Zaterdag 17 september 2011, geplande tocht: Kinderdijk. Gevaren: rondje Oss-Maas.
Jammer, jammer weing animo voor de Kinderdijktocht. Maar een voordeel was flexibiliteit. Stefan en ik besloten dichterbij huis een langere tocht te varen in mooier weer.
Stefan pikte me thuis op en om kwart voor tien hadden we de boten afgeladen op een parkeerplaats naast de jachthaven van Lithoijen. Hij had daar al eerder gevaren, een keer het rondje en een keer de halve ronde en daarna door naar Ravenstein.
Omdat het nogal stevig waaide vanuit het zuidwesten besloten we op de Maas te kiezen voor wind mee en stroom tegen. We voeren de oude Maasarm uit, de Maas op en gingen rechtsaf.
Hier zagen we dit bord (één van de twee) en we wisten beiden niet wat het betekent. Jij wel?
Nu even opgezocht, en het is niet erg schokkend: Einde van een verbod of een gebod geldend voor één richting of einde van een beperking. Achterons lag een sluis, daar was vast iets verboden geweest.
Af en toe konden we een miniem surfje pakken. We zagen toch nog een molen: die van Alphen en daar bleef het ook bij. We kwamen langs gehuchtjes, heerlijke plekjes om te wonen en passeerden een pont.
Na 7 km Maas voeren we rechtsaf richting de haven van Oss. Daar zagen we roeiers, we naderden het watersportterrein. Mooi, tijd voor lunch. We gingen op de steiger van MKV (de Maaslandse Kanovereniging) zitten. Toen we onze boterhammen weggewerkt hadden en verder wilden gaan kwam er net iemand aan. De penningmeester van de club, hij kwam klussen en bood ons een kop koffie aan, die sloegen we niet af. MKV ‘ers blijken vooral groot- envlakwater vaarders en jeugdige slalommers met een mooi clubhuis en botenloods. Na het bewonderen was het tijd om verder te varen. Een mooi stukje met veel bomen. En Stefan zag als eerste de ijsvogel. Wat zwanen die lastig voor ons uit flapperden. Na een bruggetje ging het rechtsaf, rechtdoor was een verval. Nu een rechte sloot, niet al te diep helaas, langs weiden, dit was vast de Teefelense wetering. In Teefelen kwamen we bij een berucht bruggetje, als je vanaf de andere kant komt loopt het schuin naar beneden af. In het begin kan je er net onderdoor en aan het einde kan je dan vast komen te zitten, vertelde Stefan bijna uit eigen ervaring. Gelukkig stond het water laag en kwamen we vanaf de andere kant, vanaf hier kreeg je juist steeds meer ruimte. Het ging makkelijk, heel kort daarna was de overdraagplek naar het hoger gelegen Maasniveau. Nu waren we vlak bij de parkeerplaats. Ondanks de dreigende wolken besloten we ook het allerlaatste stukje nog te varen en niet de auto lopend op te halen. Dit leverde nog de aanblik van één zwarte tussen meerdere witte zwanen op.
En zo waren we 17 km na vertrek moe en voldaan weer bij de auto aangekomen. En halverwege de middag alweer thuis. Voor herhaling vatbaaar! En ook de Kinderdijk staat nog op de verlangenlijst.
Matthea
