Hallo lieve bataviertjes,
Hierbij een klein verslagje vanuit Frankrijk, over mijn eerste slalomwedstrijd hier. Ik ben nu sinds ongeveer twee maandjes weer terug in Frankrijk en ik heb me aangesloten bij een leuk slalomgroepje waarmee ik 1x per week train op St-Pierre de Boeuf. Het groepje bestaat uit wat getalenteerde jochies van 13-18 jaar en twee meiden van ongeveer mijn leeftijd. Afgelopen weekend zijn we met een deel van deze groep afgereisd naar de Ardèche voor een slalomwedstrijd op de slalombaan van Vallon Pont d’Arc. Het was een wedstrijd op het niveau N3, het derde nationale niveau hier in Frankrijk. Normaal moet je je voor dit niveau plaatsen door genoeg punten te scoren in de regionale wedstrijden. Ik mocht meedoen in de categorie ‘invités’, een categorie speciaal voor mensen die zich niet hebben geselecteerd maar wel graag voor spek en bonen mee willen doen.
De slalomwedstrijden gaan hier net iets anders dan in Nederland. De dag van tevoren is er de gelegenheid om te trainen op de baan. Aan het eind van de middag gaat de baan dicht en gaan ze het parcours ophangen. In de avond is er dan een demonstratie waarbij mensen van verschillende niveaus het parcours voorvaren. Op de dag van de wedstrijd wordt er in twee manches gevaren. Met de eerste manche plaats je je voor de A of B finale. De beste helft gaat naar de A finale en de onderste helft gaat naar de B finale. In de tweede manche vaar je dus in een van die twee finales om je uiteindelijke plaatsing te bepalen.
Het baantje deed me een beetje denken aan Hohenlimburg: erg smal, met kleine keerwaters en alles was van beton. Alle 150 deelnemers wilden op zaterdag natuurlijk tegelijkertijd trainen.. Veels te druk dus. Na een paar keer het baantje te hebben gevaren besloten we dus om de Ardèche een stukje af te varen tot de beroemde Pont d’Arc. Onderweg hebben we nog wat toeristen gered, vastzittende kano’s losgetrokken en wat mooie surfgolfjes gepakt. De Fransen zeiden dat ik goed op de bodem moest kijken omdat er regelmatig gopro’s en sieraden van toeristen liggen. Helaas niks gevonden. Na lekker van het zonnetje genoten te hebben (33 graden!!) gingen we op zoek naar ons huisje en kwamen we erachter dat er een zwembad bij zat, genieten!
Dan de wedstrijd dag. Als invité mag je als allereerste en als allerlaatste starten, wat dus resulteerde in een pauze van 5 uur. Er hing een lastig parcours met een aantal krappe zwanenhalsjes en oppoortjes in kleine keerwaters. Mijn eerste manche begon goed, maar iets te enthousiast, waardoor ik uitgeput bij het einde aankwam en een domme 50er maakte op het laatste oppoortje. Ik kwam te hoog het keerwater in en ging onbedoeld vanaf de verkeerde kant het poortje door. Helaas, geen A-finale maar B-finale. De tweede manche ging veel lekkerder. Ik kon mijn energie beter verdelen en was een stuk sneller doordat ik een aantal afpoortjes direct nam in plaats van met een hele draai achteruit. Dit resulteerde in een tijd van 111,75 (eerste manche: 170,91 inclusief de vijftiger), en hiermee had ik de B-finale gewonnen. Met deze tijd was ik 6e geweest in de A-finale van de dames! Ik ging dus uiteindelijk wel met een goed gevoel naar huis. Nu weer de slalombaan op om te trainen voor de volgende!
Groet, Nienke
