“Kanopolo in voorprogramma Acda en de Munnik” kopt de website van de NKB.
Kanovaren en cultuur is een zeldzame combinatie, maar zaterdag 10 september a.s. vindt het in hartje Venlo toch echt plaats tijdens de opening van de geheel vernieuwde Maasboulevard.
Voorwaar, het Batavierenpoloteam was ook uitgenodigd en dus stonden we afgelopen zaterdag 11:30 uur startklaar bij het clubgebouw.
Gezellig reden we met z’n allen, te weten de twee J’s (Jorn, Jorien), Ben en ik (Thomas) in de auto van Ben Venlo tegemoet. Aangekomen in Venlo beloofde het een prachtige dag te worden. De weergoden leken ons wederom gunstig gezind, zelfs zonder dat we een worst aan de nonnen hadden gegeven zodat ze voor goed weer voor ons zouden bidden of zoiets. Althans daar had Jorien het over.
Aangekomen bij het clubgebouw van Viking Venlo; snel omkleden en al invarend en bal gooiend richting haven gepeddeld.
Aangekomen in de haven hadden we nog even respijt. Dus gingen we de omgeving maar eens verkennen.
Het poloveld lag aan het einde van de haven net naast het muziekpodium. Om het veld was een soort van natuurlijke tribune van versgelegde grasmatten en een stuk boulevard.
Een lied over Venlo gezongen door Rowwen Hèze klonk uit de speakers en wij, de Batavieren konden onszelf nog even oppeppen en kijken hoe het Viking A-Team het tegen de Duitsers (1e klasse) deed.
Toen moest er gevaren worden. Jorien ging keepen, de flanken en het midden werden verdeeld tussen Jorn, Ben en een wisselspeler van Venlo. Ik hield me bezig met jagen.
Ik deed m’n best om openingen te verkrijgen door de verdediging uiteen te varen en probeerde ook nog in de gaten te houden waar de bal zich bevond. Het combineren van deze bezigheden vond ik vrij lastig waardoor ik niet altijd heb kunnen zien wie er gescoord had. Bij het terugvaren merk ik wel dat ik nog sneller moet worden.
Desondanks kon ik toch redelijk snel terugkomen om de aanvallers dit keer uiteen te drijven. Hierbij geldt dat kracht en gewicht zeker een voordeel is.
Wanneer ik opvaar krijg ik een paar keer de bal mooi aangespeeld maar ik bezwijk voor de verleiding van het willen scoren van te veraf. Aangezien ik nog geen worpen
à la Koen ontwikkeld heb, leidt dit tot gemiste kansen. Niettemin vormt het een goede lering. Meer overspelen dus voor mij!
Er wordt goed opgevaren en Jorn en Ben weten een paar keer mooi te scoren. Jorien en ik scoren ook een keer (in een van de wedstrijden).
Helaas verliezen we de eerste wedstrijd.
De twee andere wedstrijden worden gewonnen. Qua niveau vond ik dat het behoorlijk gelijk opging, dus dan is leuk spelen (en winnen).
Na afloop nog even meehelpen met afbreken van de polovoorzieningen, waarbij Jorien zo eventjes een betonnen blok voor de hekken in haar eentje tilt. - Jawel ook de vrouwen zijn stoer bij het Batavierenpoloteam!
Na een aantal hekken en blokken sjouwen vinden we het genoeg geweest en wordt de dag besloten met bier en spa rood voor mij.
Op de terugweg visiteren we de Mac Donalds voor een deugdelijke vette hap. Ik hoor verhalen dat Maarten er eigenlijk bij had moeten zijn omdat hij zo leuk met ijsblokjes kan gooien en andere fratsen uithalen. Ben “vindt het net Bonaire” (inside joke).
Uiteindelijke komen we allen weer veilig aan bij het clubhuis en verdwijnen ieder ons weegs in het duister van de nacht. Morgen zal er weer gepolo’t worden tegen de mede-Batavieren tijdens de seizoensopening.
Ik vond het een erg geslaagde dag!
Thomas
PS Aangezien ik het lastig vind om me achteraf voor de geest te halen hoe het allemaal verliep in de wedstrijd, beschrijf ik vooral mijn eigen spel. Wellicht dat er nog iemand anders een verslag schrijft waarbij een diepgaander wedstrijdverloop geschetst wordt.
