Vlakwater trektocht Friesland mei 2005
Met zo’n 20 graden op de teller en de belofte van nog minimaal 10 erbij, binden Johan, Karin en ik op vrijdagochtend de boten bij het clubhuis op de auto. Jan zal bij een parkeerplaats langs de A50 zijn opwachting maken en de groep voor de eerste vaardag completeren. De trektocht door Friesland kan beginnen.
De boot van Johan ligt niet helemaal stabiel op de auto dus bij genoemde parkeerterrein toch de boot overgeladen op de auto van Jan en na een kopje koffie verder gereden richting Balk. Hoewel beide heren in de auto’s met airco daar waarschijnlijk geen weet van hebben gehad liep de temperatuur aardig op. Bij aankomst in Balk moet het al tegen de 30 graden zijn geweest. Op de wal wordt het warm, dus is het zaak zo snel mogelijk de boten in te komen. Het blijft natuurlijk een sport om alles enigszins geordend in de boten te krijgen maar door het mooie weer wordt besloten om de nodige warme spullen in de auto’s achter te laten. Plek zat dus.
Rustig peddelend varen we door groene kanaaltjes de rust tegemoet. Na nog enkele bootjes te zijn gepasseerd lijkt Friesland uitgestorven te raken en kunnen we de eerste kilometers van de driedaagse tocht afleggen. We passeren het enige bosrijke gebied van Friesland en varen over een schitterend meertje. Omdat het toch al tegen tweeën liep voordat we eindelijk het water op gingen, zijn de pauzes kort gebleven. Het was toch te warm om te zitten. Na ontdekt te hebben dat we last hadden van zweetschenen ook het spatzeil er maar af gelaten. Karin probeert nog even met twee benen buiten boord in de luie stand te peddelen maar dat blijkt net te onstabiel te zijn, zelfs voor een geoefend kanoër.
Windstil en zonder al te veel ander vaarverkeer steken we de Flüssen over en zijn we bijna bij de eindbestemming van dag 1 aangeland: Warns. Op het laatste moment nog even gezelschap gekregen van een opgeschoten puber met een motorbootje die het erg leuk vindt om meisjes te pesten voor zijn vriendjes op de wal. Voor de zekerheid de spatzeilen maar opgebonden aangezien de golven wel erg vrolijk over de rand heen dreigen te kabbelen. We willen niet zinken ten overstaan van het geëerde publiek.
Verrassing is dat zowaar de wijn nog redelijk koel blijkt te zijn gebleven zodat we bij het avondeten welverdiend kunnen genieten van een glaasje alcoholisch vocht. Niettemin wordt Patrick enthousiast onthaald als blijkt dat hij bij aankomst in zijn auto een koelbox met zowel koud bier als witte wijn heeft meegenomen. De laatste tent wordt opgezet en we zijn klaar om onder zeil te gaan.
Zaterdagochtend is iedereen al vroeg uit de veren, veel te warm in de tent, zodat we al een tijdje zitten te wachten tot de tweede helft van de groep arriveert: Dick, André, Marie Louise, Judith, Martin-Paul, Jolien en Marit. Zij hebben er al een halve dag opzitten. De leiding was streng; half 10 aanwezig. Snel de boten ingepakt, afscheid genomen van Martin-Paul en Marit, die vandaag op een strandje zullen doorbrengen, en de haven uit gekoerst, op weg naar een tweede mooie dag. Via een natuurreservaat waar we niet konden uitstappen en een camping met stacaravans waar we wel aan wal konden, richting Hindelopen gevaren. Kleine huisjes, mooie bootjes en dikke lagen zonnebrand vullen de dag. Een uitgebreide lunch in Workum en veel aandacht van toeristen completeren het geheel. Ik probeer in mijn beste duits uit te leggen dat het helemaal niet zo wiebelig is in een kano (nicht schwer, geht gut…), echter de groep druipt snel af als ze er geen bal van begrijpen. In de middag trekt de wind aan en tegen de tijd dat we bij het Hegermeer aangekomen lijken de golven twee maal zo hoog als mijn boot (in mijn beleving dan). Voor mij is dit de eerste keer op een groot meer met wind dus effe wennen. Als ook nog blijkt dat het slimmer was geweest om vóór het eerste open stuk m’n spatzeil op te doen ben ik blij dat we nog een klein stukje luwte hebben om dit alsnog te regelen. Inmiddels is de eerste kledder water de boot in gelopen.
Het echte meer wacht en er zit niks anders op dan gewoon te gaan en de rest te volgen. Maar het gaat lekker. Tot halverwege de wind van opzij en dan en masse de vaargeul over tussen de zeil- en motorboten door. Dan krijgen we ook de wind in de rug en wordt het echt leuk. Surfend over de golven bereiken we de haven van Oudega. Een paar mensen besluiten terug te gaan en nog een keer van de golven te genieten terwijl de rest alvast kwartier gaat maken. Ook hier valt de hartelijke ontvangst op de camping weer op. Je zou toch denken dat ze vaker kanoërs zien maar dat doet geen afbreuk aan het enthousiasme waarmee we onthaald worden. Martin-Paul en Marit wachten ons al op en de voorbereidingen voor de barbecue worden getroffen.
De derde en laatste dag gaat de tocht over meerdere meren en via Woudega over het Slotermeer terug naar Balk. Gelukkig voor degenen die inmiddels donkerrood verbrand zijn is de zon wat minder fel en wordt het in de middag zelfs zaak een t-shirt of fleece aan te trekken. Voordat we over kunnen steken naar Woudega is de nood bij meerdere dames danig hoog dat dringend naar een uitstapplek voor een sanitaire stop gezocht moet worden. Dit wordt uiteindelijk een soort huisjespark waarbij het nog een kunst blijkt bij de recreërende bewoners uit het zicht te blijven. Bij het instappen komt een groot motorjacht met behoorlijke vaart langs varen waardoor een setje fijne golven ontstaan. Niet iedereen zat al geheel dichtgesnoerd in de boot, wat Judith de opmerking ontlokte dat ze minder nat geweest zou zijn als ze gewoon in haar broek had geplast. Met een lege blaas kon in ieder geval kracht gezet worden bij het wederom oversteken van de vaargeul.
Het laatste stukje tot Woudega was een verzamelpunt van schepen en scheepjes wat een kleine file veroorzaakte waartussen wij ons door wurmden. Een broodje kroket of appeltaart was onze beloning. Het Slotermeer oversteken was een race tegen de voorspelling van onweer. De lucht was behoorlijk dichtgetrokken en een frisse wind was opgestoken. Patrick rook stal en ging er als een speer vandoor met de rest van de groep in brede formatie erachteraan. Ook hier het laatste stukje weer gezelschap van twee stoere jongetjes in bootjes die indruk probeerden te maken op hun vriendinnetjes. Helaas zonder veel resultaat. Onverstoorbaar vervolgden wij onze weg. Alleen Dick werd klem gezet achter het zwaard van een schip door André en Martin-Paul, maar dat had een geheel andere oorzaak. Zowel Dick als het zwaard hebben geen schade opgelopen. Moe en voldaan kwamen de auto’s in zicht. En ook Jolien en Marit voegden zich bij de groep, na eerst aan de verkeerde kant van het kanaal te zijn beland. De auto’s uit Warns zijn teruggehaald en met de hele club konden we vol goede moed de file in. Files die onder andere veroorzaakt worden door sluipverkeer dat achter benzinestations door rijdt en een stuk verderop weer invoegt waardoor het achteropkomend verkeer hinder ondervindt. Als je dat dan toch zonodig moet doen, doe dat dan onopvallend. En niet met twee grote kano’s op je dak. Uiteindelijk was de tijdwinst slechts een minuut of 3.
Het was een superweekend: mooi weer, lekker gevaren en leuk gezelschap!
Martine
