IJsselmeertocht, 29 en 30 april
Eindelijk was het dan een keer zover. Al een paar jaar stond voor de jongens en meisjes van het grote water een oversteek van het IJsselmeer gepland. Daarbij denken we dan bijvoorbeeld aan het traject Stavoren of Hindeloopen naar Enkhuizen vice versa maar iedere keer kwam er wel iets tussen. Het waaide te hard, het regende te hard, het was te mistig of te koud, of het was mooi weer maar er werd onweer voorspeld. En ofschoon we niet voor een kleintje vervaard zijn staat veiligheid hoog in het vaandel van de ervaren zeekanovaarder. Wij maken wat dat veiligheidsbesef betreft daarop geen uitzondering.
Ook voor deze twee dagen was er een lichte kans op onweer voorspeld maar omdat we vonden dat het nu toch maar moest gebeuren met zoveel mogelijk uitsluiting van risico besloten we om in Almere te starten en van daaruit te varen naar Schardam, een plaatsje van niks net voor Hoorn. Een groot deel van de tocht voeren we dan onder de kust zodat we bij onweer snel aan de wal zouden kunnen komen.
Op koninginnedag verzamelden we om 09.30 uur bij het gemaal "De Blocq van Kuffeler". Hoe komen ze toch op zo'n naam denk ik dan. Ik moest daarvoor weliswaar vanuit Winsum bij Groningen komen waar ik met mijn vrouw Kitty een weekje kampeerde maar dat had ik er graag voor over. Na de gebruikelijke inpakrituelen waarbij de vraag "wat doe ik aan?" weer eens centraal stond vertrokken we over het Markermeer naar de vuurtoren op Marken, tevens onze eerste halteplaats voor koffie, kanen en pissen. Andr, Chris, Marie-Louise, Martin-Paul en ikke zelf. We hadden een prima weertje maar toen we eenmaal op Marken zaten werd de lucht schuin achter ons een beetje grijs, vervolgens een beetje meer grijs en uiteindelijk aardig zwart. Bovendien waaide de wind akelig onze kant op zodat we besloten ons toch maar in anorak te hullen. Niks was minder noodzakelijk want toen we goed en wel weer op het water zaten trok de bui achter ons langs en pelden we ons op de Gouwzee richting Volendam maar weer af. Een spiegelgladde plas water zover het oog reikt geeft een gevoel van vrijheid dat je zelf moet ondervinden om het te kunnen bevatten.
Na Volendam peddelden we lekker op het gemak via Edam over de Hoornse Hop naar ons eindpunt Schardam. We hadden toen een lekker tochtje van zo'n 20 mijl achter de peddels, voor landrotbegrippen 36 kilometer. Daar overnachtten we op een camping met een zeer groot stacaravangehalte waarbij ongetwijfeld bij betaling van de jaarpremie een paar liter waterstofperoxine cadeau wordt gedaan. Kenmerk van de vrouwelijke bewoners: hooggehakt, strak in het leer en asblond. Een van de bewoners meldde ons dat in het dorp naast de kerk een goed restaurant was maar dat bleek een koffiehuis te zijn dat alleen op doordeweekse dagen van 10.00 tot 16.30 uur open was. Goede raad was duur want we hadden afgesproken niks moeilijk te doen en lekker uit eten te gaan. Uiteindelijk hebben we toen bij de patatboer op een belendende camping een copieus diner besteld. Frieten, frikadellen, rijkelijk voorzien van vette mayo, besproeid met meegebrachte eigen wijn en genuttigd op het dekkleed van Andr in een killer wordende avond op het langzaam dauwende gras. Batavieren, geniet met volle teugen, carpe diem en zo is dat. De kilte kruipt langzaam in de botten maar het hart is warm.
Na een goede nachtrust besluiten we bijtijds weer op te breken. Het is opnieuw prachtig weer en af en toe komt er een haast onwerkelijk fijne mistsluier over het water te hangen. Ik moet denken aan mijn vaartochten in Zweden en Noorwegen en de associatie met trollen komt onweerstaanbaar bij me boven.
Ik geniet met volle teugen en dat doen de anderen volgens eigen zeggen ook. En aangezien Batavieren zo af en toe maar eens liegen of overdrijven geloof ik dat ook grif. We hadden het plan om onderweg in Volendam een visje te scoren maar aangezien de onweersdreiging nog aanwezig was hebben we daarvan maar afgezien. Nu hebben we zittend op de dijk het eigen broodje genuttigd en hebben vervolgens redelijk full speed de terugweg naar Almere afgelegd.
Hoewel het opnieuw geen echte IJsselmeertocht was, hebben we een lekker weekend gehad met veel vaarplezier en gezelligheid. Toen we hadden omgekleed en opgeknoopt vertrok ik weer richting het hoge Noorden en de anderen terug naar Nijmegen. Ik had mijn portie vaarvitamine weer binnen en keek alweer uit naar de volgende trip.
Willem
