Nu met filmpje van de Mimente tocht.
Na een intensieve zaterdag met heenreis, beneden Lignon in het noord oosten van de Cevennen en dan doorreizen naar de Tarn in het zuid westen van de Cevennen, is het goed rusten. Ik hoor Staay nog wel naar de broodjes vertrekken, maar laat hem nog maar even lekker gaan. Als hij tegen half negen terug is kom ik er toch maar uit om even snel met Hans samen een eerste rivier verkenning te doen. De Beneden Lignon stond tussen midden en hoog water dus we verwachten dat we een behoedzaam traject moeten gaan zoeken.
Bij de brug over de Tarnon is de teleurstelling groot, laag water. Dat is een fikse domper. De bui die we verwacht hadden is blijkbaar oostelijk langs de zuid Cevennen geschampt en heeft alles losgelaten rondom de Ardeche bovenin om daarna de Alpen en Jura te gaan benatten.
De Tarnstreek staat op laag water. Balen. Het is geen optie om even snel iedere dag op en neer te rijden naar de noordelijke kant, dat kost je 4 tot 5 uur reistijd per dag. De dagen zijn kort en de opsta tijden aangepast aan Harry en Cees dus pas na tienen vertrekken.
Internet heeft een net boven laag water stand voor de Mimente, de Tarnon heeft nog net wat meer en de boven Tarn lijkt nog royaal bevaarbaar op 208 cm. Op naar de Mimente dus.
Terug in de Gite maken we Harry wakker, dit is een van de weinige keren dat Harry blij wakker wordt: " Goed man, dat jullie me zo lang hebben laten liggen" . Iets voor elven rijden we uiteindelijk aan.
De Mimente loopt door een redelijke diepe woudkloof met in de kloof nog eens drie lage rotskloven. Alles klasse III, stukjes IV in de kloofjes en een gevaarlijke klaase V passage. Bij hoog water wordt het een serieuze wildwater IV onderneming. Bij onze lage waterstand is het wildwater II, stukken III en nog steeds een class IV+ drop die door de lage waterstand zeker niet makkelijker wordt.
De herfstkleuren in de boskloof zijn schitterend. Het regent een klein beetje. Niet genoeg om ook maar iets aan de waterstand te doen. WE hobbeln op de rustigere tussenstukken over wat keien maar over het algemeen is de waterstand toch voldoende om lekker van deze rivier te genieten.
In de smalle kloofjes is altijd weer leuk en mooi. Overzichtelijk WW III passage zonder veel druk rijgen zich daar aaneen. De rotswanden zijn grillig vol banden en richels en lijken van een heel ander gesteente dan we boveninde hellingen van de woudkloof zien
We lunchen bij de wildwater V passage. De "chickenrun" over rechts is dicht en door de lage waterstand kan de hoofd drop niet netjes gevarne worden, je wordt of links onder of rechts in de wand gezet. Beiden geen aantrekkelijke optie. Cees aarzelt nog wat maar ziet van onder af dat de linker wand toch redelijk onderspoeld is. Omdragen en een broodje eten.
Dan weer verder door de schiterende herfstkleuren.
Dan is het eindelijk zover. Jaren mishandeling door Staay worden de badeend teveel en hij loopt vol. De onderkant vertoont diverse barstjes onder het zitje. Vooral als Hans een blok raakt voelt hij het water naar binnen gutsen. Toch vreemd dat met dit drukmiddel achter de hand, de vaarsteil van Staay met sprongen vooruit gaat. Opeens kan hij wel om stenen heen.
In de lagere kloven is het gesteente weer anders, meer glag geslepen grundgestein en grote ronde boulders.
Vlak voor Florac is de tocht van een dikke 12 kilometer teneinde, we hebben toch een dikke 4 uur heerlijk gedobberd. Vanavond maar eens een boot demonteren en repareren.
Groet, Menno
Rivier informatie:
12 km WW III (4-5)
Instap: wegbrug voor de afslag naar "Croses Bas" . Wij hebben 1 km na de afslag een weggetje naar benenden genomen en zijn ongeveer 2 km boven de brug ingestapt.
Uitstap: La Salle Prunet, net voor Florac.
Waterstand: minimum 148 cm op peilschaal Cassagnes (//www.eauxvives.org/fr/niveaux/en-direct/index). Wij hadden 150-149 cm.
De tocht even halverweg afbreken is niet altijd te doen. Op diverse plekken zit je diep in de kloof, ver van de weg.
