Gisteravond is langdurig gesproken over de rivierkeuze van vandaag, en wie er dan mee zouden willen en/of mogen. Een aantal Batavieren dachten na over een rustdag, dus met wat slim plannen zouden we met de resterende groep naar chateau Queyras en gorge d’Ange Gardien kunnen. Goed plan!
Uiteindelijk werd de midden Guil gevaren met 9 mensen, waarvan er 5 varend bij het eindpunt aangekomen zijn. Daar heb ik direct maar een neopreen schoen met bier genuttigd om dezelfde reden als waarom ik er nu over schrijf.
In de tunnelpassage had ik al een paar mensen zien varen, ik ga als laatste. Op het eerste dropje raak ik een steen, kom verkeerd uit en ga om. Rollen lukte niet, later hoorde ik dat ik onder een rots zat die mij tegenhield. Het grote verval met wals en een paar grote stenen in de stroom wilde ik niet met mn hoofd naar onder afstuiteren. Toen mn tweede rolpoging ook niet lukte - nog steeds om de zelfde reden – ben ik uitgestapt en verder gaan zwemmen.
Eerder had ik bij deze passage al een andere boot van de grindbank getrokken, was er een andere boot al zonder vaarster de tunnelpassage afgedobberd en verder, was er iemand na de tunnelpassage te vroeg blij geweest dat hij er door was, en zijn er nog een paar meer verhalen te schrijven….
Cees
Vanmorgen met zeer goede moed ingestapt.
Om revanche proberen te nemen op de midden Guil wat 5 jaar geleden niet zo goed ging (een blessure aan mijn duim waarna verder varen niet meer ging). De instap was direct na de Triple steps bij Mont Bontbardon de peilschaal onder de brug stond op circa 50cm. De Grill waar het destijds fout ging heb ik toch maar overgedragen geen zin in een herhaling van toen. Vanaf daar heb ik zelf gedaan en niet mij boot alleen J, alles gevaren behoudens twee zwem partijtjes. Vanaf daar vele leuke dropjes en walsen gepasseerd.
Ingang tunnel passage
Bij de ingang van de tunnel passage ging het helaas mis. Na alle “ellende”, walsjes, golven en stenen gepasseerd te zijn had ik het gevoel ahhh ik ben er…. Wals, hap Om, rol poging, helaas, nogmaals, lus getrokken, zwem, zwem, zwem. Ik zal waarschijnlijk onbewust gedacht hebben Yes gered, zat er nog een lullig walsje welk roet in het eten gooide.
In het traject daarna nogmaals gezwommen gelukkig was het materiaal in 2 tellen al aan de kant gebracht door Erik en Kees. Waarna het traject op een heerlijke continue golfende en stuiterende denderbak te hebben uitgevaren tot in het stuwmeer waar ze 5 jaar geleden mijn boot met een ernstig vervormde neus hebben geborgen.
Denis, na de tunnel
Dènis
Een nieuw traject voor mij. Enerzijds spannend maar erg nieuwsgierig naar het vaartraject. Klasse 4, slik !!
Smalle passages met veel verblokkingen en snelle stroming. Het eerste stuk begon redelijk goed om de keerwaterlijnen te halen. Bij de Grill stapten we uit om het traject te verkennen.
Een klein groepje heeft de Grill bevaren en de rest omgegedragen. Behalve het laatste stukje in de bocht wilde ik wel varen. In overleg met de ervaren-vaarders mocht ik een poging wagen, maar het kon een zwempartij worden. Na hun vaarlijnen te hebben bekeken, stapte ik met veel spanning in de kayak. Rustig keertje in varen en vervolgens met denderende walsjes naar beneden gevaren, oeps steen aan de rechterkant kunnen ontwijken. Beneden aangekomen, gelukkig geen zwempartij. Toch weer een grens verlegd, haha.
Vervolgens het traject vervolgd tot bij een verblokte passage, waar ik tussen twee stenen door moest varen en links moest aanhouden. Helaas voer ik naar rechts tegen een steen, omgeslagen en voelde een behoorlijke druk. Gelijk uitgestapt, kayak ervandoor en peddel is door iemand nog gered. Gelukkig gooide Gert een reddingslijn uit, dus een korte zwempartij.
Vervolgens met een touwconstructie van reddingslijnen hebben Gert en Bart me naar de overkant gebracht. Eindpunt van het vaartraject voor mij. Komen de reddingsoefeningen van het veiligheidweekend goed van pas! En mijn kayak is gelukkig door voorbij passerende raft-instructeurs uit het water gehaald.
Daniëlle
Vandaag de Midden Guil, we stappen in met 9 personen: Daniëlle, Sanne, Hans, Gert, Erik, Bart, Cees, Dènis, en ik (Marije). Franc was shutte bunny en heeft prachtige foto’s gemaakt vanaf de weg. De rest hield een rust dag en daar zijn een paar mooie foto’s (in de sneeuw) van gemaakt.
De midden Guil begint de eerste kilometer met een wat rustiger stuk en vanaf daar wordt de druk steeds hoger. Gaaf stuk om te varen met mooie keerwaters. Ik zat heerlijk in mijn boot, kon alle keerwaters goed varen. Bij de eerste brug over de rivier zit een dropje van 1-1,5 meter. Bart vaart deze voor door het midden en heeft ‘vol’ in de wasmachine gezeten, na een paar rondjes weet hij hier wel heelhuids uit te komen.
Bart, bijna uit de machine
Hans heeft op dit stuk wel zijn revange gehad, want die voer hem soepel langs links.
Hans, soepel over links
Bij de ‘grill passage’ die eindigt in een s-bocht zijn we lang bezig geweest met verkennen en afzekeren (en we moesten ook wachten op iemand die moest gaan poepen, rara wie dat is…), waardoor ik daarna net iets minder lekker in mijn boot dat. Daarna ging eerst Hans om (incl. zwemmen).
Sanne
Sanne was moe en is vlak daarna uitgestapt, Hans besloot eieren te keizen voor zijn geld en stapte mee uit.
Daarna ging Daniëlle om, en haar boot was niet meer in het zicht dus die moest ook stoppen. Op dat moment was ik nog de enige vrouw op het water dus ik besloot dat ik dit in ere moest houden.
Hoogmoed komt voor de val, want na een paar 100m komt de tunnelpassage. Bart vaart hem voor mij voor en ik ga er achteraan, shoot ga ik mooi af maar het dropje erna vergeet ik dat voor een goede boof het wel belangrijk is dat je een boofslag zet en daarbij je punt van je boot omhoog gooit, dus ik word vol terug getrokken het dropje in. Rollen was voor mij daar geen optie, dus uit de boot. Ik bleef met boot en al heerlijk plakken. Dankzij de veiligheidstraining weet ik dat daar 1 oplossing voor is, naar beneden zwemmen, dus ik druk mezelf onder de boot en geef nog en duw en inderdaad ploep meteen uitgespoeld. De rest van de groep had helaas niet verwacht dat ik ging zwemmen, dus alleen Bart lag daar beneden. I
k kon mijzelf het keerwater inkrijgen (zelfredzaamheid is mijn nieuwe motto) maar helaas wist ik toen ook einde vaardag omdat Bart mijn boot moesten laten gaan, wetend dat deze vanzelf in het stuwmeer zou uitkomen. Uiteindelijk heeft een ander kajak groepje deze vast zien liggen op een rots en deze op de kant gelegd zodat de mannen deze naar de overkant/ naar de weg konden brengen. Ik besluit de tunnelpassage mee helpen af te zekeren, en heb de mannen een paar mooie en minder mooie lijnen zien varen J.
Toen ik een lijn pakte zegt Cees tegen mij: “hup Marije je boot in, je mag”. Waarop ik maar één antwoord had: die ligt in het stuwmeer. Cees was dit even vergeten, zegt misschien een beetje dat zijn kater toch niet helemaal over was, en verklaard misschien zijn zwempartij waarbij hij met hele grote ogen boven kwam.
Al met al heb ik een heerlijke vaardag gehad waarbij ik mijn grenzen hebben kunnen verleggen J!
Marije
Na alle aandacht voor de zwemmers, toch ook even de support crew in het zonnetje zetten:
