Zeekanotocht Lauwersoog-Schiermonnikoog
24 mei 2010
Op een mooie Pinksterdag……
Dat was de kop van de uitnodiging voor een tocht op de Waddenzee. De dag begon inderdaad mooi maar ook heel erg vroeg want om 4.30 liep de wekker af. Een uur later stond ik bij het clubhuis van “De Batavier”, waar Dick Hofma en ik de kano’s op het dak van de auto bevestigden. Na een vlotte reis over stille wegen kwamen we mooi op tijd in Lauwersoog aan, waar het even zoeken was naar de plaats waar de andere deelnemers inmiddels de kano’s aan het afladen waren. De tocht werd georganiseerd door Klaas Hofman, die de regie goed in handen had.
de regie...
Met de hele groep (16 deelnemers) werd het dagprogramma doorgenomen en daarna werden er gezamenlijk rek-en strekoefeningen gedaan. Het eerste stuk begon meteen vrij heftig met flink wat golfslag, waar Klaas al voor gewaarschuwd had. Al vrij snel kwamen we echter in ondieper en rustiger vaarwater. De stroming van de aflopende tij hielp ons tegen de wind in de goede kant uit.
Daar zat ik dan in mijn vrij nieuwe kano voor het eerst op de grote zee. Het instructiekamp, dat ik 1 ½ jaar geleden bij de NKB gevolgd heb, vond plaats onder een strakblauwe hemel en een vlakke zee. Veel gevaren is er toen niet, omdat het vooral om de instructie ging. Nu was het andere koek. In de verte zagen we de huisjes van Schiermonnikoog al aan de horizon. Na een uur varen werd er gepauzeerd op een zandplaat. Klaas verraste ons met verse Groninger koek, koffie en thee. Na deze welkome versnapering werd het varen hervat, nadat de boten over de snel droogvallende zandplaat naar het water getild waren.
Het laatste stuk ging door stroomgeulen tussen zandplaten door en net op tijd konden we de boten in het haventje van Schiermonnikoog aan wal tillen. Terwijl in het zuiden des lands de temperatuur opliep tot 25 graden betrok de lucht steeds meer en werd het zelfs fris.
Omdat we moesten wachten tot het water genoeg gestegen zou zijn konden we drie uur op het eiland blijven. Dick en ik maakten daar dankbaar gebruik van door een terrasje te pikken en daarna in een windstille duinpan iets van de gemiste nachtrust in te halen. Omdat het op een gegeven moment erg afkoelde hebben we wederom een terrasje opgezocht totdat het tijd was om terug naar de haven te gaan. Via de steigers werden de kanoërs een voor een in het water geholpen.
Het water was amper diep genoeg om via de stroomgeul zeewaarts te varen en de peddel raakte regelmatig de bodem. De wind, die schuin van voren kwam, en de ons tegemoet komende vloed zorgden er samen al snel voor dat onvoorspelbare golven de boot op en neer lieten gaan.
Nadat een bocht in de stoomgeul hadden we echter de wind en de stroming in de rug en konden we zelfs surfen op de golven. In een sneltreinvaart werden we zo richting Lauwersoog geholpen. Om half zes kwamen we daar aan en na wat verkleed- en inpakwerk konden de boten het dak op en vertrok iedereen huiswaarts.
Ik vond het een prachtige ervaring om op zee te varen en het is zeker voor herhaling vatbaar. Liever ga ik dan een weekend, want het is toch wel een klere-eind rijden voor een dag varen.
de tocht
Simone Swinkels
