Het is weer lekker warm de Guil en Ubaye staan alweer hoog en we zoeken naar een nieuw traject waar iedereen op mee kan. Nog een keer de Gyronde proberen dus. Helaas, daar staat nog steeds geen druppel meer water dan eerdere dagen. Wat nu? De Briancon kloof had een paar dagen geleden al goed water, dat komt hoofdzakelijk van de Clarée die twee kilometer boven le Fontenil (instap briancon kloof) van rechts in de Durance mondt. Eigenlijk is het andersom, de Clarée heeft een veel groter en hoger stroomgebied in de Ecrins terwijl de Durance vanaf de Italiaanse kant, vanaf Montgenèvre naar beneden komt. Dat is dan wel een skigebied, maar met veel minder hoge bergen dan in de Ecrins. De Durance had dus ook met gemak Clarée kunnen heten :-)
Eenmaal langs de Clarée rijdens zien we dat er veel water staat, keerwaters ijn er amper het is nu gewoon een snelle sloot. Bovenin komen we ook nog een stuk tegen waar een modder, stenen en bomen lawine naar beneden is gespoeld, dat traject nodigt al helemaal niet uit tot varen. Ook dit gaat hem dus niet worden....
Wat dan? Ik weet nog een bovenste bovenloop van de Guil, daar kun je varen als al het andere hoog water heeft, er zit daar een zijriviertje wat we nog nooit eerder gedaan hebben, de Bouchet.
Maar nu we er toch zijn wil ik toch ook even bij Malafosse gaan kijken, dat is misschien wel het allerruigste stukje van de Durance met over 400 meter een enorm verval en verblokking. Het eerste stuk is al ruig zat en dan zien we net om de hoek de de Durance in de diepte naar benenden denderen, een witte slag op weg naar de uitgang... Nee dank u.
We rijden weer terug naar Guillestre en maken een tussenstop op de camping, daar blijven een paar saunagangers achter en met de rest rijden we omhoog naar de bovenste Guil. Boven de Queyras ias het intussen wel dichtgetrokken en het miezert een beetje, hoe hoger we komen, hoe onaangenamer (kouder) het wordt.
Bij Abriès rijd ik de monding van de Bouchet voor bij en het lijkt dat er best wel goed water op staat, in het dorp draaien we en rijden langs de Bouchet omhoog. Bij een niet te "ondervaren" bruggetje stappen we uit de auto's. "This is it!"
Maar waarom schrijf ik dit? Dat is me aangepraat omdat ik het vandaag dus gepresteerd heb een hele ploeg Batavieren van hot naar her te laten rijden, nog even doorrijden naar de Ubaye en we hadden het weekprogramma in een dag gedaan :-)
Menno
De Bouchet
Traject: vanaf een extreem laag bruggetje in de Bouchet tot net boven de stuw bij Aiguilles, tegenover camping Le Gouret
Peilschaal: 9 cm op de peilschaal in het dorp L’Hoche (visueel)
Debiet: 40 m3/s op de Guil bij Queyraft
Vaarders: Rob, Bart, Bram, Laura, Tom, Guido, Eva, Anke
In de regen en onder de 10 graden bleef ik in de auto zitten toen iedereen uitstapte om te overleggen wat er zou gebeuren. Mijn inschatting was dat het te hard naar beneden stuiterde, zodat we ook hier niet in zouden stappen en gewoon de boven, boven, boven Guil zouden varen. Uiteindelijk bleek er anders besloten te zijn en zou er hier wel gevaren worden. De plek waar we stilstonden was bij een eskimoteerbrug die niet in het boekje stond. Zonder keerwaters geen plek waar je op af wilt varen. Hoger instappen is dus geen optie (red: dit is geen plek om onderdoor te eskimoteren, dat is echt levensgevaarlijk).
8 personen zijn er over en stappen in. We verdelen ons in twee groepjes. Ik zit in de groep met Tom, Guido en Eva.
We stuiteren als tweede groepje met een behoorlijke snelheid over rotsblokken en door/langs walsen. Een keer zit mijn peddel eventjes vast tussen twee rotsen, maar gelukkig komt die meteen weer los. Ik ben blij met mijn neopreen wanten, want anders had ik mijn handen wel opengehaald. Verder achter de rest aan.
Heel af en toe is het mogelijk om een keerwater te pakken wat vaak ook nog wat doorspoelt. Als we eindelijk even met z’n vieren in een keerwater liggen komen we even op adem.
Het lijkt wel Chateau Queras in het klein maar dan langer, zo continu gaat het stuiteren door. Eva heeft het goed gedaan, maar is toch wat onder de indruk. Ze besluit uit te stappen. Zelf kan ze makkelijk naar boven klimmen en daarna haar boot met haar werplijn omhoog tillen.
Als ze boven is dan varen we verder. Het blijkt dat Eva al bijna de hele Bouchet gevaren heeft, een klein stukje stuiteren we nog verder.
Dan komt de Guil erbij en wordt het water duidelijk breder en dieper. Er zitten mooie golventreinen in die ik deze week nog niet zo gezien heb. Tom maakt hele wave wheels. Ik weet mijn dikke korte boot (met platte bodem) ook af en toe even over een golftop heen te bewegen. Leuk om dit ook weer eens te kunnen doen.
Ook al hebben we heel snel gevaren, toch staat Eva al omgekleed bij de uitstap en is de groep met niet-vaarders al vertrokken naar de camping.
Anke
Op de terugweg rijden we nog even via Chateau Queyras, het smalle kloofje bulkt enorm. Grote paddestoelen, geen plek om te zwemmen, ik weet niet of je dat overleefd bij deze waterstand.
