BASF 2010, Aankomst
Dag 0 op Durance, camping - St.Clement, en aankomst van de groep
Het wachten is op de aankomst van de groep. Alleen Frank Pubben is al gearriveerd, en zelf zit ik hier al een weekje.
Ik heb het plekje van een enorme groep duitse kayakkers ingepikt, ze waren nog niet half ingepakt, of mijn tent stond al pal tussen de reistassen ingeparkeerd. Nu moet ik de hoek van dit stuk camping proberen vrij te houden, maar het is ongekend druk op de camping.
'T is een hele klus geweest, overal heb ik lijntjes gespannen en leg al m'n zooi zo wijd mogelijk uit. Boten, peddels, kanokleding en dergelijke ligt overal en als een dominante hond baken ik het terrein af. Maar als Frank als eerste aankomt (ik zie s'middags een nederlandse auto met bekende boten erop in Guillestre staan, en even later ook Frank zelluf) hebben we een mooi hoekje met ruimte zat voor de hele groep.
Ik heb innig sms contact met de Grote Staay, die mij weer op de hoogte houdt van hun (reis)vorderingen. Het zal nog tot vanavond duren eer de hele bubs arriveerd, dat is te lang naar onze zin, dus trommelen we Hans en Tineke op, en varen gevieren vanaf de camping naar St.Clement.
Frank moet weer even wennen na een lange tijd geen stromend water onder de kont, een enkel opwarmrunnetje uitgezonderd. In zo ongeveer het allereerste frotje wat we tegenkomen gaat hij onderuit. De reflexen waren duidelijk nog niet helemaal wakker. Het koude water zorgt daar wel voor, en de rest van de tocht zal hij een stuk beter in zijn boot zitten, zij het nog een beetje voorzichtig.
Het is maar een klein stukje wat we zullen varen vandaag, op slakkentempo ongeveer een uurtje.
De zon schijnt, en we hebben 'r zin in. Aangekomen bij de slalombaan van St.Clement, mislukt bij Tineke de rol als ze na een surfje omgaat. 3 pogingen en ze stapt uit. Ik sjees er achteraan, maar haar geliefde echtgenoot wil dat ook.
Als ik bij de boot ben en omkijk, zie ik hem ook zwemmen. Zo hoort het, een getrouwd stel laat elkaar tenslotte in alles delen, in Good & in Bad.... Mijn speeltijd wordt hierdoor iets ingekort, maar dat mag de pret niet drukken.
Beide zwemmers redden zichzelf, en voor de twee boten word ik geholpen door een behulpzame franse kayakker, zodat die mooi naast elkaar op één strandje komen te liggen. Dit vreedzame tafereeltje is gelijk zo'n beetje het einde van ons tochtje, want nadat we naar de overkant zijn gevaren laden we de boel op en gaan richting camping.
Eenmaal terug op de camping komt al snel de rest aan. Het kamp wordt gemaakt, na wat getouwtrek over wie waar staat. Ik heb een flinke Bbq voorbereid.
ministaay Harry
Joyce wil volgend jaar misschien wel mee, en oefent eerst nog wat in Huize Staay
