Zondag: de Landquart
Traject: Kublis – Schiers, 11 km WW III-IV (de smalle passage bij Federis station is weg)
Peilschaal: 32 m3 dalend naar 29 m3 peilschaal Felsenbach
Maarten verdenkt de Landquart ervan een laf ardenner slootje te zijn. Na even gekeken te hebben denkt hij dat nog steeds. We stappen in bij de uitlaat van de centrale in Kublis, een pijp van ong. 3 meter doorsnee en een halve meter water erop dat er met een rotvaart uitspuit. Als je denkt dat het hierboven al hard doorstroomt, met dit bakkie water erbij gaat het helemaal hard.
Menno zegt dat het wel hard gaat, maar als je eenmaal aan die snelheid gewend bent, is het weer een normale sloot. Maarten zegt: "er zijn geen normale sloten, ze zijn allemaal uniek" :D.
We vertrekken en het gaat best #**# hard! De oevers vliegen werkelijk voorbij. In het begin is het water behoorlijk gekanaliseerd, wat alleen maar bijdraagt aan de snelheid. Als we hier een zwemmer krijgen gaat het wel even duren voor we de zwemmer, laat staan de boot, geborgen hebben.
Het wennen aan het snelle water gaat de één wat beter af dan de ander. Harry, Sven, Hans en Erik wennen vlot en varen piepend van genot met grote grijnzen de keerwaters in. (Dit is echt een sloot om nat van te worden :D) Wanda heeft duidelijk meer problemen met het hoge tempo en kijkt niet zo vrolijk. Dit is niet haar soort water en ze komt net een beetje kracht te kort om de Landquart te kunnen temmen.
Al snel neemt Maarten Wanda mee onder zijn hoede en vaart met haar van keerwater naar keerwater. Al aanwijzingen roepend: peddelen, niet nix doen, kom op! Ja, zo gaat ‘ie goed! Wanda doet haar best en zwoegt verder. Na ong. 5km, bij een bocht passage met 3 of 4 walsen erin, enigszins schuin ten opzichte van elkaar komt ze er nog goed door, zij het met een enkele heeele diepe steun.
Erik in de linker bocht met walzen, rechter doorgang versperd door bomen
Hierna geeft Wanda’s Duracelletje het op. Ze heeft alles gegeven en is aardig leeg. Vermoeid vraagt ze aan Menno of het nog moeilijker word. In een spaarzaam moment van eerlijkheid, geeft Menno toe dat het nog pittiger zal gaan worden. Zelfs Menno ziet in dat nu jokken een soort van kastijding van Wanda ten gevolge zal hebben, en dat verdient ze niet. Dus Wanda stapt hier uit. Ze heeft niet gezwommen! Wel moet ze kiezen of ze stroomop- of af zal gaan liften. Later blijkt dat de eerste de beste auto haar oppikt.
We maakten gebruik van gelegenheid om even te lunchen, voor we haar achterlaten. Voor de duidelijkheid: dit alles vind plaats in een mooi zonnetje, instap, varen, lunch en uitstap (dit ter informatie van de achterblijvende batavier, hadden jullie maar mee moeten gaan :D) We vertrekken weer en komen inderdaad (wordt Menno sentimenteel op zn ouwe dag?) steeds meer verblokking tegen.
Na nog 2 km met mooie golventreinen, maar verder niet te heftig water, versmalt de sloot ter hoogte van Federis station. Hier heeft eerst een dikke , moeilijke passage gezeten , maar die is nu compleet verdwenen. Een rotsblok van 2 tot 3 ton, midden in de rivier is nergens meer te zien, waarschijnlijk doorgespoeld met een hoogwater. De smalle doorgang van 2 meter is dus ook weg, er blijft een vlakke passage over, met een paar keerwater-walzen, al gaat de sloot nog wel heel hard door naar beneden.
Een stukje verderop, achterin het kloofje vind Maarten de strooppot. Maartens natste droom leek werkelijkheid te worden, een spot met 2 zuigende keerwaters tegenover elkaar en een dikke golf er tussen in. Kirrend van genot vliegt hij heen en weer in zijn freestyler, we denken er even aan om hem hier achter te laten, maar waarschijnlijk zou hij dan tot in lengte van dagen op dit plekje zijn gebleven, zonder slaap , eten, z’n kinderen en z’n vrouw…..
Onder dwang vaart hij uiteindelijk verder :D Moet nog even gezegd: De vaarstijl die Maarten tentoonspreid is fenomenaal, een genot om deze man te zien varen dit weekend. Zo natuurlijk, we verdenken hem ervan dat hij zo met zn bootje de baarmoeder uit is gespoeld….Hij kan het dus niet allen op een slalombaantje, iets waar we eerlijk gezegd wel een beetje bang voor waren. Zonder gekheid, dit is hem ook met de paplepel ingevoerd door zijn vader.
Terug naar het varen. Weer iets verder komen we bij een stuwtje, die we bij het omrijden al verkend hadden. Het zog is behoorlijk vies, en we besluiten hier niet af te varen. Menno laat zien waarom en gooit er een balk in. De balk blijft hangen, cartwheeld een aantal keer, en even later verdwijnt ‘ie om 6 meter verderop pas weer boven te komen. We dragen om en gaan weer te water.
We racen verder en na nog wat blokpassages komen we bij de laatste (mooie) passage voor het eindpunt, een s-bocht met walzen en kussens.
Iedereen komt hier netjes door, en Wanda zit al op ons te wachten. Verder varen is gevaarlijk, onder deze uitstap zit een 6 (4?) passage die er niet zo vriendelijk uitziet. We kleden ons om en kunnen 500 meter verderop zo aanschuiven in een pizzeria met heerlijk eten. Voldaan rijden we terug naar de camping.
Menno en Harry
Aanvulling van Wanda:
Voor vandaag staat de Landquart,11 km. van Kublis tot Schiers op het programma.
Een smalle rivier die vooral hard stroomt,30m/km,16 cms.,kleine keerwatertjes,en opletten voor takken.
We bekijken nog even de passage bij het station Fideris,welke passage?? Weggespoeld dus,oke zoveel kracht bij hoog water, hoe betrouwbaar is de beschrijving en de ervaring van Menno van vorig jaar ? Wakker blijven allemaal,eenmaal in de boot moeten we allemaal even wennen aan de turbosnelheid. De passages zijn meestal kort en beneden ligt de fotograaf al klaar. Er wordt pas na een uurtje varen af en toe gesurfd of volgens mij onmogelijke keerwaters gepakt.
Maarten vaart me keurig voor en geeft me goede tips maar toch haak ik voor de kloof begint af. Het gaat mij te hard om relaxt te varen en het schijnt straks nog wel wat harder te gaan. Voor de stoere mannen wel, ik luier een uurje in 't zonnetje, lift terug naar Kublis,en rij naar het uitstappunt. Bij de laatste passage zie ik Menno uitstappen,ik zit er net 2 minuten,wat een timing mannen. Hans geeft toe dat het best pittig was en ook Harry was even leeg. Geen spijt van mijn beslissing dus,gevolg wel dat ik dus weer moest schrijven (hadden we gisteren ook al afgesproken als ik niet zou zwemmen trouwens).
We kunnen nog heerlijk op het terras van hotel/restaurant Alpina 200 m. van het uitstappunt genieten van onze welverdiende wijn, bier, fris, pizza, schnitzel, vitamientjes en massage.
De voor vanmiddag voorspelde weersomslag heeft gelukkig op zich laten wachten tot de volgende morgen als we net de tenten opgebroken hebben. Ontbijten doen we droog onder de parasols, na kort overleg (en ongeloof) gaan Menno,Harry,Erik,Maarten en Sven de Glenner varen. Hans en ik rijden meteen naar huis,onderweg regen,6º en zelfs sneeuw !!!Geslaagd weekend!!!
Wanda
