Brandingvaren in Katwijk
20091004
foto's Arie van Duijn, film Harry
wacht tot de youtube video wordt getoond
of ga direct naar de film op youtube
de zwemmer heeft geen tijd, last van zijn vingers en weet ik wat al niet meer. Ik heb ook geen tijd, maar ben traditioneel opgevoed en, hoewel er volgens velen niet veel van is blijven hangen, ken dan, als vader, mijn verplichtingen naar het team: "schrijven kreng, had je, je zoon maar beter moeten opvoeden". Begin oktober een een mailtje van menno, het kon wel eens brandingvaren kunnen worden op zondag. Meteen maar gereageerd, Martijn en ik willen wel mee.
De oogst aan deelnemers valt wat tegen, zondagochtend staan Menno, Stefan, Marcel , Harry, Martijn en moi bij Katwijk aan het strand. Dat Stefan er is mag weer een wonder heten, Menno heeft hem (op basis van eerdere ervaringen van anderen) twee uur voor vertrek speciaal uit zijn bed gebeld om er zeker van te zijn dat hij wakker is en de deur straks open doet. Eenmaal voor die deur aangekomen, blijft het angstig lang stil. Uiteindelijk gaat de deur open en staat de Litouwse houtboer op toffels en ochtendjas slaperig naar buiten te staren. Na de wakeup call is hij gewoon teruggerold in zijn mandje en verder gegaan met zijn grootste hobby, zagen.
Gelukkig heeft hij de vorige dag wel alle spullen al klaar gelegd en slechts vertraagd door het inkopen van ontbijt en lunch bij het eerste de beste tankstation, staan ze toch vlak na enen ook aan het strand.
We spreken af dat we voor Stefan voortaan een 4 keer per uur wekschema zullen volgen. Twee uur voorafgaand aan vertrek.
Eerst maar even wat moed verzamelen in restaurant het zwaantje, waar Menno en Harry nog even een enorme uitsmijter naar binnen werken. Stefan houdt het bij een wodkaatje om de bacillen te doden, zegt hij. Bacillen hebben in een Nederlandse branding sowieso geen kans, dus we verdenken hem dan ook van een doorgeschoten Litouwse inburgeringscursus.
Harry heeft wel twee kajaks bij zich, maar is geblesseerd en gaat dus niet varen, zegt ie... Gauw omkleden en het strand op, de wind blaast nog redelijk, golven van zo'n meter of 2 schat ik in.
Meneer "ik ga vandaag niet varen" zit, zoals we het de laatste 3 maanden gewend zijn gewoon omgekleed met spatzijl om in zijn bootje aan de waterlijn, verslaaft dus, gelukkig niet aan een Litouwse inburgeringscursus, hoewel die wel weer beter voor het herstel van je schouder zal zijn.
Voor mij was de laatste keer branding varen in Spanje aan de middelandse zee, iets minder hoge golven, iets warmer maar zeker niet zonniger.
Mensen wat een mooi weer, wat een mooie branding, en wat vreselijk weinig batavieren, maar ja, wat wil je, de blaadjes vallen nog niet, dus het is nog geen herfst, dus geen water, dus geen batavieren, of zo.
Voor Martijn is het de eerste keer met echte branding, en bij zijn eerste pogingen om door de branding te komen wordt hij volledig uit zijn kajak gelanceerd. Ik denk "hier heb ik tenminste nog een voorsprong, op dwd al niet meer".
Harry heeft toch te veel last van zijn arm en stapt uit en gaat voor een mooie film zorgen.
De branding is behoorlijk stevig en is toch wel weer wennen. Als gewoonlijk heb ik weer behoorlijk wat ongekontroleerde akties waarvan het volledig dwars in de branding liggen en zo veel mogelijk medevaarders proberen weg te vagen wel mijn voorkeur heeft.
Ook de rest vermaak zich prima, maar na ca 1.5 uur zijn we aardig af, eerst even wat eten en drinken. Dan toch maar weer het water in, de branding is nu op zijn mooist, zo vlak voor hoog water.
Martijn heeft het steeds beter door, komt nu ook goed door de eerste branding heen en hup daar gaat mijn voorsprong! Hij heeft duidelijk meer soeplesse, zal hij van zijn moeder hebben. Tegen 5 uur is de vloed over zijn ideale hoogtepunt heen en worden we alleen maar op het strand gekwakt, de lol is er af.
Martijn wordt tegen het eind haast nog overvaren door zo'n plank aan een vlieger maar dat loop verder goed af.
Menno en stephan gaan meteen naar huis, maar ik eet met Martijn, Harry en Marcel nog even een mooie lap vlees in het zwaantje, en dan weer op naar Hasselt. heerlijk gevaren, moet ik toch eens vaker doen. Hans
