vlakwatertocht. De tocht werd gehouden op de Kromme Rijn in de richting Utrecht en op de grachten in Utrecht.
We ontmoetten elkaar in het clubhuis om 9 uur s morgens zomertijd, de klok was die nacht juist vooruit gezet, dus het voelde nog erg vroeg. Om kwart over negen laadden wij de boten op de autos. In totaal waren we met zeven personen: Willem, Marie-Louise, Chris, Edith en Suzanne, Gertjan en Matthias.
Ik hoefde mijn boot niet gereed te maken want alles zat nog precies zo op zijn plek als twee weken geleden toen ik hem voor het laatst had gebruikt. Het beloofde goed weer te worden, ondanks de vele wolken die nog te zien waren toen wij vertrokken.
Om ongeveer half elf arriveerden we in Bunnik. Hier laadden we de boten van de autos , kleedden ons om en brachten de boten naar de steiger en in het water van de Kromme Rijn. Het lukte ons allemaal droog in de boot te belanden ondanks dat het erg wiebelde. Naast de steiger ligt een klein eiland waar erg veel ganzen te zien waren. Sommigen inmiddels al met pas geboren kuikens.
Het was erg stil in de omgeving, het enige wat we hoorden was het geluid van onze eigen peddels in het water. Tussendoor hoorden we vogels maar dat was dan ook echt alles. Het water kende regelmatig bochten Aangezien het hier beschermd gebeid is, is het niet toegestaan de boot te verlaten. Was ook niet nodig, vanuit de boot is het uitzicht werkelijk schitterend. Veel variatie in gebouwen, prachtige villas en huizen, maar ook overgebleven bunkers uit de tweede wereldoorlog.
Om ongeveer 12 uur arriveerden wij in de binnenstad van Utrecht. We stopten bij het museum aan de Rembrandtkade en lunchten aldaar, met welverdiende koffie, bier en broodjes. Niet eenvoudig trouwens om hier uit de boot te stappen, de afstand tussen de boot en de kade was groot. Dit moest opnieuw voorzichtig. Eenmaal op het droge brak de zon door en werd het toch nog een mooie en later zelfs warme zondag.
Onderweg kreeg ik last van mijn rechterbeen. Het gevoel in mijn voet en onderbeen verdween gedeeltelijk. Te weinig zitvlees en een te hard bankje? (Enig idee wat ik hier het beste tegen kan doen? mail ).
Op de terugweg werd er volop met elkaar gepraat en genoten van het uitzicht. Af en toe kregen sommigen, waaronder ook ik, aanwijzingen hoe we de peddel beter konden gebruiken.
Op de terugweg speelde mijn rechterbeen opnieuw op, wat mij noodzaakte ongeveer vijf kilometer voor het einde van de route te stoppen. Chris H. bood aan mijn boot te slepen. Ik probeerde af en toe nog te peddelen maar vond het risico om te slaan te groot. Ik gaf op en Chris sleepte mijn boot naar het einde van de tocht. Nog bedankt! J.
Willem wil ik hierbij zeer bedanken voor zijn hulp, advies een aanmoedigingen! Voor mij nog eens aangetoond dat het beter, en ook leuker is, met vrienden en een club te gaan kanon. OM 16.15 uur waren we allen weer samen bij de steiger in Bunnik. We kleedden ons om, pakten en reden terug naar het clubhuis in Nijmegen.
Het was al met al een hel geslaagde en gezellige dag zoals te zien is op de fotos. Details over het gebied de Kromme Rijn kun je hier zien.
Tot de volgende keer
Matthias Peuser.
Matthias
