Opening Dutchwaterdreams
Direct naar het verslag van het NK Slalom
Hoe vaak gebeurt het je niet? op een terrasje in de Alpen neem je, met z'n allen, moe maar voldaan, met een grijns van oor tot oor, de dag door.
Je komt net terug van een schitterend stukje wildwater, een prachtige boskloof als de Loisach, een echte "klamm" als de Bonne of de Brandenburger Ache, of gewoon een schitterend stukje wildwater als het Slalom parcours van de de Soca. Dan verzucht je tegen je medevaarders "Doe de achterklep maar open, we pakken 'm in en nemen 'm mee naar Nederland". Zo'n rivier in je achtertuin, da's helemaal perfect!!!
Komt de rivier naar Mohammed of vice versa, that's the question. Tot nu toe was het altijd "versa" nu eindelijk, is er ook "vice".
Het is 21 oktober en we rijden met Mag7 ladies en twee magnums naar Zoetermeer om daar de opening van de nieuwe wildwaterbaan bij te wonen. Niet zomaar aan de kant een beetje kanoers nakijken, nee, Mag7 moet in de pauzes tussen de wedstrijden samen met de Hydro's, Rodeo's en hete honden demonstatie geven voor het publiek.
Eenmaal op de route in Zoetermeer volgen we eerst de eerste bordjes parkeren en constateren dat we dan toch wel een kilometer met de spullen moeten lopen. En, erger nog, zelfs nog parkeergeld moeten betalen. Snel draaien we om en rijden naar de hoofdingang. Met enig bravoure rijden we naar de entree. De bewaker kent ons nog van twee weken geleden en laat "we komen demonstaties geven op de baan" door. Voor de hoofdingang laden we de spullen uit en gaan op zoek naar Pauline. Die is druk, druk en nog eens heel druk. Maar tussendoor regelt ze even snel de juiste kleur armbandjes en eenmaal voorzien van deze magische polstape gaan alle deuren voor ons open.
De ladies gaan zich omkleden en ik verken het terrein. Het Nederlands kampioenschap afvaart is nog bezig en ik kijk met veel respect naar die sigaren (prijon allround, maar dan langer (-;) die met een rotgang over de baan jakkeren.
De baan is uiteraard wat kort voor een afvaart race die normaal over 6 kilomter of meer gaat. Het niveau van de baa nis echter zo hoog dat, dat het gebrek aan kilometers compenseert. Als je met die sigaren hier netjes doorheen komt, dan kun je echt varen! Pascal Lucker en Michael van de Boogaard zijn resp. 10-e en 11-e in het internationale veld en worden daarmee nummers 1 en 2 van Nederland op het onderdeel NK Afvaart Sprint.
Ik tref diverse bekenden uit het batavieren en slalom- en rodeo-wereldje rondom de baan. Vrijdag is het NK rodeo gehouden, een super relaxte avond waar onze Mag7 aanwinst Hester Langbein uiteindelijk 3-e bij de dames is geworden (verdere uitslagen nog niet kunnen vinden op het web).
Zaterdagochtend is de eerste manche van het NK slalom gehouden. Van de Batavier doen daar Maarten Holdrinet, Floris Braat en Bart Pijpers aan mee. Nu zijn wij, als Batavieren, meer een wildwater dan een wedstrijdclub dus Floris, Maarten en Bart zijn ook lid van de VKC. Alles wat ze presteren op de slalombaan zullen we dus maar bijschrijven op het conto van de VKC.
Floris is na zijn Athene avontuur in 2004 gestopt en zijn medicijnen studie verder opgepakt. Door de bouw van DWD begon er toch weer iets te kriebelen en sinds een dikke maand is hij toch maar weer gaan trainen (we vroegen ons ook al af waarom hij op het Maas Waal kanaal iedere keer die rijnaken eruit probeerde te varen) en staat na de eerste manche ergens rond de 5-e plaats. Maarten staat 9-e maar ziet wel mogelijkheden voor de 2-e manche. Bart staat rond de 19-e plaats, net na Rob Snel (moet je kunnen hebben, Bart!).
Na het open NK Afvaart is het eerst tijd voor de demonstraties van het raften, hotdoggen, river boogiën en freestyle.
Na deze demonstraties volgt de opening met bobo's, een swoop-parajumper zonder Tom-Tom, een Gstar (of Gsus?) Search and Rescue helikopter en gelukkig ook heel veel verschillende kanoers die het lint onder de brug doorvaren. Als ww vaarder zitten we het geheel wat schouderophalend te bekijken, wanneer gaan we weer varen? Dat is het enige dat telt. Een wildwaterbaan open je op het water en niet door de lucht of op een brug...
Gelukkig kunnen de rodeovaarders en rafters direct na de opening zich weer even uitleven en hun kunsten laten zien aan het toegestroomde publiek.
vrijdag 20 oktober 2006. Training NK op DWD. Drie pompen.
Het is vroeg, heel vroeg, als Maarten en ik in de auto stappen om naar Zoetermeer te rijden. Was ik vorige week zondag in het begin nog wat ongerust of ik mezelf en mijn boot heel zou kunnen houden. Nu niet meer. Nu ben ik op weg naar de baan eerder onrustig van ongeduld.
Demonstratie run van het Chinese Slalomteam
Met nog een slaperige kop komen we aan in Sweet Lake City. Of moeten we nu zeggen Zweetmeer? Net als vorige week is de set-up aan het slalom aangepast. Erg goed. Je kan hier nu VAREN! Was een paar weken geleden volgens Menno het onderste stuk wat tammetjes. Nu is dit stuk het technisch moeilijkste stuk. OK, in dit stuk zijn er geen grote walsen en de keerwaters zijn in dit stuk relatief tam. Maar wat gaat het snel en hard! En wat moet je hier keihard aan je peddel trekken om je keerwater te halen. Oversurfen, door de golf de lucht in worden gesmeten en met een plof landen in het keerwater. Heerlijk! Wat een gevoel van snelheid. Het spuit hier echt met een noodgang door de baan.
En wat zuigt die baan je energie uit je lijf. De keerwaters stuiteren en draaien de hele mieterse boel door elkaar. De walsen stoppen je helemaal af als je met een vaartje van 25 km/h naar beneden komt zetten. Vervolgens kloppen, vegen en zuigen ze als echte Nilfisk stofzuigers alle bootjes naar binnen die te dichtbij komen. Maar wat een heerlijke baan. Na de eerste ronde besluit ik om lekker in mijn bootje te blijven zitten. Maarten stapt uit en loopt in en drafje de lopende band omhoog. Waar haalt die vent de energie en de kracht vandaan?
Rob Snel
Na drie keer besluit ik nog één keer de baan af te varen. Alle keerwaters maar een keer bezoeken en doorvaren. Dan moet ik het redden met de energie die ik nog heb. Op één derde van de baan moet ik dit al opgeven omdat ik een golf mis en achterstevoren naar beneden drijf. Ik hou het voor gezien. Ik drijf de rest van de baan af en het enkele poortje dat ik nog probeer te halen gaat moeizaam. Alweer binnen het uur gesloopt. Maar ik kijk nu al uit naar morgen, dan is het NK.
Maar stiekem stel ik mezelf de vraag; ‘Wanneer mag ik weer van mijn portemonnee? En hoe vertel ik mijn vriendin dat ik blut raak aan het kanoën? Ik ga autoradio’s stelen en verpatsen. Ik ben een wildwaterjunkie geworden.
Zaterdag 21 oktober 2006. NK Slalom door Bart Pijpers
Nog vroeger dan gisteren zitten we in de auto. Ik heb toch wel moeite om m’n hoofd wakker te houden en ons veilig in Zoetermeer te brengen.
Snel omkleden en even het parcours bekijken want de pre-run start om 06.50h. En van mij wordt verwacht dat ik om 07.07h aan de start lig. Het parcours ziet er vanaf de kant niet al te moeilijk uit. De eerste helft van het parcours is goed te doen. Snel zal ik hier niet zijn maar dat ben ik nooit geweest. Iets te laat ben ik bij de start. Gelukkig is het bij de pre-run nog niet zo precies. Meer mensen hebben het probleem dat ze moeilijk s’ochtends op tijd zijn.
De eerste helft van de pre-run gaat goed. Geen moeilijkheden op dit stuk. Bij het grote verval net voor de tweede brug ga ik recht door de wals ik zie een halve seconde lang niets door het opspattende water en wordt van koers afgeduwd. Poort 12 lukt nog wel maar ik ram keihard de kant en lig in het keerwater te bongoen. Ik drijf ongelukkig door 13 en mis 14. Met veel moeite weet ik 15 nog te halen. Jeemig. Dit stuk is echt veel moeilijker dan de eerste 200 meter. Mijn armen zijn in ongeveer 30 meter helemaal leeggebrand. Met moeite pers ik me door de laatste poortjes heen en drijf door de finish en de laatste golf. Nondekei. Dat moet heel wat beter straks over een uurtje.
Bij de start van de eerste wedstrijd run ben ik in ieder geval beter wakker. Het eerste stuk van het parcours gaat goed. Ik ben geen kei in hele snelle manoeuvres maar ik kom zeker van mezelf de baan naar beneden. Mijn armen beginnen bij poortje 6 al aardig pijn te doen maar dat is niet erg. De oppoortjes 10 rechtsom en 11 linksom gaan goed. Nu even oppassen voor het grote verval. Over de linkerkant van de wals er vanaf, dan kom je heel aardig erdoorheen en dan iets meer links aanhouden bij 12.
Helaas zit ik iets te ver naar rechts. Ik haal door heel hard naar links te varen poortje 12 nog wel maar kom in het keerwater naast 12 te zitten. Hier lig ik ongeveer 10 seconden te bongoën in deze stuiterbak. Achteruit door 13 dan maar. Ai! het keerwater duwt met eerst twee meter de ene kant op en vervolgens wordt ik zonder dat ik iets doe weer terug naar poortje 13 geduwd. Snel er doorheen dan. Aargh, wat is het zwaar.
Ik dobber het verval af door 14 richting 15. Mijn voorpunt zit teveel naar rechts en nadat ik door 15 ben gegaan draai ik het keerwater in. Weer geprut en met moeite vaar ik naar beneden. Ik wordt nog even vastgehouden door een klein walsje maar die help me eigenlijk alleen maar om naar de overkant te surfen naar 16.
Na nog wat geaai van mijn peddel, stevig trekken kan ik het echt niet meer noemen, ben ik eindelijk gefinished. Ik ben opgelucht, blij en teleurgesteld tegelijk. Alle poortjes gehaald, bovenin redelijk snel gevaren maar dat gekloot beneden de tweede brug! In de tweede manche moet zeker beter kunnen.
De tweede run begint pas uren later. Er wordt wat rondgehangen, gelummeld, een beetje kijken naar een wentelwiek die een beetje komt hangen boven de baan. Net als het tijd wordt voor de praatjes van de notabelen besef ik dat ik met 40 minuten aan de start moet liggen. Omkleden, klein half uurtje in de boot warm varen en relaxen. Goed excuus om weg te kunnen. Had ik dat maar niet gedaan. DWD’s revenge komt op het moment dat ik met de boot op de lopende band naar boven ga. De start ligt stil.
Hans van Delft is de volgende die moet starten maar die is al tien minuten in het startkeerwater heen en weer aan het varen om warm te blijven. Na een kwartier krijgen we te horen dat de tijdwaarneming stuk is. Over een kwartier is die gerepareerd. Uitstappen dus even naar binnen om warm te blijven en weer op tijd in de boot. Dit herhaalt zich nog twee keer en het eind van het liedje is dat ik na anderhalf uur pas aan de start kan verschijnen.
Het is zelfs zo erg dat er voor Hans al werd afgeteld. 5, 4, 3, 2, HO STOP! Het systeem werkt niet. En Hans dan maar weer uitstappen. Al met al geen goede voorbereiding dus.
Het is zelfs zo erg dat de Michiel hardlopend (ja! hij kan het) tussen de telposten probeert te communiceren, z'n hoofd is op het gegeven moment paarser dan z'n shirt! Pas als we Michiel weer over zien gaan tot normale pas weten we dat het weer goed zit, de tijden doen het weer (red).
Ik merk het al bij poortje 3. Daar is mijn kracht eigenlijk al tanende. Poortje 10 en 11 moet ik sterk corrigeren maar deze gaan goed.
Mooi links over de rand van de slide en ik schiet door naar 12. Net voor 12 moet ik erg remmen en ik zit teveel naar links. De stroming zet me nog verder naar links voorbij poort 13.
Ik heb niet de kracht om rechtsteeks door de poort te versnellen. OK ander plan, links het keerwater maar ik ben te laat. Ik grijp nog wel de rand van de baan maar de uitstroom van het keerwater heeft me te pakken en het lukt me niet om nog omhoog te komen. Laat maar zitten denken mijn vermoeide armen en ik worstel me door 14 richting 15.
Ik mis weer een poortje en kom beneden 15 in het keerwater. En die moet ik vanaf de andere kant doorheen varen. Ik wurm me tussen de kant en 15 door naar boven. En vaar verder. De overtuiging is weg en eenmaal aan de finish ben ik kapot, teleurgesteld en uitgeput.
Het duurt enige tijd voor ik eroverheen ben maar gelukkig knap ik snel genoeg op om te genieten van de titelstrijd tussen Floris, David en Robbert.
Een heel spannend gevecht en wat ging David hard. Negentig seconden en foutloos! Als de oude regels nog hadden gegolden van de beste manche telt dan had hij iedereen naar huis gevaren. Nu is Robbert het meest constant en weet hij zijn voorsprong van de eerste manche te verdedigen. Gefeliciteerd!
Het was fantastisch. Volgend jaar weer!
Bart
Zaterdag 21 oktober 2006. NK Slalom door Maarten Holdrinet
Dit keer geen groot verslag van de slalomwedstrijden, alleen de mededeling dat de baan echt super is geworden. Zodra ik vrijdagochtedom een uur of half acht (dus nog in het donker) op de baan kwam, was het genieten. Het is nu echt een slalombaan, waar je wedstrijden op kan varen die internationaal zullen aanspreken.
Op zaterdag het NK gaat lekker de eerste run voelt goed aan. Ik zit overal strak in de poortjes en merk dat het met de techniek en het gevoel nog goed zit, tot poortje 13, daar pakt mijn voorpuntje net een keerwater en draai ik voor het poortje weg. Opnieuw aanvaren dus, ruim 10 sec verloren en nog twee stafseconde voor het aanraken ook.
Maarten goed door 9
Middendoor, even weg
De tweede run liep net niet zo lekker als de eerste, concentratie was blijkbaar niet meer optimaal, door onder andere het lange geplande en ook ongeplande oponthoud.
12 netjes gevaren, om het eilandje en strak naar 13
Tempo vast gehouden door het zog achter 13
Toch nog een run zonder tikkers neergelegd. Uiteindelijk zevende overall, dus ik kan tevreden zijn. Er staan alleen 6 internationals voor me.
Op zodag bewijst de baan zijn waarde als internationaal wedstrijdparcours. De beelden voor Eurosport zien er snel en goed uit. Natuurlijk was er wat organisatie van de wedstrijd nog het een en ander niet perfect, maar voor eens eerste wedstrijd was het al heel aardig. Er is door DWD een enorm risico genomen om met een nieuwe baan, nieuwe apparatuur en nauwlijks opgeleide mensen een wedstrijd live op TV te laten komen. Daar hebben enkele mensen heel wat vrije uren in moeten stoppen. Groetjes Maarten
De natte droom van iedere rechtgeaarde wildwatervaarder is werkelijkheid geworden: www.dutchwaterdreams.com
Menno
