Nu met film.
Vandaag voeren we de Altier Superieure (P2)
Waterstand: 11 m3 peilschaal Altier ( 500 meter voordat de Altier in het stuwmeer komt). Het instap bruggetje was bijna droog (duidelijk een lager waterstand dan bij de tocht in 2024).
Er was een een kayakkertjes "kwik, kwek en kwak" en er was een hele boze golf: die slokte eerste kwik op, ze kwam nog even boven met een mooie swalbe net alsof ze weer rechtop wou komen maar toch niet. Helaas als een stervende zwaan ten onder gegaan.
Toen was het kwek: die ging ook op haar bek. Ze hing ondersteboven na te denken: "hoe ging dat ook alweer?" Eerste maar even wachten tot alle stenen voorbij denderen.... Toen het rustiger werd, was het bekje van kwek helemaal vol met water.
Dan nog kwak: snater, snater, snater... hij wou niet op het water, maar nog een hoop getreuzel maar hij toch de keuzel (ondank zijn zwak ruggetje) ik ga toch maar voor het bruggetje. Het ging een hele tijd goed, tot het laatste verval: waar hij niet meer rollen zal.
Dit waren de badeendjes: moe maar voldaan van het water af gegaan!
Marije, Saskia, Bas & Harry.
dag 2 Altier, verslag van een zwemmer.
instap dorp Altier, van overspoeld bruggetje (pas op levensgevaarlijk ding!!) tot Lac de Villefort (stuwmeer)
De molenaar is aangekomen
Laat ik beginnen met dat het een fantastische dag was. Veel zon en warmte en n schitterend gebied. We gaan op weg naar de Altier. Een aardig stuk rijden maar t water zou goed moeten zijn en een erstbefahrung voor allen. Die kans moet je grijpen voor het water weer weg is...
De rit er naar toe is bochtig. Mn rug protesteerd direct en aan de instap heb ik niet het idee dat ik mee kan. Iedereen kleed zich om en ik hobbel wat heen en weer. Twijfel twijfel... Godver... ik kan me deze rivier niet laten ontglippen en stap toch in.
Het begint rustig met weinig verval.
Mn stramme donder begint iets meer los te komen, het zonnetje schijnt en de waterstand is prachtig, niet te veel, niet te weinig. Wat een pareltje van een omgeving. Langzaam wordt het verval iets meer,
Leuke open passages volgen elkaar af, af en toe wat struiken maar geen gekke dingen. Ik meld Menno dat t voorlopig aardig gaat. 1 Stuw wordt omgedragen al kon je er wel vanaf over n stenig randje op links.
Dan zien we verderop de bekende apenrots die al in bezit is genomen door de voorste ploeg. Een mooi lunchplekje in de zon, vlak boven een mooie passage, een dubbel trapje met n stopper aan het einde. Die wordt uiteraard door allen even bekeken.
Na de lunch gaan Menno en Staay als eerste. Zij komen zonder problemen langs het randje van de stopper. Meer vaarders volgen en niemand blijft in de stopper hangen. Ik had nog even mn twijfels of ik m wel moest doen met mn pijnlijke rug, maar als ook Rien er door komt, moet ik dat toch ook kunnen? :) En inderdaad glij ook ik over het randje van de stopper in veiligheid, al moet ik daarbij nog wel even een golfje platslaan.
Mooie passages volgen elkaar op, tot we bij stuw 2 komen. Iedereen stapt uit en draagt, dus ik ook. Uit de boot zie je echter een mooie lijn om de stuw op links te varen, maar we zijn er al langs gelopen, en terug slepen laat maar. Tegen dit moment hebben Jaivi en Nienke ons ingehaald die wat later vertrokken waren. Zij varen m wel, samen met nog wat mensen.
Na nog wat leuke blokkenvervalletjes merk ik dat mn rug er klaar mee is voor vandaag en ik geef dat door aan ons vaaropperhoofd. Maar we zullen er over niet al te lang wel zijn dus als Menno zegt dat ik ter plaatse uit kan stappen, en Saskia, John en Jens op kan zoeken die al eerder uitgestapt waren, vaar ik toch liever door, dat lijkt me minder zwaar dan lopen..
Het laatste verval dient zich aan, even tussen wat blokken door in wat schuim... Onderin zwikzwak ik ondersteboven. Geen probleem, even rollen...
De eerste helft lukt en ik zie mezelf een hapje lucht nemen en weer terugvallen... Shit, nog s, dit kan nie waar zijn! mijn bombproof rol!! Ook mijn 2e poging strand , weliswaar tegen een steen, maar de pogingen zijn krachteloos en zonder enige vorm van heupen-gebruik... De lucht is ook al op (jaja lekker blijven roken jonge!) en ik trek aan de lus. Directe verlichting van mn rugpijn volgt , het zwemmen bevalt eigenlijk prima. Ik wordt gevist, maar blijft nog even lekker in het water aan de oever hangen. Dat ik nu moet schrijven vindt ik helemaal niet erg, maar het niet kunnen rollen is compleet nieuw voor mij en best verontrustend. Als kort na deze passage de uitstap zich aankondigd, negeer ik de pijn en gooi me om, ik wil weten waar ik sta met mn rol... Met een paar extra klappen op het water kom en blijf ik deze keer rechtop, maar man... dit is (Vrouwelijk geslachtsdeel met hoofdletters).
Het omkleden vindt plaats in een nog steeds heerlijk brandend zonnetje en daarna op naar de camping... savonds eten we gebakken aardappeltjes met worstjes, hmmmmm
Harry
