Nu ook met film.
De trajectkeuze voor de eerste twee dagen stond voor vertrek al vast, maandag avond moest dus voor het eerst besloten worden wat we zouden varen. Na de avond ervoor het boek van Peter Knowles met Bart en Cees door te hebben gespit kwamen we tot zes mogelijke opties, namelijk: 1) Gyronde, 2) Onde, 3) Fournell, 4) beneden Guissane (Boskloof), 5) boven Guissane en 6) Briacon kloofje van de Durance met daarna veiligheidsoefeningen op Argentière. Nadat Hein vertelde dat uit wetenschappelijk onderzoek was gebleken dat de mens het gelukkigst wordt om uit zeven opties te kiezen, hebben we de hele dag spelen op het baantje van Argentière als zevende optie, maar niet erg wenselijke optie toegevoegd.
Vanwege het ontbreken van digitale peilschalen weten we de waterstand pas op het moment dat we bij de rivier zijn. Gelukkig liggen de opties qua voorkeur bijna in volgorde van langs rijden. Opties 1 t/m 3 vallen al snel af vanwege een te lage waterstand. De Guissane lijkt te veel water te hebben om met de hele groep de Boskloof te kunnen varen en niemand had echt zin in de Boven Guissane. Gelukkig had Gert het Briancon kloofje al een keer eerder gevaren en wist hij het begin- en uitstappunt te vinden. Vanuit de oude stad van Briancon kan je de waterstand bij de stuw aan het begin van het kloofje bekijken, vanaf de weg leek het een prima waterstand. Terwijl we keken werden we door een van de locals gewaarschuwd dat we dit traject niet mochten varen, de Gerdarmarie wenste ons echter veel plezier.
Het zonnetje scheen heerlijk en een van de honden uit het dorp heeft zich heerlijk vermaakt door een steen of stok voor een Batavier neer te leggen de deze net zo lang smekend aan te kijken tot deze werd weggegooid zodat hij kon apporteren.
Vanaf de instap was het een leuk stuk met wat verval, stenen en keerwatertjes zonder al te veel druk. Na een kleine kilometer kwamen we bij een stuw met een grote hoogte lijn. Aan de rechter kant zit een glijgoot met wat later blijkt een auto-boof. De meesten varen hem, Bart durft zelfs bijna op de landingsplaats te gaan liggen om spectaculaire foto’s te maken. Gelukkig ging dit net goed.
De glijgoot was leuk, daarna blijkt echter dat er veel water is afgetapt. Voor de ingang van het kloofje wordt het keienrijen. Met veel moeite lukt het om meestal water onder je boot te houden. Geregeld zit iemand echter gepint tussen twee stenen. Een enkeling moest eruit om zijn boot over de steen heen te tillen, meestal lukte het vanwege de lage waterdruk wel om je boot al dan niet achteruit over de steen heen te drukken.
Bij de echte ingang van het kloofje wordt het iets beter, je kan in ieder geval weer een peddel in het water zetten.
Na het kloofje komt het afgetapte water weer via drie grote uitlaten de rivier in spuiten. Eindelijk is er weer water om te varen.
Nu volgt een stuk met mooie keerwaters, speelgolfjes, maar ook fors onderspoelde wanden in de buitenbochten. Na ongeveer 1-1.5 kilometer na de wateruitstroom van de energiecentrale zit nog een stuwtje. Met deze waterstand kon je deze bij het eerste dropje het beste over links varen en daarna over traverseren naar rechts voor de tweede serie walsen. Dit keer lag er een boompje in de middelste doorgang.
Daarna was het via wat golventreintjes afdobberen tot het uitstappunt. Volgens het boek van Peter Knowles was dit een traject van één uur. Zonder lunch en zwemmers hebben we hier bij deze waterstand ruim drie uur over gedaan en waardoor we het vooraf bedachte plan van een middag veiligheidsoefeningen op Argentière vanwege de tijd hebben moeten laten varen.
Een klein groepje besluit om nog wel naar Argentière te gaan om even te spelen. Zelf ga ik mee om de aanpassing die ik aan mijn zitje van mijn nieuwe boot heb gemaakt uit te proberen. De afgelopen dagen merkte ik namelijk dat het zitje voor mij te ver naar achteren stond. Het zitje bleek niet zo snel te verplaatsen dus heb ik samen met Cees en Marije een matje onder het zitje geplakt om minder naar achteren te schuiven in de boot.
Op Argentière kom ik er echter achter dat door het ophogen van het zitje de boot ook veel instabieler is geworden en ik nog steeds niet strak genoeg zit waardoor het platte achterpuntje hapt in de paddenstoelen op de keerwaterlijn. Dit vaart absoluut niet relaxt en ik durf op een begeven moment zelfs niet meer te varen.
Na enige tijd lukt het toch weer om te traverseren en kom ik zonder om te gaan beneden aan de baan. In mijn hoofd zit het echter nog absoluut niet goed. Daniëlle bied aan om samen met mij in het keerwater mijn rol te testen, uiteindelijk ga ik akkoord met een poging op de vijver. Bij het rollen heb ik niet te rust om mijn peddel goed uit te brengen, twee keer kom ik nog net boven. De derde keer doe ik veel te vroeg mijn hoofd omhoog en val ik terug. Onderwater heb ik niet de rust om nog een tweede poging te doen of mij door Daniëlle te laten helpen om weer overeind te komen. Dus ik mag schrijven…
Daarna weet Bart zich in mijn bootje te proppen om hem uit te proberen (hij moet hiervoor wel zijn wildwaterschoenen en droogpak vervangen door dunnere exemplaren). Op de baan heb ik daarna Bart zelden zo zien genieten op het water. Breed grijnzend traverseert hij door de walsen alsof hij in zijn slalomboot zit.
Sanne
Na het zien van de foto’s van deze dag is het idee van een smoelenboek van de alpenweek, dit door de “mooie” foto’s die van gezichten zijn gemaakt J
Marije
Traject Le Fontenil tot Briancon (3.5km)
Waterstand : 15cm bij de instap onder de brug bij Le Fontenil (Bij hoger water wordt het kloofje exponentieel moeilijker, de waterstand in de kloof is sterk afhankelijk van de hoeveelheid water die bij de stuw afgetapt wordt à vooraf in de oude stad van Briancon kijken hoeveel water uit de uitstroom centrale op 2/3 van het traject komt)
Slalomparcours Argentière
Waterstand: 0.8m/ 54m3 (peilschaal Embrun)
