Na uistel van ongeveer een half jaar is het nu eindelijk zo ver. We rijden nu richting het instappunt van de Sorba (mini alpenweek), mooi tijd om dit verslag over de Falloch in Schotland, afgelopen november, af te maken dus.
Op dinsdag, de vierde dag, wisten we niet echt wat we moesten gaan varen, we hadden de Etive gedaan met heel laag water en veel andere rivieren leken geen water te hebben. Na het bestuderen van alle boekjes, kaarten en de peilschalen op het internet, was ons oog gevallen op de Falloch. Een stevige rivier met een 10 meter drop bij de instap. Dat is lekker wakker worden.
Bij het instappunt begon het twijfelen over de eerste drop. De groep had om verschillende redenen bijna unaniem geen zin. Ik had eigenlijk aan de ontbijttafel al besloten om de val te varen. Na mijn eerste echte kennismaking met watervallen op de Etive, was ik er echt klaar voor. Tijdens mijn sleeptocht naar boven, waren er nog wat kleine 'probleempjes' bij de himalaya start van de filmploeg.
Menno presteert het om precies boven een uitstekende rotsplaat het water in te duiken. Met een harde klap valt hij er boven op, en gaat om. hij rolt en is gelukkig nog heel. Toen iedereen klaar stond, besloot ik om de over de horizon te duiken. Het ingeplande induiken was niet echt geslaagd. Gelukkig kwam ik wel goed en zacht neer.
Na het uitblazen van de adrenaline, konden we door naar de volgende versnelling. We hadden deze al even verkend. Een stenige passage, met een onderspoeld wandje aan de linker kant. Met een behoorlijke druk werd de hoofdstroom naar het wandje toe gestuurd.
Langs rechts was nog een andere (chicken) route mogelijk. Echt varen was het niet, meer schrapen en hobbelen. Ik lag al aan de overkant om mijn lijn te bepalen, de rest besloot om het alternatieve kanaal te bevaren.
De lijn die ik in gedachten had bleek niet helemaal ideaal, toch ging het aardig. Bij nader inzien, had de rest naar mijn mening dit ook gewoon kunnen doen.
Na nog een aantal flinke passages met dropjes en verblokking, kwamen we aan bij 'the gorge of the seven dwarves'. Een prachtige kloofachtige passage, die uit verschillende drops en slides bestond. De versnelling was vanaf de weg prima te verkennen. Na wat klauterwerk kon je mooi filmen en zekeren. Wederom was er weinig zin bij de rest te bekennen.
Iedereen ging dus een mooie positie uizoeken om met een camera en/of werplijn te gaan staan.
Ik stond strak van de zenuwen toen ik via een mooie invaart van de kloof het eerste dropje goed verpestte. De volgende trap was een slide.
Bij de verkenning was duidelijk geworden dat er over het rechter schuine wandje een mooie route om het zog heen was. Helaas liep deze glijgoot toch richting het zog. Met gepaste moeite en een rol was ik uit het zog.
Even uitblazen. Na een goede boof over een mooi verval kwam het meest ´tricky´ stukje, onder de brug. Een zeer smal stukje met een vervelendzog aan het eind. De aanvaart ging goed en ik kwam met hulp van een stenen riggeltje langs het zog. De uitvaart was te smal voor peddelslagen. Met de peddel langs de boot pastte het wel. Zeker niet de mooiste afdaling, wel een prachtige versnelling. Ik heb hier nog een flinke appel mee te schillen.
De eerst volgende passage was een dubbele drop. De laatste, ongeveer 4 meter, eindigde in een mooie poel. Niemand had zin, maar ik zag een goede lijn. Het ging goed, Harry had later natuurlijk weer spijt.
De volgende passages hoefde ik gelukkig niet meer alleen te doen. Derest had denk ik genoeg gekregen van al dat lopen langs prachtige versnellingen. Na een slide samen met Menno, wou de rest ook weer wat doen.
Met de ondergaande zon recht in ons gezicht, werd het laatste stukjeWWIII toch nog wat spannender. Met het zeldzame schotse zonnetje voeren we vrolijk naar het eindpunt. Uiteraard had Harry spijt van het vele afhaken. Hier moeten we dus weer naar toe (oh wat een straf).
Frits
