De Sjoa
zomer 2009
Na twee weken in Noorwegen rond getrokken te hebben komt het er dan van, de Sjoa is in zicht. Twee dagen eerder, in Oppdal, was ik al opzoek geweest naar de raft-instructeurs die op hun vrije dag gingen kayakken, maar die heb ik gemist, zij zaten waarschijnlijk al ergens op het water.
Dus doorrijden naar de Sjoa.
Ik heb ooit tweemaal op deze snelstromende rivier geraft en bedenk dat ik deze kans om de Sjoa te bevaren in een kayak niet aan mijn neus voorbij mag laten gaan, nu ik toch in de buurt ben.
Mijn partner is bijzonder opgelucht dat ik ga kayaken. Zo is die tas met mijn kanozut &zooi niet voor niets al die tijd tot last geweest.
Als ik de rivier, bij het slalomparcours, sta te bekijken doet zij me denken aan de Sesia qua snelheid. Maar de Sjoa is breder en dieper. Ik hak de knoop door en ga opzoek naar kayakers die mij mee willen nemen. Ik benader een clubje Engelse en nadat ik ze vertel dat ik in april op de Sesia, Vesubie en Verdon gevaren heb, hebben we een date.
In Heidal bij Strie Str ømmer huur ik een Liquid Logic Lil'Joe Kayak en peddel. Ja! Ik heb er zin in en val met een grijns op mijn smoel in slaap.
Beschrijving: De Sjoa is een van de meest populaire rivieren om te kayakken in Noorwegen. De rivier heeft veel te bieden voor iedereen die het punt van beginner voorbij is. Van catogorie II tot VI de hele zomer door. Zij is een drukke, grote, krachtige sloot waar rotsblokken zelden een probleem veroorzaken. Zij stroomt door diepe kloven en canyons, maar ook door open landschap.
De volgende dag om twaalf uur sta ik op het afgesproken punt te wachten en te wachten. The boy’s zijn hoger ingestapt om nog een stukje ww lV te varen. Na een poos zie ik een lege kayak voorbij komen, oh ooh.
Als the boys dan eindelijk na 1 1/2 uur arriveren krijg ik het verhaal te horen. One boy is gaan zwemmen, de boot is er vandoor gegaan. Ja, dat zag ik! (dus hij had moeten schrijven!).
Uiteindelijk vertrekken we om kwart voor drie. We varen een ww II en later een leuk stuk ww III. Het valt me op dat ze haast hebben, want ze roeien het traject gewoon af, zonder te spelen of een keerwater te nemen. De Sjoa heeft op dit traject een paar blokken liggen maar verder is het een golvende rivier.
Hoge golven ook. Zodat het vaak lijkt alsof je alleen bent ,,joehoe waar is iedereen….Oh ja daar, uh…en nu? Oh, daar”.
Als we “The Chinees Hole” naderen is ben ik in opperste allertheid om in de lijn van The Leader te varen. Niemand wil in The Hole terecht komen.
Voor “de Wasmachine” (ww IV+) stap ik uit, dit is te heavy voor mij, besluiten the boys. Later op de avond ga ik “de Wasmachine” bekijken en kom tot de conclusie dat op “de Batavieren manier” het wel te doen is maar met de Engelsen het spannender dan gewenst geweest zou zijn. Dus goeie beslissing van ze.
Wat er dan na de uitstap gebeurt is wel heel Bataviers, het borrelde in me op en is niet meer te houden. Ik trakteer mezelf op een koud biertje en ineens komt er ook het culinair “Hans” gevoel bij me op (zou dit het beruchte Alpenweek syndroom zijn?).
Het Tjechisch Olympic Raft Team staat met zo’n 25 man sterk, met hun kampement tegenover ons en daar zie ik wat zij wel hebben en wij Batavieren (nog) niet. Puntje voor de vergadering!
Nonja
