Na een dag in de druilerige regen een boot in, uit en langs de Ara gesleept te hebben verkennen we in de middag nog snel andere vaarmogelijkheden in het gebied. Rijdend langs de Ara vangen we 10 kilometer stroomafwaarts van Torla een glimp op van een zijrivier van de Ara. In een buitenbocht glimt door het groen een witblauw lint aan de overkant van de rivier. Dat is de Rio Forcos, een van de "true gems" in de omgeving. Ze heeft zelden water, ligt zeer afgelegen is en heeft dankzij de vele mineralen in het water een uitzonderlijke bodem gecreëerd. Vanaf hier kun je inschatten of het stroompje, dat je daar ver aan de overkant in de Ara ziet komen, bevaarbaar is. We hebben eigenlijk nog steeds geen idee en besluiten maar eens dichterbij te gaan kijken.
5 kilometer lager kruisen we bij Fiscal de Ara en rijden een Spaanse dirtroad op. We voelen ons direct terug in Chili.
Nog eens 5 kilometer terug omhoog komen we bij het gehucht Bergua, verder door omhoog zien we niet zitten, de Skoda Superb van Wim heeft te weinig grondspeling. Ward en Birdy rijden wel door om de instap te verkennen, Wim verkent Bergua. Dat is echter een 4x4 pinda dorp, een Skoda Superb met aanhanger heeft daar niets te zoeken, zo blijkt al snel. Achteruit omhoog is de enige weg terug. Halverwege slaakt de automaaat een noodkreet "heat"en stopt ermee. Geduldig wacht Wim tot het bakkie is afgekoeld en vervolgt de weg terug omhoog, goed spul hoor die Skoda's.
Uiteindelijk komen Ward en Bert terug, een wieldop minder maar een ervaring rijker. Ze zijn echt enthousiast over de Rio Forcos, schitterende helder blauw water over eindeloze richels, echt "little Mexico" (voor wie de rio Azul wel eens heeft gezien snapt wat we bedoelen, maar dan in het klein). Het doel voor de volgende morgen is bepaald. Enig minpuntje is het half uur indragen via de weg na Bergua.
De verwachtingen zijn dus hoog als we de volgende morgen met een intussen uitgedunde ploeg (Jan en Gert zijn op weg naar huis) richting Fscal rijden. Aan het begin van de piste zien we een boerderij met een jeep op het erf. We halen ons beste Spaans boven om een lift naar boven te versieren. Zo kunnen we misschien met de remorque tot aan de instap geraken. Het gesprek loopt moeizaam mar we hebben een deal en we beginnen de aanhanger al af te koppelen. Dan blijkt opeens dat hij met zijn jeep ook niet verder dan Bergua wil rijden. Dat kunnen we zelf ook wel dus dan maar met zijn allen terug de wagens in en voorzichtig weer naar boven naar Bergua.
Iets voorbij Bergua worden de wagens geparkeerd, Wim bewijst nog even op de millimter te kunnen draaien met aanhanger en even later beginnen we aan onze wandeltocht. Als we iets voorbij halverwege zijn vindt Ward de wielschijf die hij hier gisteren verloren heeft. Die wil hij terug; hij dropt zijn boot en loopt nog eens over en weer naar de auto's. Intussen laat de Spaanse zon zich van zijn beste kant zien en komen we fel bezweet bij de rivierbedding.
Ward en Birdy hebben niet gelogen. Een dergelijke rivier heb ik nog nooit eerder gezien. Het water is glashelder en de bodem is volledig bedekt met een ruwe beige laag. Die afzetting heeft ervoor gezorgd dat de rivier bezaaid is met mooie terrassen met daarachter telkens mooie watergordijnen.
Nadat we afgekoeld zijn beginnen we eraan. Het blijkt al snel dat deze ondergrond niet glijdt zoals we gewoon zijn. Van zodra je ook maar een beetje de ondergrond raakt, wordt je boot sterk afgeremd of blijf je volledig staan. Het euforische gevoel begint zo langzamerhand om te slaan in een gevloek en getier. Zeker bij Ward begint de maat over te lopen. Hij vloekt en tiert, na Georgië kan ik me inbeelden dat dit het andere uiterste is.
Gelukkig komt er dan een rivier bij die quasi even veel water draagt dan de Forcos zelf. Of zaten we nu op een zijrivier van de Rio Forcos? Google maps biedt uitkomst, we zijn inderdaad gestart op de Barranco de la Pera en de zijrivier die erbij komt is de Barranco Forcos. een goed verstaander snapt het al: een Barranco is een kleine Rio, een beek dus.
Vanaf nu gaat het heel wat beter. Volgens de rivierbeschrijving zitten we nu ter hoogte van Bergua. Achteraf gezien hadden we dus beter hier kunnen instappen en ons die indraag besparen (red: Jawel, maar dan wordt het weer een erg kort stuk en met iets meer water is het toch een hele plezante beek).
De fun begint langzamerhand weer de bovenhand te nemen, zeker wanneer ook de eerste grotere drops zich aandienen.
Eentje draagt iedereen (en is wellicht niet bevaarbaar) en eentje botst enkel 't rekkerken naar beneden. Alle andere zijn vlot bevaarbaar en bieden volop vertier.
De scenery is prachtig.
De terrasvorming in de bedding heeft zich dikwijls ook onderaan de slides gevormd. Deze vormen dan kleine walsjes die harder trekken dat wat je zou vermoeden als je het pelletje water over de slide ziet lopen. Zo plaatst 't rekkerken nog eens een sidesurf maar als hij er genoeg van heeft en eruit wil varen blijkt hij toch enige moeite te hebben. De grimace op zijn gezicht verandert gelijdelijk aan in een uitdrukking die schreewt om "heeelup". Gelukkig vindt hij de uitloop van de wals en spoelt hij er op eigen kracht toch nog uit.
Voor velen, en voor 't sjoep in het bijzonder, is intussen de pijp bijna uit als we eindelijk de monding in de Ara bereiken.
Het vergt enige aanpassing om nu terug op volume water te varen. Met onze laatste krachten doorboren we de golven en gaten en al snel arriveren we terug in Fiscal, alweer een prachtervaring rijker.
Film
Wim en Menno
Rio Forcos, 5 km WW III-IV (moet je wel wat meer water hebben) + 5 KM Rio Ara WW II-III-IV (bij veel water)
Instap: Vanaf Fiscal dirtroad bij de brug stroomopwaarts naar Bergua, in Bergua is een pad naar de samenvloeiing waar je kunt kijken of het de moeite is verder omhoog te lopen. Voor de bovenste instap ca. 2 km omhoog lopen en bij een electriciteitsmast afdalen naar de beek (dik half uur stappen met de boot op de nek). Er is een raftuitstap in Fiscal.
