Meestal wordt tijdens deze wedstrijd ook het NK gevaren. De kanovereniging Royal Mava Club Sauheid was echter zwaar getroffen door de overstromingen van afgelopen juli, het water heeft tot de dakrand van het clubhuis gestaan. Hierdoor zijn veel boten zijn weggespoeld en de palen waar de slalompoortjes aan hingen zijn door de druk van het water afgebroken. Met hulp van vele vrijwilligers was de ergste troep inmiddels opgeruimd, maar het was niet gelukt om op tijd alle slalomlijnen opnieuw over de Ourthe te spannen om voldoende poortjes op te kunnen hangen voor een volwaardig NK parcours. Het NK werd dan ook afgelast door de slalomcommissie, de wedstrijd bij Mava ging gelukkig wel door.
Maarten wierp zich op als ploegleider en al snel ontstond het plan om zaterdagmiddag alvast op het parcours te gaan trainen. Vanwege een afgesloten snelweg en een file in Luik komen Maarten en ik zaterdag middag pas om een uurtje of 4 bij de baan. Daar zijn Bart en Bram net klaar met hun training, zij zullen zondag niet mee varen. Even later komt ook Nienke aan, zij heeft onderweg Koen van de HWC opgehaald.
Mijn eerste indruk van het parcours is dat er ruim voldoende poortjes hangen om er een interessant parcours van te maken, eigenlijk ontbreken alleen nog de poortjes boven het eerste verval. Vooral het 1e oppoortje direct na het eerste verval gevolgd door een afpoortje op de zelfde lijn maar dan aan de andere kant van de wals is uitdagend. Tijdens de training ben ik en met mij heel wat anderen dan ook soms onvrijwillig zijwaarts in de wals aan het hangen…
Na de op- af combi in het begin volgt een scherpe zwanenhals combinatie met tussendoor een oppoortje op de grens keerwater en hoofdstroom.
Vervolgens zit er een oppoortje direct na het 2e verval, vanwege de zijstroom van de stuw is dit niet een mooi keerwater maar meer een verzameling paddelstoelen waarna je door de golf van het 2e verval moet traverseren voor het volgende oppoortje. De rest is technisch niet moeilijk meer.
Zelf merk ik dat ik te lang weinig tot niet heb getraind en zeker te weinig in mijn slalomboot op stromend water heb gevaren. Ik stel mezelf dan ook als doel om geen 50ers te varen (=straf als je een poortje mist). Een slalomboot reageert toch net wat anders dan mijn vertrouwde Kingpin.
’s Avonds eten we Maartens nasi met tofu gevolgd door een gedeelde pizza bij een kampvuurtje.
De wedstrijd begint met 2 vlakwater runs op het kanaal. Dit is een lekkere warming-up voor daarna het echte werk. Nienke maakt zich vooraf zorgen over de internationale concurrentie, maar al snel blijkt zij de snelste bij de dames op de vlakwaterwedstrijd. Net als Maarten bij de heren veteranen.
Na een half uurtje rust begint de wildwater wedstrijd. In mijn eerste run kom ik niet lekker uit bij het 1e poortje en vaar ik te recht uit waardoor ik in de wals beland. Mijn rol is solide, maar ik zit nog steeds in de wals. Geen idee hoe, maar tijdens mijn poging om eruit te komen maak ik ergens een 180 en lig dan met mijn puntje links in de wals. Uiteindelijk lukt het om uit de wals te komen, maar het is niet echt een ideaal begin van je 1e wedstrijdrun. Maarten en Nienke zetten beide wel een soliede run neer.
De 2e run staat voor mij in het teken van revanche van het traverseren van poortje 1 naar 2. Dit keer gaat het goed en kom ik redelijk goed uit bij het 2e poortje. De vlakwaterruns en het walsje hangen in de 1e run hebben echter al zoveel energie gekost dat voor mij een goede tijd er al niet meer in zit. Wel heb ik mijn eigen doel ruim gehaald door geen 50ers te varen en de 2e run zelfs zonder strafpunten te varen.
De rest van de dames beland tijdens de 2e run voor langere of kortere tijd ook onvrijwillig in de wals, hierdoor blijkt Nienke’s 1e run de snelste bij de dames en zij mag dan weer bovenop het erepodium plaatsnemen.
De prijs: een Belgische wafel
Maarten twijfelt na de 1e run aan de betrouwbaarheid van de hand geklokte tijden. Maarten verlies volgens de 1e uitslag het onderlinge duel met Robbert Bouten en moet hij genoegen nemen met de 2e plaats bij de heren veteranen. In de officiële uitslag die later gepubliceerd wordt, heeft Maarten toch gewonnen.
Als met al was het een heerlijk weekend en blijft Mava een leuke wedstrijd als je toe bent aan wat meer waterdruk en uitdaging dan b.v. bij de HKC in St Oedenrode of bij de Volmolen van de VKC.
Maarten aan het werk:
1-e verval af en eerste op-poortje op rechts:
Dan de wals oversteken en het tweede poortje stroomaf nemen, de lastigste combinatie van het parcours:
Dan poortjes 3 tot en met 5 op het vlakkere deel voor het tweede verval:
Daarna door poortje 6 rechts boven het tweede verval:
En door poortje 7 rechts onder het verval, geen "lekker" keerwater, veel bubbels van de zijstroom:
De golf oversteken:
En door op-poortje 8:
(Nienke op foto)
En dan nog wat technisch gepriegel op het resterende rustigere deel van het parcours.
Gr Sanne
