Zie ook de film en de Drone beelden.
Het begon al vroeg in de week met een berichtje van Menno “komend weekend gaat de Spiegelgolf lopen”. De berichten-carrousel die daarna op gang kwam was bepaald indrukwekkend.
Een algehele air van “mij maakt je de pis niet lauw” werd enigszins teniet gedaan door ieder kwartier iets op de WhatsApp te posten en zelfs aan te bieden bij een waterstand van 1040 meter te gaan kijken. Dat deze stand om 3:00 uur 'snachts bereikt zou worden geeft wel aan dat de Spiegelkoorts onverwacht hard kan toeslaan.
Op donderdag werd duidelijk dat er op vrijdagmiddag al behoorlijk animo was om te varen. Twee jaar geleden had ik het gemist. Dat zou me nu niet overkomen. Ik heb dus mijn bootje en spullen in de auto gegooid om vrijdag na het werk direct richting Nijmegen af te reizen.
Vrijdagmiddag op de Oudedijk aangekomen waren er inderdaad al Batavieren. Menno en Laura zaten zelfs al op het water. Snel omgekleed en met Sanne, Bas, Bart, Wessel, Marije en Saskia richting het water gegaan. Hier bleek weer dat de uiterwaarden veel troep verzamelen. Hoog water is nodig om dat af en toe schoon te spoelen. Ook nu deed dit fenomeen zich voor.
Het opkomende water had een paar pallets meegenomen. Deze waren tegen een paaltje aan gedreven en hadden zich daar op volkomen mysterieuze wijze klemgezet. De draaikolken hadden een stuk touw zo stevig rondgedraaid dat de pallets ook never nooit meer los zouden gaan. Voor ons een geluk bij een ongeluk. Hierdoor ontstond een perfect keerwater om de golf in te varen.
Jacques
Menno deed voor hoe het allemaal in zijn werk ging. Na kort het keerwater nog eens bekeken te hebben wilde ik ook de golf (eigenlijk een wals bij 1070 M) van wat dichter bij bekijken. Ik koos ervoor aan de linkerkant in te varen. Het keerwater deed het goed; invaren ging prima. Er uit komen was een andere zaak. Goed opkanten en ik ging omhoog de golf op. Over de wals mijn peddel in het water steken ging ook. Maar daar bleef het bij. Langzaam gleed ik weer terug naar beneden. Beneden aangekomen pakte het water me en mocht ik de wals eveneens van onderen inspecteren. Dit deed ik grondig. Zelfs de bodem heb ik niet overgeslagen.
Jacques
Ik dacht “eventjes rollen” maar de stijfheid was net als vorige week op de Rur nog niet helemaal uit de heupen. Na 2 pogingen was de lucht op en stapte ik uit. Menno lag al bij me, Bart ook. Na een korte hoossessie hees ik me midden op het water in de boot en kon ik met een halfvolle kano naar de kant peddelen. Na het restant water uit mijn boot gekieperd te hebben peddelde ik weer terug naar het keerwater.
Bas was zo vriendelijk om mijn hoosdopje dicht te draaien (2x schrijven?) en ik kon de golf weer in. De rechterkant bleek veel beter uit te varen dan de linkerkant. Echt lekker stabiel een sidesurf uitvoeren was jammer genoeg wat veel gevraagd. Maar je weet hoe het gaat: blijven lachen en steeds opnieuw proberen. Het lukte me in ieder geval elke keer beter om rechtop in mijn bootje te blijven zitten.
Marije
Bart, Bas en Menno geven het goede voorbeeld met spins en surfs en Laura liet zien dat ze stevig in de golf kon liggen. Ook Wessel, Marije en Sanne lieten zich van hun goede kant zien. Zelfs aan de verslaggeving was gedacht; Menno filmde alles, er hing zelfs een drone boven ons.
Menno (foto Diana Venis-Kerkhoven)
Maarten (foto Dick van Aalst)
Geleidelijk aan werd het water voller en voller. Maarten kwam erbij, Nonja en Cees sloten zich aan. Voor mij was het tijd om te vertrekken. Bij het uitstappen was Gert zich aan het klaarmaken en kwamen Jaivi en Hein net aanlopen. Het leek wel een reünie. Wat een toeval dat al die Batavieren bij de Spiegelwaal langs kwamen. Bij het wegrijden kwam ik nog diverse auto’s met freestyle bootjes tegen. Het was duidelijk: de fun was nog maar net begonnen.
Gert (foto Diana Venis-Kerkhoven)
Jaivi, Menno, Paul, Cees (Foto: Bert Beelen, De Gelderlander)
Cees
Jaivi, Menno (foto Dick van Aalst)
Paul
Gert
Drone beelden van die dag
Jacques
