Groep 1: Ubaye “Race Course” van Martinet tot ….
Vaarders: Anke, Gert, Hans, Erik, Cees, Hein, Daniëlle, en Marije
Nu ik op mijn tweede Alpenweek al gebombardeerd ben tot voorvaarder, is het tijd voor relativering. Vandaar dat ik nu schrijf.
Laat ik beginnen met het biertje uit mijn eigen surf schoen na een dag varen... eigenlijk niet eens slecht na de 5e slok, pas dan vertelt Hans dat niet het hele flesje in die schoen hoeft :)
De schuld hiervoor geef ik natuurlijk aan Anke & Marije. Anke vaart dit stuk voor en stuitert een toch wat heftiger stuk af. Regelmatig verdwijnt ze uit beeld, maar haar peddel duikt steeds weer op. Eenmaal in het keerwater volgt het signaal voor Marije. Ook zij vaart dezelfde route door het midden. Marije verdwijnt uit beeld, maar blijft uit beeld... Mijn ongerustheid wint het van mijn energie level, dus ik ga kijken waar ze gebleven is.
Als ik halverwege ben sleurt Anke haar zwemmend net het keerwater in. Ik zie te laat de wals waar het mis ging en ben solidair met Marije, mijn rol is te roestig en de daarop volgende steen doet de rest.
Zwemmend bereik ik het keerwater waar Marije en Anke gelukkig nog druk bezig zijn, denk ik. De verbaasde gezichten en "wat ging er mis?" doen mij vermoeden dat e.e.a. helaas niet onopgemerkt is gebleven. Dat kon ook niet, want Hans zat achter (en voer er keurig omheen) en beweert stellig dat ik na mijn backflip een keurige pirouette draaide voordat ik onder ging. Ik denk dat ik maar weer voor ga varen :) .
Overigens had Hans net zijn zelfvertrouwen "geboost"door de 'Sale à Manger' dit jaar perfect te varen. later gaat 'ie alsnog om, maar de oude rekening van vorig jaar doet hem besluiten om binnen te blijven en perfect te rollen: Keep calm and roll!!
Proost!
Gert
Vandaag de race course, ik had met dit traject nog een appeltje te schillen door vorig jaar. Mijn eigen doel was dus vooral mijn hoofd heel houden en het einde al varend halen J.
De eerste passage is de salle a manger, Hans had met deze passage een appeltje te schillen en dit is hem ook goed gelukt.
Ik vaar de passage mooi af en besluit meteen boven het keerwater in te varen, zit te wachten totdat ik mijn boogslag inzet, maar vergeet dat er nog een golf van 2 meter is waar ik door heen ga en die slaat mij daardoor om, helemaal verbaasd lig in onder mijn boot en trek mijn lusje, uiteraard wel mezelf en mijn boot na 10-15 meter zelf in het keerwater gekregen.
Oké dacht ik, nu is het tijd om wakker te worden. Bij de passage waar ik vorig jaar een aantal walsen op de kop had verkend geef ik nog aan onze voorvaarder Anke door dat je deze altijd op links vaart. Anke besluit eerst nog even in een keerwater te gaan liggen en ziet rechts ook een lijn. Beneden gaf ze aan dat ik deze lijn ook moest pakken maar goed gas moest geven.
Ik heb het geprobeerd, en ben ook echt een paar meter verder gekomen dan vorig jaar maar helaas toch zwemmen beneden. (uiteraard boot en mezelf in het keerwater gekregen). G
ert maakt zich door de zorgen om mij zorgen en gaat om, ik moet er wel bij vertellen dat ik al rustig met boot en peddel in het keerwater lag en hem om heb zien gaan… Gert en ik overleggen kort en besluiten Anke een nieuwe kans te geven om voor te varen, wat ze de rest van de dag top doet.
Anke en ik hebben ook maar besloten dat we elke keer als we de race course varen die passage over rechts zullen pakken net zo lang totdat ik hem wel varend af kan ;). Hans heeft zijn rol ook uitgeprobeerd en deze blijkt het nog te doen, een beetje roestig al zegt hij het zelf, met daarna nog een hoge steun komt hij de volgende wals door en veilig de passage door (Y).
Later op de dag zie ik in een passage de vaarlijn niet dus blijf een beetje dobberend en kijkend varen, met lage snelheid door een dikke wals is niet aan te raden dus ga ik om, mijn rolpoging mislukte helaas (Maarten zegt tijdens de slalomtraining dat je iets 1000x moet doen voordat je het goed kan, dus ik heb mezelf dit jaar het doel gesteld om nog iets van 800 rondjes te maken :o, een goede rol heeft zowel Hein als Daniëlle vandaag meerdere keren gered), en deze keer moet ik toch ook toegeven dat ik wel mezelf in het keerwater krijg maar niet de boot, dus die wordt gered door Anke, Gert en Hans. Eenmaal gered blijkt het schroefje van de voetensteun weg, maar gelukkig heeft Hans er één over en kan ik toch de dag uitvaren.
De “race course” is met deze waterstand echt een mooi traject waarbij je soms in de passage goed keerwaters kan varen en de andere keren heerlijk kan slalommen tussen de walsen door. Zo nu en dan liet de zon zich zien, en het laatste mini kloofje sluit een prachtige vaardag af.
Marije
Groep 2; Boven Ubaye de olifant in de kamer
Traject; le Lauziere – Pas de Grégoire (ong 9 km)
Vaarders ; Nienke, Marjolein, Frank, Erwin, Jens, Dennis, Bart.
Het plan voor vandaag was om met de complete groep ‘the Racecourse’ te gaan varen. Diverse mensen hadden nog een spijker te verwijderen die er sinds vorig jaar nog inzat. We waren al aan het omkleden op de instapplek bij het plaatsje le Martinet. Toen werden er wat twijfels geuit of dit wel zo’n goed plan was.
Eind van het liedje was, nadat er heel wat coupletten gezongen waren, dat er twee groepen twee verschillende trajecten zouden varen. Een groep bleef bij het originele plan, de andere groep ging nog een heel eind de wondermooie Ubaye vallei omhoog rijden op zoek naar een stuk rivier dat makkelijker was te varen maar toch nog voldoende inhoud had om leuk te zijn.
Met de ervaringen van vorig jaar in het achterhoofd hebben we nu het hoogst beschreven instappunt gekozen en om dan door te varen tot een paar km vóór Jausiers. Alles bij elkaar was het al 14.00h voordat we klaar waren om in te stappen. Vlotjes vertrokken we maar al bijna net zo vlotjes hielden we ook op om een passage te verkennen. Het zijriviertje Riou Sec bleek in de afgelopen tijd niet zo droog te zijn geweest. De weggeslagen wegbrug en tijdelijke noodbrug hadden ons al kunnen waarschuwen.
De Riou Sec had een enorme bult grint en keien in de Ubaye gedumpt. Het water vond zoals altijd toch zijn weg en dit keer was dat tussen een aantal bomen die tot voor kort nog op de linker oever stonden. Ik stond al op het punt om de passage te varen toen we een tak op een wel er erg vervelende plek ontdekten. Lopen was het devies.
De rest van de beek was ook nog erg beïnvloed door de enorme bult met keien. De meeste versnellingen waren grindgoten met af en toe een grotere kei die voor een keerwatertje zorgde. Of in het ongunstigste geval je boot opeens opzij doen gaan. Af en toe bomen en takken die vanuit de geërodeerde oever uitstaken tot in de hoofdstroom.
Nadat de Ubayette er van links bij kwam werd de rivier ruimer. Als we naar boven keken zagen we dat de bergen om ons heen flinke wolken om hun toppen kregen. En een hele koude en sterke wind vanaf de toppen naar beneden blies ons verder het dal uit. Je hoefde je peddel maar in de lucht te steken of je ging als een zeilbootje vooruit. Keerwaters waar je normaal in zou blijven liggen werd je uitgeblazen. Het opspattende water van de vele kleine golfjes werd tot boven onze hoofden omhoog geblazen. Alsof we in een regenbui zaten die van onder naar boven viel.
De rest van de rivier hebben we op een paar plekjes gespeeld maar er zaten helaas slechts weinig leuke speelplekken in. De leukste plekjes zaten vandaag tussen het dorp Condamine en de uitstapplek.
Na een mooie rit via de col de Vars waren we uiteindelijk rond 18.15h terug op de camping.
Bart
