Maandag: de Glenner
Traject: onder de stuw tot eerste wegbrug. 4 km WW IV-III
Peilschaal: 18 m3 stijgend naar 19 m3 Peilschaal Castrich
Lees ook over de Landquart, gisteren
Vandaag is alweer onze laatste dag. We komen op tijd in actie, iets wat even later erg slim blijkt te zijn geweest, want zodra de tenten afgebroken zijn en de spullen in de auto zitten, begint de allang voorspelde regen te vallen, tot hier hadden we het over het algemeen droog en warm, maar dat was nu over.
Hans en Wanda zijn bang dat ze zullen smelten en zeggen dat ze vandaag niet meer zullen varen. Vreemd, kayakers die niet van water houden… Vol onbegrip probeert Erik ze nog op andere gedachten te brengen , maar het mag niet baten. Direct na het flits-ontbijt zoeken we de eerste de beste overkapping op en wisselen boten uit. Hierna verdwijnen Hans en Wanda in de regen, richting Nederland.
Wij willen nog wel, al vinden wij al dat water uit de lucht ook niet echt leuk. Maar het zou wel de waterstand van de Glenner ten goede komen. 5 graden stond er op de temperatuur meter, en 6 graden bij het instappunt.
Waarom vonden we dit ook alweer leuk? De Glenner ziet zwart van het steengruis, en de verblokking en stenen zijn hierdoor grotendeels aan het zicht ontnomen. Het is nog steeds niet echt diep op de meeste plekken, maar er staat best wel wat druk.
De glenner is alweer een heel ander type sloot, we hebben toch een gevarieerd weekend gehad qua water. Hier is het weer smal, verblokt en vrij vlot varen. Overal zitten gaten en walzen, links en rechts over de rivier, met daar tussenin dikke golventreinen. We varen alleen keerwaters, tijd om te spelen hebben we niet, want we willen op tijd weer rijden richting Ned. We krijgen een mooie passage bij een brug.
Menno vaart eerst en doet gelijk de walzen-passage erna “maar even”.( de schlitz) De rest besluit toch eerst maar even te kijken, wat niet geheel overbodig is, Een grommende dikke 4 passage met 3 zware walzen na elkaar, en direct erachter een aantal flinke blokken in de hoofdstroom en veel lucht in het water door de walzen. Harry heeft het al snel gezien en draagt m over.
Maarten vaart m wel, maar zelfs Maarten doet het niet helemaal 100%. Na dit te hebben aanschouwd besluiten Erik en Sven toch ook maar over te dragen.
Later blijkt dat Menno er ook niet zo mooi doorgekomen is en vol achterover geloopt werd en een rolletje nodig had. Dit is geen plek om te zwemmen en eigenlijk ook al geeneens om te rollen… We varen een stukje verder en over een aantal mooie passages. Eigenlijk is dit 1 lange 4-passage.
Alles gaat goed totdat: Maarten vaart een keerwater in, vlakboven een heftig stuk in de passage. Hij vaart uit en Harry volgt, keerwater in en weer uit. Hij zag wel iets bruisen, maar te laat beseft hij dat ie een dikke, vieze wals invaart, waar Maarten net omheenging. De boof mag niet baten en hij wordt per direct gestopt, en achterover geloopt.
Harry, rechtop in de wals, Sven er nog boven in keerwater
Een vlotte rol volgt, misschien iets te vlot want hij werd bijna doorgespoeld. Had ie nog iets langer op de kop gebleven, had hij er waarschijnlijk uitgekomen, hij had zn peddel goed naar beneden uitgestoken, iets waar hij het 5 minuten eerder nog met Menno over had toen deze ook achterover loopte in de “schlitz”. Maar goed, het mocht dus niet zo zijn…. De wals liet hem niet los, maar zoog hem terug, en zo lag Harry bijna een volle minuut te bouncen in de wals, rechtop, zoekend naar balans, afgewisselend met hoge steunen. Hij kwam er niet uit, en schudde met zn bolleke om aan te geven dat het niet ging lukken. Sven was al uitgevaren, en kon dankzij Menno’s aanwijzingen de wals met Harry erin ontwijken. Toen gaf Harry er de brui aan, moe gestreden trok hij aan de lus en sprong met een snoekduik uit zijn boot , zo ver mogelijk weg van de wals. Menno’s werplijn was mooi gemikt, en zo kwam de drenkeling weer aan land.
op de achtergrond gaan Sven en Maarten achter de boot aan
De boot ging nog een leuk stuk alleen verder, onder begeleiding van Maarten en Sven, die hem uiteindelijk onderaan de lange passage aan de kant kregen. Wel heeft de Burn een nose-jobje gehad, niet zo’n flinke als de “neus” van de 3-d van Hans, maar wel een dubbele deuk :D Harry had zelf nix geraakt, clean in de wals, en direct erna een werplijn bespaarde hem van botsingen en pijn. Nu moest hij wel een kilometertje lopen, en miste zo ook nog de rest van deze mooie lange passage.
Na de hereniging kregen we nog een leuk stukje typisch glenner water met gaten, walzen, verblokking en golven, Toen kwam de brug bij het eindpunt alweer in zicht. We stapten uit, kleden ons om en namen afscheid van elkaar. Back to the real world! (of is die nep en deze juist real? :D)
Harry
