beneden Venter ache en boven Ötz
9 juni 2005: Venter Ache
instappunt: Brug van Lehen uitstappunt: samenvloeiing Venter - Ötz Peilschaal Ötz / Tumpen: 190 cm licht dalend, net onder midden water voor de Venter Ache WW IV. Bij hoger water snel WW IV+, WW V en daarboven. vaarders: Mark, Menno, Wim, Gert
Vandaag zou volgens de voorspelling het kantelpunt moeten worden voor het weer. Vanaf nu wordt het weer niet alleen 'besser', maar ook echt mooi. We rijden het gehele dal van de Ötz door, tot even voorbij het skidorp Sölden. Vanuit de auto is het mooi zonnig, toch wijst de buitenthermometer 7°C aan. De peilschaal van de Ötz aan de brug van Tumpen staat op 190 cm. Een korte inspectie van de rivier aan het uitstappunt bevestigt het vermoeden. De waterstand is goed; we kunnen varen!
We stappen in vlak onder de brug van Lehen, dat bespaart ons onmiddellijk een stevige passage. Maar geen nood: er zullen er nog genoeg volgen.
De Venter vraagt heel wat technische vaardigheden, meer dan ik haar kan geven. Ik probeer wel, maar mijn bootje en vooral mijn (gebrek aan) ervaring dwingen mij tot hoge steunen. Ook boven onze hoofden wordt er een gevecht geleverd. Draaiende wolken die de zon af en toe afschermen en hoog in de bergen blaast een harde wind stofsneeuw naar beneden. Menno vaart voorop. Het is best wel spannend, aangezien je niet altijd ver kan vooruit zien. Veilig van keerwater naar keerwater. Met korte stukjes is het best doenbaar.
Menno stopt om te scouten. Een korte S-bocht of boofen over de rand? Een rotsblok verhindert het zicht op de wals aan het einde. Twijfel. Menno raadt de S-bocht af en zegt om te boofen. Ik durf niet. Omdragen dan. Te moeilijk. Mark gaat. Hij booft en zet zijn Booster vertikaal, maar komt dan goed.
Wim gaat. Hij neemt de S en verschijnt even later ook in het keerwater.
Ikzelf neem mijn moed samen, een stevige aanloop en boof in het ongewisse. Mooi neergekomen. Van beneden zien beide oplossingen er gemakkelijk uit. Verderop de ene mooie passage na de andere; dit alles in een prachtig decor. De Venter Ache is een mooie sloot.
9 juni 2005: Boven Ötz, de Söldenschlucht
instappunt: weg naar de waterzuivering vanaf de laatste brug van Sölden uitstappunt: brug 2.5 km voor Huben Peilschaal Ötz / Tumpen: 190 cm licht dalend, Laag tot midden water voor de Söldenschlucht, WW IV-III+ vaarders: Menno, Wim, Gert
De Söldenschlucht laat zich gewillig bekijken vanop de weg. Veel water, stevig stromend en genoeg blokken in de rivier om haar uitdagend te maken voor ons kayakkers. Vanboven zie je jezelf zo varen. Kort achter een steentje draaien, naast walsen varen tot achter de volgende steen. De grote wals van de Söldenschlucht op snelheid nemen. OK, genoeg gezien. Instappen!
Mark besluit zijn overwinning op de Venter Ache veilig te stellen en vaart niet. Een vorige keer had de Venter met een hele hoge waterstand hem gedwongen uit te stappen (zie Ötz september 2004). Menno vaart als eerste. Sierlijk draait hij met een duvec achter elke steen die hij uitkiest. Net zoals ik mezelf ook zag varen toen we verkenden.
De Ötz is wel breed, maar stroomt hard en walsen ontstaan spontaan op onvoorspelbare plaatsen. Menno ligt in een keerwater en signaleert om tot bij hem te komen. Ik mik mijn ultrafuge vlak achter hem, er is nog plaats. Ik onderschat echter de sterke stroming en haal het keerwater niet. Achterwaarts glijd ik van een klein valletje, verlies mijn evenwicht en ga om. Een eskimorol doet mij slechts eventjes rechtkomen, want opnieuw duwt een rots mij om. De Ötz speelt met mij zoals een kat met een muis. Opeens zie ik vlak voor ik alweer omga een groot rotsblok. De wals! Ik MOET rechtkomen. Ik trek me recht, maar een fractie later val ik dwars de wals in.
Kk rol, maar lig terug om zonder lucht te kunnen happen. Ik trek nogmaals, maar deze keer voel ik geen weerstand. Een paar tikken op mijn helm langs achter en langs voor dwingen mij te luisteren naar het stemmetje in mijn hoofd dat steeds luider om lucht schreeuwt. Ik zwem.
De wals heeft me al uitgespuwd. Zwemmen met boot en peddel lukt niet, dus laat ik mijn boot gaan en trek mij moe uit het koude water. Menno komt al bezorgd kijken en snelt achter mijn boot. Een vloektirade stormt door mijn hoofd. Een zuivere Ippon binnen de minuut.
De Ötz verkneukelt zich aan onbedachtzame kayakkertjes. M'n boot zit onder het wateroppervlak tegen een rots gedrukt, maar komt door een krachtige ruk van Menno snel los. Geen materiaalverlies, en buiten wat schrammen in het gezicht, ook geen lichamelijke schade.
(Menno: De grote blokkendoos met afsluitende vette walzen zit hierboven om de hoek. Hier hadden we de boot pas te pakken)
(Menno: zicht op de afsluitende passage van de eerste 300 meter van de kloof. WW IV+ bij midden water, nu een stevige IV).
De tocht verloopt verder vrij vlot. Dit was de moeilijkste passage. Het water blijft breed met af en toe een versnelling door een rotspartij, gevolgd door een wals. De pizza zal vanavond smaken!
(Menno: het was godsliederlijk koud aan de klauwen, dus geen vaar foto's van onderweg, sorry!)
Gert Vertonghen
