Nu ook met Film.
Na ons laag water experiment van vorige week was de hoop gevestigd op de overvloedige regenval van vrijdag. Bruno had voor de vrijdag al het plan opgevat met de slaapzak bij de instap van de Tros Marets te gaan liggen.
Dat was inderdaad vooruitziend van Bruno want de vrijdag was het bal in de Ardennen en Eifel, de Hoegne steeg naar 95 cm, de Lieser ging per uur met 20 cm omhoog, steeg zo binnen de dag van 60 tot 230 cm en ook de Irreler Wassefalle in de Prum bereiken een serieuze Alpen klasse met 250 cm. Het seizoen lijkt echt te zijn begonnen.
Zoals gewoonlijk is het begin van dat seizoen nog niet helemaal doorgedrongen bij de rest van de club en moet er stevig aan de boom geschud worden. Uiteindelijk zijn Bart, Cees en Jaivi de jeugdploeg van het weekeinde die de strijd voor twee dagen aandurven en al op zaterdagmorgen vertrekken richting boven Rur. Wij, de plussers en plus-minussen, volgen op zondag voor een dagje oude van dagen op en neer, de wisseling van de wacht lijkt te zijn ingezet. Gelukkig heeft Harry zich, onder zware digitale druk, bij ons aangesloten, we waren al bang dat deze laatste der randstedelingen zijn peddel in de shredder had gestoken. Zo hebben wij ook nog een jeugdig lid in onze ploeg ;) (red: sinds kort, na 7 uitnodigingen, heeft Harry zelfs de "accepteer uitnodiging" knop gevonden, wie weet gaat Rien dit ook ooit redden).
Zaterdag was de waterstand nog mooi op de Rur (Bart, Cees en Jaivi hebben een heerlijk tocht bij 70-75 cm op de internet peilschaal Monschau gemaakt), maar de rest van de hoogveen rivieren was alweer beneden peil. Die nacht is het weer vochtig dus dat geeft wat hoop voor de volgende dag. Echter, de waterstand van de boven Rur is dan alweer to 39 cm gedaald bij Reichenstein, zo meldt Bart ons per SMS. Mmmmmm, dat is maar net boven het acceptabele minimum peil.
Bij Reichenstein snappen we wel waar al het water van vannacht is gebleven: 20 cm verse sneeuw, hier doe je het voor!
Eenmaal op de parkeerplaats ut de auto stappend zet de wisseling van de wacht zich door, een grote groep Okawanen is bezig met omkleden en omrijden. We hebben nog nooit zoveel vaarders onder de dertig bij elkaar gezien hebben en vragen ons dan ook af of de Batavier op zijn retour is, de Okawanen zijn in dubbele aantallen aanwezig, daar kunnen we een voorbeeld aan nemen! Van de positieve kant gezien zouden we ook kunnen zeggen dat het Bata4us van Nyke en Tom op hen is overgeslagen en dat we het 4us dus slechts voldoende nieuw besmettings potentieel moeten aanbieden om wildwater continuiteit binnen de bata4 te kunnen waarborgen ;) ;)
Okawa vertrekt wel een klein uurtje eerder, maar als wij op het eindpunt staan om te kleden komen zij nog even op een tweede run voorbij en varen nog even door naar de Hammer falls.
Wij niet, wij hebben (zoals gewoonlijk) al ons kruit verschoten in speelgolfjes en walsen. De Rur staat dan wel laag, voor een Batavier is er altijd wel iets lekkers verstopt. We amuseren ons kostelijk in deze witte wonder wereld. Zo moest het altijd zijn.
We spelen het bos naar beneden en wat begint als koude kladden tocht is toch al snel een comfortabele warme handen trip geworden.Om bij handen te blijven, het is alsof je een comfortabele oude handschoen weer opnieuw aantrekt, even een paar vervelende drukpuntjes, maar dan is het oude lekkere gevoel er weer, dit past goed. De rur is onze home-run en dat is te merken, ieder golfje, gaatje, hoekje wordt herontdekt en veel te snel zijn we het bos uit.
Het wasbord is te laag om te varen, zelfs voor Harry, die toch wel weer een nieuwe boot zou willen hebben. Dus eruit.
Snel laveren we door de parkeerplaats zoekende toeristen onze we naar de Perlbach en duiken daar weer de plomp in.De Perlbach staat zoals meestal goed, meer water dan de boven Rur, en binnen notime zitten we weer op de Rur richting dorp.
De molenstuf heeft een twee-vinger-in-de-neus stand dus deze keer vermaken we ons met surfen in de stuw, dat gebeurt normaal alleen onvrijwillig ;)
herintreder
Ten opzichte van vorige week hebben we nu gelukkig meer water zodat we de toeristen beter kunnen vermaken met surfen, walsje hangen, handstand overlag over een putdeksel (cees) en een mooie backloop van Jaivi in de gallery wals naast de bierkeller. Ademloos toeristisch respect is zijn deel. Volgende keer misschien met de pet rond gaan...
kendo backloop
De speelplekken worden ten volle uitgenut, met grote grijnzen wordt er gehangen, getrokken, gesteund en geleund.
Jaivi corrigeert de Kendo
Menno surft de sloep
Dan wordt het tijd voor de favoritentoter. Even links het keerwater in, hoe staat de golf, waar loopt ook alweer die geul? Als home run verleidt hij je tot nonchalant aanvaren zonder vooraf even te kijken. De geul zit echter altijd verder naar rechts dan je denkt (hert keerwater links onderin heeft een loverboy reputatie voor de nonchalante onder ons)
Zoals gezegd, het is een beetje een oude comfortabele handschoen die je aantrekt, de slide levert mooie beelden op maar geen problemen.
Op naar de "berenkuil", daarvoor ligt echter nog even de kurkentrekker, voor slalomvaarders lastig ivm de sneaky opgehangen poortjes, voor ons slechts een plichtmatige speelplaats, snel opvaren, controleren van het water van rechts, doorsurfen en boven het blokje langs naar links surfen.
Korte bootjes hebben het lastig, mijn grote sloep gaat top. Alleen zonder mij... Opvarend en voor het " blokje" langs surfend ontstaat er kortsuiting in de heup, ook zo'n sloep moet je opkanten, plons dus.
Peddel uitbrengen, rollen en klaar. Schrifttftghhj, zoiets dus. Mijn knie schiet onder de steun vandaan, ik ben 100% boven, de rest draait zich al om en gaat verder met spelen. Wel boven, maar niet in balans met die ene knie. Ik lazer dus gewoon weer terug, steun, steun, steun. Zo verdraaid in de boot steunene levert natuurlijk niets op. Rust pakken, om, en opniew netjes rollen. Helaas, koppie besluit anders...
Hilarisch gelach is mijn lot. En schrijven.
Naschrift van Bruno over het weekeinde daarna:
Relaxed daggeske in de venen, eerst boven-Hoegne bij 80cm met de klassieke omdragers (Jo vond onze gemeenschappelijke succesrate op de cascade de Nutons onvoldoende geruststellend...). Redelijk wat hout na de cascatellekes, we hebben de passage boven de slides vrijgezaagd maar er hangen nog diverse hinderlijke takken, vlak daarboven hangt nog ergens een dikke tak in de hoofdstroom -> dragen. Na de slides is alles te varen maar wel af en toe uitkijken.
Daarna met peilschaal Warche beverce boven 1m20 naar de Tros-Marets maar die zag er toch redelijk bony uit. Dit bevestigt dat je toch wel minimum 85cm op de Hoegne nodig hebt, zelfs als het water vooral van sneeuwsmelt komt. Beverce lijkt me niet zo betrouwbaar. Dan maar afgezakt naar de Bayehon en naar boven gesleft door de sneeuw tot het water te dun werd, ongeveer 1km boven de wegbrug: enkele mooie smalle passages en mini drops maar zeker geen tros-Marets kwaliteit.... (voor voldoende water voor de grote drop heb je waarschijnlijk ook 85 of meer op de Hoegne nodig, ik denk dat de rest en zeker stuk na wegbrug dan redelijk gevaarlijk wordt). Na de wegbrug en tot de Warche snel en zeer veel boom/struikhindernissen met wat goede wil kan het meeste wel gevaren worden. De dikste passage voor de samenvloeiing met de Warche was helaas nog steeds versperd. Het tofste kwam op de Warche, steile bosweg met nog wat sneeuw, lanceerplatformke naar de rivier, de Jo vloog op zijne staart heel de rivier over, toch zo'n 10m, kicken!
Boring vergeleken met een goede dag op het werk natuurlijk maar soit, we hebben er het beste van gemaakt...
Beste wensen voor 2012 en hopelijk de nodige WW avonturen!
Bruno
PS: er ligt nog altijd redelijk wat sneeuwpap op de hoogste punten maar weet niet of het morgen nog echt goed gaat smelten
