Zaterdag ochtend 1 dec 2012. 10.00h. Het Hanzszen weekeinde is wegens gebrek aan water voor dit jaar geannuleerd. Vorst in de Eifel en Ardennen betekend dat er geen water in de beken is. De weersvoorspellingen zijn ook niet denderend. Mooi weer in de ochtend maar in de middag vanuit het noorden sneeuwbuien. Veel mensen die aan het Hanzszen weekeinde zouden deelnemen blijven wijselijk thuis.
Echter; Een paar mensen hebben terminale kano-ontwenningsverschijnselen en besluiten om toch te gaan varen. Anke, Sanne, Peter, Rien en ondergetekende zijn in de loods om boten uit te zoeken voor onze tocht. We willen van de jachthaven van Emmerich naar Lent varen en we zoeken lange boten om snel te kunnen varen op de Rijn. Daar zijn we al gauw een half uurtje mee bezig want heel veel ervaring met lange boten hebben we niet. Ik heb op de Waal heel veel gevaren met een afvaartboot en kies die nu dus ook weer. De anderen kiezen zeeboten en snelle toerboten. De betere keuze naar zal blijken.
Een telefoontje van Cees Faber zorgt voor het volgende half uurtje. Zijn auto wil niet starten en de wegenwacht staat nu zijn auto voor zijn huis te repareren. Met een half uur weet hij meer of hij mee kan. Een half uur later meldt Cees dat hij onderweg is naar Emmerich. Of we een boot voor hem op mee willen nemen. Dan rijdt hij rechtstreeks ernaartoe.
We kleden ons in de loods al om zodat we dat niet meer in de kou te hoeven doen. Rien ontdekt dat hij wat spullen is vergeten en stelt voor dat hij op weg naar Emmerich even langs huis rijdt. Wij rijden in Emmerich even verkeerd en zo komt het dat we binnen vijf minuten van elkaar allemaal dan bij de grote Yachthafen (met Y) Emmerich GmbH zijn. We zien op een bordje bij het hek staan dat het om 18.00h sluit. Dus we zetten de auto's net buiten het hek op wat ons de berm van de openbare weg lijkt te zijn en we laden de boten af.
Een dame van de Yachthafen Emmerich is daar duidelijk niet blij mee. Ze zegt dat we hier niet welkom zijn omdat wij als kanoërs alles onder poepen en piesen en geen geld opleveren. Dat laatste is waar.
Een half uur vruchteloos discussiëren later besluiten we de drie auto's bij de andere jachthaven van de Emmericher Yacht Club e.V. te parkeren. Ward strasse direct onder de grote brug van Emmerich. Sanne, Anke en ik nemen hun boten mee op sleeptouw naar de andere kant van de plas.
Een half uurtje later zijn we dan allemaal bij de andere jachthaven. Een verademing. Dit is een kleine verenigings jachthaven. Verder is het zonnetje gekomen en deze kant van de plas is volledig in de luwte.
Nog een half uurtje later met wat geharrewar met het parkeren van de auto's. (buiten de poort is handiger dan binnen de poort) en het wisselen van boten tussen Rien en Cees (Cees past niet in de rode Dolleman) vertrekken we dan eindelijk. Het is inmiddels al bijna half twee en we hebben ruim 25 km voor de boeg. Gelukkig is het nog steeds heel mooi weer.
Rijn kilometer 854: Op de Rijn waait het stevig uit zuidelijke richting. Er staat hier veel stroming en het is koud. Geen spoor van de beloofde sneeuw en de ene na de andere kilometer verdwijnt achter ons. Ik merk dat ik last heb mijn boot op koers te houden. Door de harde wind van links-voor wil mijn boeg telkens in de wind draaien. Continu opkanten dus en hard links aan de peddel trekken. Verder is mijn tempo redelijk wat hoger dan de zeekano's dus om de zoveel tijd moet ik even wachten tussen de kribben. Ik probeer nog een foto te maken voor het verslag maar ik voel me zo stilliggend niet erg stabiel. Verder gaat het erg snel. Een half uurtje na vertrek passeren we de oude douane kade van Spyk. Dit is ter hoogte van rijnkilometer 862. De eerste vijf km zitten erop en de rechter oever is nu Nederlands.
Ter hoogte van Lobith maken we gebruik van een korte afwezigheid van schepen en steken we over naar de linker oever om wat meer beschut te zijn tegen de wind. De monding van de Alt Rhein (km 864) varen we voorbij en niet veel later zijn we ter hoogte van Millingen. We glijden voorbij aan de bunkerstations tegenover de Pannerdense Kop (km 876,5). Sanne begint last te krijgen van slapende benen en wil redelijk snel pauzeren.
De eerst volgende plek waar we een redelijke kans op wat beschutting tegen de wind hebben is bij de Millinger Theetuinen. Dat is nog een half uurtje peddelen. Het weer wordt wat minder fijn. Regen en het zicht wordt minder. En het is nog wel een heel eind peddelen om voor donker in Lent te zijn. We bespreken een paar alternatieven voor het geval we niet voor donker binnen kunnen zijn.
Bij de theetuinen ter hoogte van km 871 stoppen we voor tien minuten pauze. Peter wil toch even de houtjes aansteken die zijn meegenomen om de worstjes te roosteren. Voor het roostere is geen tijd want we zullen moeten doorvaren om voor donker in Lent te zijn. Ik begin het koud te krijgen. Anke heeft warme soep in de thermos en dat is een levensredder. We staan dicht om het kleine vuurtje. De natte kleren dampen, maar ik krijg het niet warm. Voor mijn gevoel is er al een half uur voorbij als we weer instappen maar het zal in werkelijkheid iets meer dan een kwartier zijn geweest. De wind is door de bocht nu pal op kop voor 3 km. Ik wil doorstampen om warm te worden maar de rest houdt het niet bij. Een paar keer vaar ik rondjes of ga even stilliggen. Ik heb het gelukkig wel weer warm.
Na een half uurtje zijn we ter hoogte van de radarpost van Ooij. (km 875) Terwijl ik even stil lig om de rest weer in te laten halen maak ik een vreemde beweging en ga om. Van schrik en vermoeidheid lukt het me niet te eskimoteren. Cees en Anke willen nog een puntje toesteken maar dat krijg ik niet meer mee en stap uit. Geen fijne situatie. Gelukkig is er op dit moment weinig scheepvaart. Cees leegt handig de boot met een X-redding en even later stap ik met hulp van twee andere boten in.
Dit alles heeft ook weer tijd gekost en we haasten ons verder. Het begint te schemeren als we richting de Bisonbaai gaan. Het is al tien over vier. Ik stel voor bij de Bizonbaai uit te stappen en bij Oortjeshekken te bellen voor vervoer. Cees wil de laatste 7 km nog doorvaren. De komst van de boot van Rijkswaterstaat maakt de beslissing definitief. We stappen om 16.25h uit bij km 877. BisonBaai / Oortjeshekken.
Terwijl we de boten naar Oortjeshekken dragen begint Peter driftig te bellen. Hij heeft hele goede buren. Met een halfuurtje staat zijn buurman met warme auto voor ons klaar op de dijk bij Oortjeshekken. Ik stap met natte kleren in en wordt naar Lent gereden waar mijn auto met de droge kleren staat. De rest gaat wat warms drinken bij Oortjeshekken. Na een ruim half uur ben ik met de droge kleren terug. Nog een half uurtje later zijn alle chauffeurs klaar en rond 18.00h vertrekken we naar Emmerich om de andere auto's op te halen. Ruim vier half uurtjes later is iedereen met alle materiaal weer bij de loods en gaan we naar huis.
Bart
