DWD zondag 29 maart 2009
Vaarders: Nirjhara, Harry, Menno, Erik
Het is eb, duidelijk eb, bij de Batavier. Met het allergrootste gemak worden waterstanden die voor 10 jaar nog tot orgastische hoogtepunten (of is dat dubbelop, een pleonasme, of juist een tautologie?) zouden hebben geleid aan de kant geschoven als zijnde "niet goed genoeg voor een Batavier". Zo leidt een waterstand van ca. 70 cm op internet peilschaal monschau slechts tot verdere vereelting van de toetsenbord roffelende batavier vingers. Ze schrijven wat af die Batavieren, maar varen? Ho maar!
De pseudokennis van de internet peilschalen leidt to inertheid die door slechts een beperkt aantal individuen incidenteel doorbroken wordt. Bovenaan die lijst staat Harry, wildwater adept tot op zijn hol.
Ikzelf, ik ben ook een beetje ingekakt, het warme weekend-bed, de drukkewerksmoes, de tenniselleboog en voetbalknie, uitblijvende lentekriebels en nog te verdienen brownypoints, allemaal redenen om toch maar effe niet in de boot te stappen.
Gelukkig gaat dan toch zo af en toe nog de telefoon, Harry, of ik nog eens van mijn luie reet wil komen want Wim, van Nirjhara gaat komend weekeinde 2 uur naar DWD. Ik heb nog 16 uur kortingsbonnen liggen en de auto rijdt tegenwoordig op gas dus geld is het probleem niet. Ik ga mee!
Vooral om, met de voorjaars alpenweek in het vooruitzicht, wat steviger te gaan varen en de reflexen te testen.
Dus laadt ik de rodeoboot in de saab en zet koers naar Zoetermeer. Deze keer geen geburn of kendo. Nee, vandaag gaan we voor klein. Ik heb al meer dan een jaar niets nuttigs meer in de rodeoboot gedaan en wil nu wel eens testen of ik op DWD nog wel wat te vertellen heb met precies mijn eigen lente aan plastic onder mijn kont.
Nou, dat heb ik geweten. Of, zoals Harry na afloop subtiel smest: "Hè lekker zeg, om jou ook eens een keer te zien klooien". En bedankt Harry!
Maar hij heeft gelijk, eenmaal ter plekke kleden we, meer dan 10 Nirjhanen, om en kiezen en ruime sop op de baan. In het oosten regent het nog een tijdje door maar zo gauw wij de baan op gaan piept de zon er bij ons tussendoor hebben hebben we heerlijk weer.
Mijn eerste run in mijn Dagger Agent is van de voorzichtig verkennende aard. Ik heb duidelijk nog niet de juiste balans gevonden, zit te veel achterop en heb nog niet door dat dit bootje met mijn massa erin en erop zeker niet over een wals heen is te trekken maar er gewoon dwars doorheen of zelfs onderdoor gedouwd moet worden. Resultaat: in de keerwaters wordt ik regelmatig achterover geduwd en in het grote verval voor de tweede brug maak ik een prachtig kaarsje. Uit een diep krocht komt een peddelreflex om de hoe kijken en met mij hoofd al achterover in het water weet ik de boot te draaien in de lucht en kom toch weer overeind op het water terecht. Pffff, dat noemen ze nou "out-of-control".
M'n tweede run is al niet veel beter waarbij ik het stuk na de tweede brug half op een oor liggend, diep steunend afleg, "ik lijk wel een ouwe vent in een Taifun allround" schiet er door me heen.
Sommige van mijn mede Nirhjhanen hebben vergelijkbare problemen en geregeld varen we tussen drijvende peddels en boten door het laatste stuk van de baan af. Op het einde worden de bouwpakketjes dan weer in elkaar gezet en eenieder gaat weer gewoon de band op, op weg naar de volgende run.
Bruno gaat lekker in zijn oude vertrouwde Inazone, pakt alle keerwaters die hij wil hebben en surft waar hij maar wil
"Keerwaters" ? "Surfen" ? in mijn eerste uur ben ik vooral bezig om op tempo de baan af te soppen om weer het gevoel voor mijn boot te krijgen. In surfen heb ik al helemaal geen trek, dat eindigt geheid in een eskimo rol met een gerede kans op grondberoering, ik steek wat dieper dan Harry (-;)
Harry heeft het al lang door, terwijl hij heerlijk surft in de 3 mooie speelwalzen die het parcours kent (wals 1-e brug, wals voor 2-e brug en de een na laatste golf) maakt hij fijntjes duidelijk dat ik toch wel erg veel keerwaters voorbij vaar. En bedankt!
Maar ja, hij heeft wel gelijk. Het tweede uur gaat gelukkig alweer stukken beter en ik krijg mijn bootje weer onder controle. De baan is nu opeens geen probleem meer, nu alleen nog een keer gaan spelen in een wals...
Het was nog miet overtuigend, maar het begin is er weer. Over een paar weken gewoon weer en keer en dan doorgaan waar ik nu opgehouden ben. Daarna zijn we er helemaal klaar voor, Sesia, here we come!
Menno
