Vrijdag, onze laatste dag in Lienz, het is mooi weer en Jorien is ferm en besluit dat het er dan nu echt van moet komen, met zijn allen naar de Gail, die heeft na de regen van gisteravond en vannacht wel iets meer water, maar het zakt alweer terug. Lekker in het zonnetje ontbijten en dan op naar de Gail.
Jiehaa! we mogen gelukkig nog een keertje schrijven! Vandaag na veel wikken en wegen besloten de Gail te varen. Er was vannacht enorm veel water gevallen en dus stond ie weer lekker hoog. Mooie rit er naar toe, prima temperatuur en zonnetje. Helemaal goed.
Heerlijk gevaren, mooie keerwaters , grote golventreinen, en prima verkeersleiders.
Na de pauze was er de grote dikke wals waar Maarten nog een appeltje mee te schillen had. Hij schilde hem goed, alleen ik, die toch niks te schillen had ging LINKS langs de pijler. Achter de pijler echter lette ik niet goed op en door een kleine onachtzaamheid ging ik om. Eskimoteren ging niet en toen kon ik een eindje lager weer netjes instappen.
Mijn maatje Rien ging als een speer, geen zwikzwak te bekennen, alleen op de juiste momenten. En een redding op zijn naam, en niet zomaar een redding, neehee! Arne ging Maartens truc ook doen, de peddel gooien over een tak. Maar Arne's peddel vond de tak zo leuk dat ie bleef hangen. Boven een aardige stroom, waar heer Arne in zat. Wie kwam daar toen aangedobberd? Rien, en die zwikte de peddel zomaar uit de tak.
Een fantastiche dag gehad!
Gezien
Karina vervolgt:
Er was eens een rivier, waarover de verhalen deze week in spanning en afschuw toenamen. De keerwaters werden steeds kleiner, de walsen groter en de druk steeds groter. Zo ook de druk om deze rivier toch te gaan varen en uiteindelijk is deze dag dan ook gekomen.
Alle peddels zijn gebroken en vervangen en alle boeken terug naar de bieb. Kortom, no excuse, varen dus!
Wat was het geweldig, prachtige keerwaters, grote en kleine en leuke walsen. Strak geplaatst in mijn team met Menno, Frank, Saskia en Koen heb ik er alle vertrouwen in. Het gaat lekker, lekker door de golven, keerwaters en zelfs af en toe door een walsje. Ik moet alle zeilen bij zetten, maar het gaat.
Ik lig twee keer op mijn dak, maar rol zonder problemen weer naar boven. Later blijf ik plakken in een wals ( die had ik natuurlijk niet zien aankomen) ik ga om en rollen lukt niet. Gelukkig heeft Menno lange armen en hij sleurt mij weer overeind. Ondertussen is het echt prachtig weer en varen door het fantastische Gail dal.
Na de pauze gaan we lekker verder, maar de vermoeidheid slaat toe (volgens Menno moet ik volgend jaar een maand voor vertrek beginnen met heel veel bij te eten!) en ga ik zwemmen. Mijn boot wordt aan de kant gebracht door mijn team maatjes, maar niet in het zelfde keerwater als waar ik ben. Als buitenboord motor van Koen bereik ik via een tweede keerwater ook weer mijn boot.
Dat ik later nog een keer ging zwemmen zal ik verder niet vermelden, want daar valt toch niets over te zeggen. Kortom super dagje en super afsluiter van een goeie Apen week!
Karina
Koen heeft niet alleen Karina uit het water gevist, maar ook mij.
Na de eerste indruk van de Gail op zondagochtend, was ik erg blij dat de vaarleiders dit traject voor de beginners als afsluiting van de week hadden bewaard zodat ik de hele week de tijd had om te wennen aan de druk van het water.
Het halen van mijn keerwaters ging gedurende de week steeds beter en ik begon het steeds leuker te vinden. Eenmaal op de Gail kreeg ik vlak voor de lunch de instructie om de binnenbocht aan te houden.
Toen ik de hoek omkwam werd ik afgeleid door een enorme muur van water die tegen een muur botste. En inderdaad, je moet nooit kijken waar je niet heen wilt, ik voer richting het kussen en miste mijn keerwater volledig. Het lukte om voorbij het kussen te komen, maar door de golventrein erna zag ik geen andere keerwaters meer tot Harry tegen mij aanbotst in een poging om mij in een keerwater te krijgen. Dit ging niet goed en ik lag om.
Een poging tot eskimoteren liep op niets uit en toen werd het toch voor de tweede keer deze Alpenweek het lusje. Eenmaal boven zag ik Koen voor mij opdoemen.
Helemaal links Koen met buitenboordmotor Sanne
Achterop zijn kliko ben ik uiteindelijk aan de kant gekomen, zij het zonder mijn schoentjes die door de stroming en wat walsjes van mijn voeten waren getrokken. Ondertussen hadden Menno en Maarten mijn boot uit het water gehaald en ben ik op schoentjes van Jorien te voet richting mijn boot gegaan.
Dit bleek een interessante klauterpartij over natte, afbrokkelende en met mos begroeide rotsen, waarbij Bart in een keerwater eronder lag voor het geval het mis mocht gaan en ik opnieuw in het water zou belanden. Dit bleek gelukkig niet nodig. Na de lunch zat ik niet echt lekker meer in mijn boot en ondanks de geruststelling van mijn medevaarders dat er geen moeilijke passages meer zouden komen, kon ik mij niet meer ontspannen en was ik erg blij dat we bij het eindpunt waren.
Ondanks het zwemmen was het een mooi toetje van de week en was het een goede stimulans om verder te blijven oefenen.
Sanne
Koen heeft vandaag meer zwemmers uit het water gevist. Na de instructie om in de volgende bocht links de binnenbocht aan te houden zag ik een enorm kussen op mij af komen en ging het dus mis. Achteraf hoorde ik van Harry "Eingenlijk is het niet echt zwemmen hoor, als je je eigen materiaal redt". Maar toch maar effe een korte relaas van de laatste zelfredding.
In een van de laatste bochten van de Gail ongeveer een kilometer voor het eindpunt heb ik door mín eigen toedoen mín laatse zelf redding uitgevoerd. In de buitenbocht met een flinke bult water ervoor en links een groot keerwater met paddos, drijfhout en andere prut werd ik helaas ondersteboven in m'n boot gezet (zal de vermoeidheid wel geweest zijn) toch maar twee keer proberen te rollen. Helaas met m'n koppie onderwater in de takken en dus uiteindelijk maar uitgestapt.
Na met m'n koppie weer bovenwater gekomen te zijn de peddel op de kant gegooid. Met m'n voeten zoekend naar houvast, allemaal losse takken geen vaste ondergrond, zak ik steeds weg. Voorzichtig houvast proberen te vinden in de losse takken heb ik de boot op de kant gedrukt en vervolgens na enige inspanning zelf ook op de kant gekomen en de boot geleegd op de half drijvende takken-prut.
Vervolgens de tocht met ons groepje tot het einde volbracht.
Denis.
Traject Gail Brug Birnbaum - Stuw Kotschach - Mauthen
Traject update juni 2020: De Stuw Kotschach-Mouthen is bij hoogwater weggespeold en vernieuwd. De vroegere uitstapplek is sterk veranderd en gevaarlijk. Advies is om in Aigen uit te stappen. Lees ook het rivier informatie bij de Gail op rivermap.ch.
Peilschaal: 116 (stijgend die dag naar 122) cm (boven HW) paulschaal Gail/Mauthen
Lees ook:
Alpenweek 2013, dag 1, de Isel
Alpenweek 2013, dag 2, de Isel
Alpenweek 2013, dag 3, de Moll en Gail
Alpenweek 2013, dag 4, de Defereggenbach en Isel
Alpenweek 2013, dag 5, de Moll revisited
Alpenweek 2013, dag 6, de Gail
