HKC Kanoslalomwedstrijd 30 en 31 mei
Na het geslaagde kanoslalomweekend bij VKC hadden Sanne en ik wel zin in een soortgelijk weekend. Na onze enthousiaste verhalen kregen we Marije en Patrick zo ver om zaterdag mee te gaan oefenen voor de slalomwedstrijd bij ons inmiddels vaker bezochte baantje in Sint Oedenrode.
Bij aankomst hing het wedstrijdparcours al. We stapten boven in om vervolgens het eerste gedeelte van het parcours te verkennen. De start zou van een glijbaan naar beneden zijn, waarna meteen een pittige combinatie volgde. Met zijn vieren hebben we de eerste combinatie van vier poortjes flink geoefend, waarbij weer bleek dat zelfs licht stromend water toch even wat anders is dan geheel vlak water.
Het daarop volgende stuk was goed te doen, dus gingen we het stuwtje af. Daar lag vanaf de stroming gezien een op-poortje aan de linkerzijde, waarna over de golf getraverseerd moest worden om aan de rechterzijde een af-poortje te doen. De waterstand stond redelijk laag, waardoor er een leuk golfje was ontstaan bij het stuwtje. Marije zou niet meedoen aan de wedstrijd op zondag, dus zij besloot Sanne, Patrick en mij van aanwijzingen te voorzien bij het over en weer traverseren. Sanne ging het meteen goed af, maar Patrick en ik moesten er wel even flink op het stukje oefenen
‘s Middags zouden de raftwedstrijden zijn en wij hadden ons ingeschreven voor zowel de raft slalom als de raft sprint. Twee van de vier hadden echter nog nooit eerder in een raft gezeten. Flink oefenen en vooral ook verschillende posities uitproberen voor de start was hard nodig. Uiteindelijk begonnen we de raft slalom met Marije en mij voorin. Sanne en Patrick zaten achterin om te sturen en Sanne met haar ervaring in India werd stuurvrouw.
Hoewel de raftpoortjes extra breed waren, bleek het toch erg lastig alle vier door het poortje heen te komen en geen tikkers te maken. Hoewel het niet geheel soepel ging aangezien we twee van zeven poortjes niet hadden geraakt, hadden we wel een goede samenwerking op het raft dat een leuke tijd opleverde.
Na de slalom kwam de sprint. Dit bleek niet te bestaan uit gewoon voluit gaan racen, maar was voorzien van allerlei hindernissen in de vorm van enorme knuffels en een opblaaspop genaamd “Henry”. Zij moesten op onze route naar beneden op de juiste plekken terecht komen en dat lukte ons erg goed.
Hierna besloten we de dag met een pizza in het zonnetje, terwijl we naar de afvaartraces en slalomsprint zaten te kijken.
De dag erna was het zonnetje echter weer verdwenen en de weersverwachting was voor de gehele dag grijs. Toch stonden er om 8 uur ‘s morgens vier slalommers klaar bij de loods in Nijmegen. Vandaag zouden namelijk de slalom ploegwedstrijden en de individuele wedstrijden zijn.
Marije kon vandaag niet, maar Chris wel. Aangezien hij het parcours nog niet had gevaren en de rest iets wat stijf was van het raften, werd er goed ingevaren en ook gezwommen. Patrick kantte tijdens het warm varen iets verkeerd op bij het invaren van de golf en het golfje zei hap.
Na het warm varen volgende de ploegenwedstrijden en Patrick, Sanne en ik hadden ons ingeschreven als mixed team. Chris zou een team van VKC versterken, die nog een man te kort kwam.
Ik zou het vlakke gedeelte leiden, met Sanne en Patrick op mijn hoede, waarna Sanne en ik van plaats zouden ruilen vlak na het golfje. Alles ging redelijk volgens plan tot ik door het oppoortje bij de golf probeerde te gaan. Verkeerd opgekant, niet genoeg steun op mijn peddel en ik ga om. Poging gedaan mezelf rechtop te krijgen, maar uiteindelijk lig ik op mijn plat op mijn achterdek en hap naar adem. Zwemmen was een vrij logische volgende stap.
Gelukkig waren er twee rondes voor het ploegen en we kregen dus een herkansing! Deze ging een stuk beter en gingen met een aardige tijd over de finish. Daar aangekomen bleek er toch een poortje gemist te zijn, wat ons 50 strafseconden opleverde en een laatste plaats. Chris en zijn VKC-ploeg deden het een stuk beter en werden derde.
Vervolgens waren de individuele wedstrijden. Chris mag als eerste en komt schuin op de helling te liggen bij de start. Hij blijft goed zitten, maar moet even flink bijsturen voor hij zijn weg kan vervolgen. Zijn tweede race gaat iets soepeler van start, maar helaas helpt de wind niet mee. Poortje twaalf wordt daardoor eerder aangeraakt dan poortje elf. De gevaren tijd is echter prima.
Als een van de eerste dames verras ik mijzelf met een goede eerste ronde zonder strafseconden. Helaas blijkt de accu redelijk leeg te zijn bij de tweede ronde, want er volgen 12 strafseconden en een veel langzamere tijd.
Sanne had daar minder last van en voer twee goede races. Al ging het halen van het oppoortje naast de golf in de trainingen de gehele tijd vlekkeloos en tijdens de races niet. Het eindresultaat is er echter niet heel verkeerd door; Sanne is derde bij de dames.
Patrick mag als laatste van ons vier en vaart ondanks zijn zenuwen twee goede races. Zijn tweede race is zelfs een flink stuk sneller dan de eerste.
Een warme douche is een beloning van ons allemaal en ondanks het grijze weer was het een super gezellige dag. Er is nog veel te leren, maar gelukkig is daar nog even tijd voor. De Genneper molen wedstrijd is pas eind september ;)
Annelie
