De vroege vogels (9-10 februari 2008)
Eifelweekend, georganiseerd door Harry en Marcel.
Medevaarders: Menno, Hans v.d Staay, Erik& Johan.
Zaterdag
Iedereen was uitgenodigd, ook beginners, perfect voor mij dus. Uiterlijk 7:30 vertrekken bij het clubhuis, waardoor de organisatoren (vroege vogels) al rond 6:00 moesten vertekken. Boten overladen, en weg..... zo simpel zal het toch niet gaan met een stel enthousiaste Batavieren? Drie boten op het dak van mijn auto, moet kunnen. Hans en Marcel sjorren de boten vast en opeens een harde klap, dakdrager doorgezakt, boven op het dak G#@^*#. Blijkbaar was deze dakdrager niet sterk genoeg, dus mag Harry alsnog rijden. Hierdoor vertrekken we iets te laat, maar gaan Batavieren ooit volgens afgesproken tijdstip op pad?
effe testu....
Er is slechts één beginner, ik dus, is dat een goed of slecht teken? Kans op veel begeleiding of kans op een te zware rivier? Tijdens de rit krijg ik te horen dat we naar de Alfbach gaan. Bij het lezen van de beschrijving van die rivier vraag ik mij af of dat wel goed gaat komen. “Gezien het stevige verval, moeilijkste bovenste kloof, alle rivier en bomenrisico, alleen geschikt voor gevorderden”. De Alfbach blijkt te weinig water te hebben om lekker te varen. Harry kan niet wachten om te varen dus begint hij te gassen……… maar ehh Harry, gassen in de auto doe je uitsluitend met je rechtervoet. De ramen moesten open om het een beetje uit te houden L
Op naar de Üßbach, heuvel op, heuvel af, met een rotgang achter Hans aan. Bij het instappunt aangekomen krijgen we een andere heftige stank te verwerken….. de remmen van Harry zijn auto, rook, stank…. Harry vertrouwt het niet en laat Marcel de auto naar het uitstappunt rijden…. Zal die nog terugkomen?
Stomen bovenaan de weg
Lekker in het zonnetje wachten tot de chauffeurs terugkomen. Beneden bij de rivier is het duidelijk kouder.
Nu lijkt het nog warm...
Ok dan, VAREN! Iedereen zit in zijn boot, inclusief Hans die zich opeens realiseert dat hij zijn helm niet op heeft. Waar is die gebleven? Nog bij de auto? Teruglopen, nee daar ligt niets meer. De grijns op Menno zijn gezicht spreekt boekdelen, de helm is per ongeluk in zijn boot terechtgekomen, hoe zou dat nou komen?
We kunnen lekker rustig invaren en dit geeft mij lekker vertrouwen in de Wavesport Diesel, waarmee ik nog niet eerder op stromend water heb gevaren.
De eerste bomen dienen zich aan
De waterstand is laag en de Diesel krijgt behoorlijk wat extra littekens. Harry probeert continue uit of het diep genoeg is om te cartwheelen en komt keer op keer aan de grond, hij kijkt niet blij.
Het eerste stuwtje komt eraan, ik ga er recht erover heen maar kom zijdelings op het water.
te dwars, het vervolg laat zich raden
Geen lage steun klaar en daar ga ik dus voor de eerste keer om, zouden al die zwembadtrainingen hebben geholpen? Yes, in één keer eskimoteren! Alleen een heel koud hoofd en koude handen, maar niet uitgestapt!
Alsof hij de rots al ziet komen...
Vervolgens komt Harry van het stuwtje af, klapt hard op een rotsblok en realiseert zich dat hij bijna toe is aan (alweer) een nieuwe boot, een dikke hap uit de neus van zijn Dagger is het resultaat.
We moeten goed oppassen voor bomen en prikkeldraad over het water. Bij het tweede stuk prikkeldraad dat over het water gespannen is varen Hans (achterwaarts) en Menno (zijwaarts) er bijna in, dat scheelde echt maar zo’n 10cm. Het reactievermogen van deze heren was verbazingwekkend.
en weer bomen
en andere hindernissen
in het kloofje heeft de zon niet veel kans, laag en donker
In de laatste km voor het uitstappunt (Bad Bertrich) kom ik vast te zitten op een rots, ik probeer me met één hand af te zetten, de achterkant draait weg en ik lig ondersteboven. Het is erg ondiep en er liggen veel rotsen. Aangezien we inmiddels weten dat zelfs een Batavier niet geschikt is om stenen te koppen, besluit ik om uit te stappen. Harry maakt uiteraard eerst een foto voordat hij te hulp schiet, maar helpt wel om de boot leeg te krijgen. Wel balen want de rollen en hoge steunen gingen erg goed vandaag.
De tunnel
Vervolgens gaan we nog een paar leuke stuwen (3 en 8mtr verval) af.
De zon gaat ons echt verlaten, het wordt al knap koud
Bij het grootste verval moet ik even slikken omdat je pas op het laatste moment ziet hoe ver je naar beneden gaat glijden. Met deze waterstand gaat het echter lekker gecontroleerd en is het zelfs voor mij geen probleem. Ondanks de lage waterstand heeft iedereen toch lekker gevaren.
Voor en tijdens het eten kijken we lekker naar de foto’s van de dag en naar wat leuke wildwater DVD’s. Frau Kupferpfanne voorziet ons van lekker eten en drinken en komt af en toe even kijken naar de beelden op de laptop.
Hans valt na het eten (waar laat hij die hoeveelheid eten toch?) aan tafel in slaap, stoot daarbij zijn hoofd aan de muur en besluit om toch maar naar bed te gaan. Uiteraard om te voorkomen dat hij straks ook hoofdletsel oploopt tijdens een WW-weekend, en leg dan maar eens uit dat je niet eens in een boot zat!
Marcel gaat even later naar boven. Als wij een uur later ook naar boven gaan, komt hij met kleine oogjes weer naar beneden en vraagt waarom wij nu al naar bed gaan. Volgens Menno lag Marcel even daarvoor nog lekker met kleren aan op bed te slapen, waarschijnlijk was dit een slaapwandeling.
Het gesnurk van Harry zorgt ervoor dat ik al om 4:00 al wakker ben en niet meer kan slapen. Ook Menno is al erg vroeg wakker geworden (van het zaaggeluid uit Hans zijn kamer)? naar bed = vroeg op. Wederom vroege vogels!
Peilschaal Plein / Lieser: 81cm, licht dalend
Zondag
Vandaag gaan we de Ruwer varen, er staat hier duidelijk meer water dan gisteren op de Üßbach , dus het ziet er goed uit. Tijdens het wachten op de chauffeurs komt een nieuwschierige Duitser vragen of we gaan varen of dat we al klaar zijn, en of we het al koud hebben? Dan zegt hij dat we moeten oppassen omdat iets verderop een boom over het water ligt, het zal niet de enige boom zijn....
ieder golfje en walsje wordt getest op houdbaarheid
en multihangbaarheid
Diverse schitterende oefen walsjes
Brrrrrrr
Het varen gaat al een tijdje erg lekker, slechts een paar keer omgegaan en iedere keer met een hoge steun overeind gekomen. Ik realiseer mij dat de vele eskimoteeroefeningen en de slalomtrainingen goed zijn geweest. Vijf minuten later vaar ik een keerwater in en zie ik op het laatste moment (op zo’n 60cm van mijn keel) dat er prikkeldraad aan de waterlijn staat. Geen zin om erin te hangen, dus gooi ik me om, de boot wordt vastgedrukt tegen een boom en ik probeer er uit te kruipen. Weg peddel, weg boot, onderrug hard op een rotsblok, balen, het ging net zo lekker.
Menno gaat achter de peddel aan en mag daarom (als vinder van de peddel) volgens de organisatie een verslag schrijven ;-). Blijkbaar was het nog moeilijk om de boot aan de kant te krijgen omdat er weinig keerwaters waren. Erik leegt mijn boot en vaart hem over, tijd om te lunchen in het zonnetje!
Na de lunch lekker verder varen en op bijna iedere brug staan mensen te kijken naar die gekken in die kleine bootjes. De vaarder van het kleinste (gele) bootje, slooft zich bij iedere brug lekker uit om die mensen te laten zien dat zo’n bootje niet bedoeld is om rechtuit te varen, maar dat de voorpunt of achterpunt onderwater hoort te liggen en dat het de bedoeling is om goed je evenwicht te bewaren, of van punt tot punt te rollen.... volgens mij hebben ze geen handtekeningen, promotie-DVD’s of DHT-stickers van hem gekregen, maar ja, echte sterren zijn natuurlijk onbereikbaar.
Erik en Marcel liggen in een keerwater klaar om in een walsje te hangen, maar wachten (te) netjes op Hans zodat hij voorbij kan varen.. Hans is echter van mening dat hij er nog wel bij kan en ramt zijn Burn zo hard op Marcel zijn boot dat Marcel omgaat. Bij de 1 e eskimoteerpoging stoot Marcel zijn hoofd aan de boot van Hans, vervolgens pakt hij de achterkant van Hans zijn Burn om zo te eskimoteren…… wat er toen gebeurde zal altijd een discussiepunt blijven. De één zegt dat Hans weg ging varen toen Marcel aan zijn boot hing, de ander houdt het erop dat Hans iets ruimte maakte voor het hoofd van Marcel en dat hij toen door de wals weggeduwd werd…. Er ontstond in ieder geval een mooie discussie, met opmerkingen als: “mooie vent ben jij Hans, lekker wegvaren……..”
Even later zit ik iets te relaxed in de boot, wordt gegrepen en lig ook op mijn dak. Dit keer met de peddel dwars onder de boot, ik voel de stenen en besluit te vroeg om uit te stappen, stom, stom, stom, absoluut onnodig. En natuurlijk is Harry weer zo beleefd om snel een foto te maken!
Nog voordat ik er erg in heb moeten we snel uit de boot. We zijn blijkbaar dicht bij het Katerakt van Sommerau (hoezo waarschuwingsborden?) en die kun je beter niet ongezien gaan varen. Vanaf de brug kunnen we zien dat het een moeilijke afdaling zal zijn met vieze walsjes, een zeer sterke hoofdstroom, en veel rotsblokken die net onder de waterlijn liggen.
bovenaanzicht, ziet er over links niet al te moeilijk uit
Onderaanzicht, is toch hoger dan je denkt
Er wordt besloten om dit nu maar niet te varen. Helaas, dit is gelijk ook het einde van een mooi weekend. Ik heb er ontzettend van genoten, veel plezier gehad en vooral weer veel geleerd.
Peilschaal Hentern: 61cm, licht dalend
Lessons learned
- Goede dakdragers zijn een must
- Een weekend organiseren betekent niet dat je zelf kiest waar er gevaren wordt
- Een weekend organiseren betekent niet dat je voorop hoeft te rijden om de weg te wijzen
- In de buurt van huizen kun je prikkeldraad over of vlak langs het water verwachten;
- Dagger plastic niet opgewassen tegen Dirty Harry
- Bij De Batavier moet je je plaats opeisen, maar zorg ervoor dat je zelf overeind blijft als je over iemand anders zijn boot vaart
- Als je de laatste plek in het keerwater hebt ingenomen moet je ervoor zorgen dat je je niet laat omvaren door een andere Batavier die er bij denkt te kunnen
- Eskimoteren gaat nu eigenlijk heel goed, maar rustig blijven in heel ondiep water of in de buurt van prikkeldraad valt nog niet mee.
- Verwacht geen waarschuwingsborden voor gevaarlijke situaties
Groeten, Johan
