Grensmaas 1996
Het begon al op 10 april 's avonds. Op 3 Afwezigen na werden de plannen voor het erop volgende weekend besproken. Tenten per 2, eten per 2, varen per 8, ontbijt eigen zorg. Vertrek 07.30 uur aldus Andre. Jessus, dan moeten we om 6 uur al op en we moeten vrijdag nog daar en daar naar toe. Ben je wel wijs? Dat beloofde een leuk vervolg in de boerderieje te Lent.
De Skerray zou mij over het water voeren.
Klokslag 6.50 uur staat Marie-Louise voor de deur. Kusjes en doei!!
JWdeB en enige WW-vaarders zijn al aan het pakken. Net op tijd arriveren de geliefden. Even later zijn we op weg.
Een goed begin betekent koffie met vlaai in Limburg.
Bezorgd als ze zijn of dat ik mijn troep wel in de boot krijg wordt ik met schijnbaar rood hoofd vereeuwigd.
Vanuit Borgerhaven met redelijke stroomsnelheid weggespeerd. Wim kan het niet laten en neemt een stootboei op sleeptouw, om die veel later toch maar weer te dumpen aangezien een motorboot nog niet op zijn verlanglijst staat. De weg wijst zich vanzelf en na een uur even aangemeerd op een grindstrand, alwaar Wim pontificaal op zijn nieuwe aanwinst voor ons gaat zitten. Jaja, opgevouwen past de fauteuil precies in de punt van zijn boot. Na alle tijd genomen te hebben voor een kopje soep, koffie o.i.d. met broodje, ei en wat al niet meer aanwezig is, de boel maar weer ingepakt en ingestapt.
De afstand blijkt snel overbrugd en ruim voor tijd arriveren we al bij het eilandje. We spelenvaren er even. Even maar, want het is toch fris geworden en de aanwezigheid van wat geniformeerden besluit ons op losse wal aan te leggen en wat te nuttigen. Het wild kamperen trekt ons allen zoveel aan dat de mogelijkheid verder te varen en te overnachten bij het eindpunt wordt weggeschoven.
Nadat het rustig is in de omgeving rondom het eiland ons kampement opgeslagen uit zicht van de overburen tussen het drijfafval en bij de huisvesting van mogelijk dassen of bevers. Deze bewoners echter niet aangetroffen. Kwamen ook niet op de borrel 's avonds.
Het eten ging paarsgewijs met eerst foejonghai op klein gasbrandertje verder ontdooid en verwarmd, daarna de mamamia overheerlijke spaghetti, dan de uit blik getoverde hutspot met spek en last but not least de halve kip met puree en groenten. ML had zelfs nog melkpoeder en griesmeelpoeder om toet van te maken. Ik raad het niemand aan dit te maken in een aluminium pannetje.
Avondgetrouw koelde het wat af en zochten we niet al te laat onze slaapzakken op. -1 kon het worden. ML in HH-shirt, fleece-binnen-, en gewone slaapzak van start. Ongeveer 1,5 uur later wat gestommel en gekreun en verdwijnt de fleecezak. Nog wat later een shirt, even een frisse neus halen en opnieuw proberen. Wim heeft 's ochtends uiteraard als eerste het ochtendgloren ingesnoven. Het was echt ochtendgloren, de truien maakten snel plaats voor ontblote armen. We lagen in een soort (duin)pan met strakblauwe hemel boven ons. Dat beloofde veel goeds.
Alles op ons gemak, tijd zat, we komen er wel. Bert en Sonja luchtten hun huis en rond half elf langs het eilandje via een lichte stroomversnelling de Grensmaas weer op.
Volgens mij hadden we wind tegen, want ik moest er flink aan trekken. Halverwege bij den Belg een bakje leut met warme appeltaart verorberd, gevolgd door wat koelers en het aanbidden van de zon. Sonja kreeg de kans vele motoren te bewonderen. Allee, we zulle toch verder moeten.
Het stuk rivier wat volgde was zeer schoon, letterlijk en figuurlijk, met opstijgende en landende KLM vluchten, graskanten met natuurlijke windschermen (een mooi plekje voor een volgende keer). Eerder was de rivier ook zeer mooi gelegen in het landschap doch was veelvuldig te zien wat recreanten en anderen aan de natuur achterlaten en wat bij hoog water even tentoongesteld werd.
De tentoonstelling was echter nog niet opgeruimd.
Ik vond het toch wel genoeg geweest toen we aan het eindpunt waren. De volgende keer een andere boot uitproberen. Na alle opruim-rompslomp en gefilosofeer met JW tegen een hekje gezeten op naar huis alwaar we naar verwachting rond half acht de deuren openden.
De volgende dag bleek maar weer hoeveel conditie ik heb.
Toch zijn dit de tochten waar ik van geniet.
Anke
