Bekijk hier de film.
Vrijwel uit het niets staat er opeens een spiegelgolf.
Een week terug was er wel zicht op stijgend water, maar of het water echt over de dam zou gaan, dat was nog maar de vraag. Voorgaande voorspellingen pakten altijd royaal lager uit en dan stonden we sip te kijken bij een vochtige dam zonder golf.
Dat schreven we dan toe aan opzet van de RWS-voorspellers die het zekere voor het onzekere nemen: je kunt beter te hoog dan te laag voorspellen. Liever een koe te veel geëvacueerd dan ze later uit de Waal te moeten vissen. Ook deze keer verwachtte ik dus eigenlijk een "net niet"-je.
Maar nee, voor het eerst is er nu eens fors meer water gevallen dan verwacht en de voorspellingen worden steeds naar boven bijgesteld en zijn Maarten en Bart woensdagavond zelfs al te laat met het verwijderen van de slalompoorten. Die staan al meer dan een meter diep in het water en dan krijg je ze er niet meer uit.
Vrijdag zetten Maarten en ik het Wig-blok om het verkeersbord en ook dat is maar net op tijd, het water staat een paar centimeter onder de rand van de dam. Zaterdagavond in het donker ontstaat de baby-golf en zondagmiddag stap ik in bij een stevige golf, al 1080 cm waterstand en dat is al voorbij de beginners waterstand. Om de wals in te kunnen varen bij het verkeersbord moet je soms over 2 boils heen, die pulseren, verdwijnen en steken de kop weer op.
Klaar liggen, kijken, wachten, wachten... Even is de 2-e boil weg en dan gas erop, door de golf steken en insurfen. Dan is het weer fun als altijd.
Na een paar rondjes is het gevoel weer terug en draai ik lekker heen en terug, af en toe een surf en dan weer een spinnetje. Na een half uurtje komt ook Joseph "Luck gelukkig zwem ik niet" meevaren. Die is wat enthousiast en zonder zich te bedenken duikt hij de wals voor de bunker in, waarschijnlijk in de verwachting dat je van daar het bochtje door kan surfen naar de hoofd golf/wals.
Die wals voor de bunker is echter een soort van pour-over, hij plakt als een dolle en drukt je boot bijna naar de bodem, opgekant dwars erin liggen en overeind blijven is bijna niet te doen, dat weet Joseph nu ook... In het uiterste hoekje van de Wals wordt hij uitgepoept maar heeft dan al zo vaak gerold dat hij de weg is kwijt geraakt. Even later sleep ik zijn boot naar de kant.
Laura komt net aan en kan even meegenieten van dit moment van "humbleness".
Met z'n drieën spelen we achter het verkeersbord. De wig doet zijn werk nog wel, maar is al bijna overspoeld (ik denk dat we hem nog iets groter en hoger moeten maken). Invaren is lastig en Laura besluit om een langere boot te gaan halen. Ook Joseph heeft het moeilijk, de zwempartij is tussen zijn oren gaan zitten en dat lukt niets meer, enigszins gefrustreerd haakt hij af. Na een tijdje solo surfen komen Bart, Eva, Guido en Laura meespelen en is het weer gezellig.
Het water stijgt nog steeds en invaren wordt steeds wat lastiger maar gaat met de juiste timing, techniek en kracht nog goed te doen. De dames komen net wat vermogen te kort om bij deze waterstand in te kunnen varen. Maar heel af en toe lukt het dan toch en met een grote grijns komen ze terug uit de wals.
Tegen drieën is de koek op en stappen we uit.
We worden afgelost door Coen, Sjoerd, Jaap Aarts en Wouter Woortman (even over uit Nieuw Zeeland). De stand is dan zo hoog dat de korte bootjes niet meer lekker invaren achter het verkeersbord (waterstand dan ongeveer 1090 cm). Zij verhuizen naar de grote pilaar in het midden waar je wat makkelijker kunt invaren. Daarachter staan echter wel de slalompalen nog in het stromende water met kabels en dwarsliggers eraan. Voor heel ervaren vaarders veilig genoeg maar een zwemmer of trage roller kan hier in de problemen komen
Golf bij 1090 cm, invaren bij de grote paal.
Menno
Waterstand: Nijmegen haven 1080 cm - 1090 cm
PS. Maandag was de waterstand 11 meter en net voorbij het hoogste punt van 1104 cm. De invaart bij het verkeersbord was toen makkelijk, de golf werd wel wat vlakker met minder wals en meer doorspoelende surfgolven.
