20 juni, ik heb er lang naar uitgekeken, maar eindelijk is het zover, onze mini Alpenweek gaat beginnen. Een paar eerdere pogingen om na de traditionele Batavieren Alpenweek een extra lang weekeinde in de Alpen te gaan varen zijn op niets uitgelopen, maar nu heb ik het toch echt voor elkaar.
Aanvankelijk willen/kunnen alleen Erik en Cees mee en gaan we met een auto en fiets. Een paar weken voor tijd meldt ook Gert Kolkman zich aan en uit het niets verschijnt een mailtje van Emiel van Lankveld van de HKC. Mark Prins had hem getipt. Dus nu hebben we opeens twee auto's en hoeft de fiets van Cees niet mee. Last minute meldt ook Tonny, de vader van Emiel zich voor een generatie battle :).
Twee auto's, 6 man en omdat Erik Woensdagavond terug moet zijn en Cees en Gert op donderdag, gaat er ook nog een fiets mee voor de woensdag en donderdag, want ik hoef pas vrijdag thuis te zijn.
Vertrek is nu eens niet vrijdagavond, wat Erik heeft een bbq gepland voor zijn loopgroepje en verwacht pas laat zaterdagochtend weer aanspreekbaar te zijn. Jammer van die extra vaardag, maar ik ben al lang blij dat we überhaupt gaan.
De target area houd ik traditioneel lang geheim maar donderdagavond is het duidelijk dat Tessin en Piemonte in Zwitserland en Italië te weinig water zullen hebben en de peilschalen aan Inn en Otz goed staan. Het wordt dus Oostenrijk, camping Prutz (what's in a name?) net voor de Zwitserse grens zodat wel wel makkelijk de Inn kloven kunnen bevaren zonder last te hebben van het dramatische prijsniveau in Zwitserland.
Er wordt alleen wel slecht weer voorspeld en de waterstanden zijn al aan de maat...
Ik bekijk de peilschalen nog eens goed en geheel volgens verwachting gooi ik last minute het plan om. De Loisach bij Garmisch Partenkirchen stijgt dus dat is een mooie kans een WW III warming up te doen die ook nog eens 1.5 uur dichterbij ligt.
Zaterdag 8 uur vertrekt team 1 uit Boekel en team 2 (Cees, Gert, Erik) rond 10 uur uit Cromvoirt.
Rond 17 uur slaan we af richting Garmisch en rijden langs de Loisach. Die is bruin en goed bevaarbaar. Dat komt niet vaak voor eind juni. Het klassieke stuk, normaliter super verblokt, is volledig overspoeld, een paar grotere blokken zijn nog zichtbaar. Oeps, gaat dat morgen wel lukken?
Dan bereiken we de camping in Loisach. Zowel Tonny als ik zijn hier jaren en jaren geleden eerder geweest en herinneren ons een leuke kleine camping met veel groen en een Joegoslavisch restaurant voor de deur met uitstekende Grilltellers en Weizenbier (zie Beieren 2001).
De camping is totaal verbouwd, hoofdzakelijk camper staanplaatsen ok grote kiezelvelden. Twee kleine tent veldjes staan vlak langs de hoofdweg en zijn totaal niet gedraineerd, tent dus opzetten in de plassen. Rustig zal het ook niet worden, de hoofdweg raast voorbij. Als je, je auto bij de tent wilt hebben betaal je 4 euro per dag extra, kassa. Ze hebben wel een ski-raum die nu gebruikt wordt als drooghok voor kanokleding. Uiteindelijk betalen we 16 euro pp. Conclusie: NIET batavier waardig.
De Joegoslaaf is weg en in plaats daarvan een restaurant die 18 euro voor een schnitzel durft te vragen. Batavier onwaardig dus, deze plek.
Onze tentjes staan en het begint te regenen, dat zal niet meer ophouden tot de volgende ochtend op het water.
Nog even snel wat boodschappen gehaald ,en dan zoeken we een gasthaus in Garmisch met acceptabelere prijzen.
Tegen de tijd dat Erik, Gert en Cees binnen vallen hebben wij het eten al lang achter de kiezen. We blijven er maar gezellig bij en het wordt een gezellige avond mede door toedoen van de overjarige Heidi die ons bedient.
We ontbijten onder het afdak van het toilet gebouw en rijden naar de instap, 7 km verderop.
De instap, voordat je de Griesenschlucht in gaat
De Loisach is die nacht gelukkig gedaald tot iets tussen midden en hoog water. De kleine verblokking is nog steeds overspoeld, maar er is genoeg over om heerlijk naar beneden te dobberen.
De Dom (de moeilijkste passage met een doorgang van 1 meter breed) is nu eenvoudig, je vaar er gewoon omheen.
Na de "Dom", de linker doorgang is nu ook bevaarbaar
je ziet wel dat overal hout in zit
Ook het trappenhuis is nu niets anders dan een grote golventrein waar alleen Gert wat moeite heeft zijn voorpunt op het water te houden.
Emiel doet het best goed met zijn Dag Scandal, zeker als je het volume vergelijk met mijn Jefe of de kliko van Erik. Een keer is een wals hem te slim af, maar zijn rol staat als een huis (die rol komt nog terug deze tocht).
Rond half 3 zijn we klaar en weet ik het team nog te enthousiasmeren voor een tweede rivier, de bovenste waterval kloof van de Walchen. 1 uur rijden van hier en 1 km varen met 7 trapjes/watervallen van 1 tot 7 meter hoog. De waterstand is daar net boven minimum, dus een goede stand om hier eens kennis mee te maken.
Gert vind zijn dag al geslaagd en speelt Bunny en zal in het gasthof op het eindpunt op ons wachten. Over een uurtje zijn we er wel, zeg ik nog optimistisch.
Ik heb dit stuk een keer gedaan "zonder" water. Zo laag dat je tussen de vallen je boot moest slepen. Nu kun je gewoon doorvaren, er staat niet veel water, maar voor de valletjes genoeg om het leuk te maken.
Vlakke invaart, de bodem en wanden worden al wat klovig
eerste hobbeltje met lastige bocht naar rechts, die kun je ook missen...
Tweede dropje met boof steen op rechts
Cees over de boof steen
Helaas heeft een mooie 2 meter drop in een smal kanaal wat hout onder water. Met een goede boof spring je er wel overheen, maar ik besluit geen risico te nemen. Dragen dus.
Eenvoudig aansluitende drop
Een links-rechts drop met haakse uitgang is bij deze waterstand niet te halen en alleen Cees en ik varen de eerste helft.
En eindigen onder het wandje, met deze waterstand geen probleem. Met hoger water wel, maar dan is de aansluitende bocht naar rechts wel te varen
De volgende val is tegen de 3 meter hoog en heeft een strakke aanvaart van links naar rechts waar de meest vrije doorgang zit, middenin zit nog een boomstam. Ik vaar voor en de rest volgt. Alleen Emiel vind dit nog net wat te spannend en Erik helpt hem helemaal rechts over het randje springen in het stilstaande water.
Dan volgt er nog een 3 meter drop tussen twee wandjes die me net te dichtbij komen. Daar waag ik mijn schouders niet aan (achteraf onzin gezien de wokkel die ik hierna wel vaar ):) .
Daarna komt een smalle wokkel die ik wel even zal boofen over een randje. Fout dus, het randje stopt en ik ga achterover. Snel maak ik me klein, raak gelukkig niets en kom achter de wokkel weer overeind, dat was dus een stomme fout, realiseer ik mij maar al te goed (dus schrijven). De rest bekijkt de wokkel en besluit wijselijk over te dragen.
Bij deze lage waterstand onbevaarbaar boven water
Spijtig genoeg bevat de laatste dubbel drop van tegen de 7 meter een enorme boomstam. We dragen om en varen alleen de afsluitende tweede trap.
Droog oefenen
Even later klimmen we bij het gasthof of de kant en kunnen direct aan de dis. Gert was al ongerust telefoonnummers aan het zoeken, we zijn dik 2 uur bezig geweest.
Na het eten rijden we nog 1.5 uur door naar de Camping in Prutz, aan de Inn in Oostenrijk. Net na tienen gooien we onze tentjes uit en maken ons klaar voor de volgende dag.
Menno
Traject Loisach: 7 km boven de camping, tot het clubhuis net boven de camping. In en uitstap allemaal niet te missen. De weg loopt altijd naast de rivier, zonder dat je het merkt. Uitstappen en doorlopen tot het einde is altijd mogelijk. Een top traject om net boven je niveau te gaan varen. Let wel, nooit zonder een ervaren vaarder gaan varen, er zit, zeker bij lager water gevaarlijk hout in deze beek, zwemmen is op sommige plekken gevaarlijk. Er zijn mensen overleden in deze rivier, dus oppassen!
Waterstand: ca. 125 cm dalend op peilschaal Loisach/Garmisch. Precies midden water. Super waterstand, maar met laag water is hij totaal anders. Volledig verblokt en technisch.
Traject Walchen: Instap bij het tankstation net voor Achental, Uitstap 1 km verder bij het Gasthof.
Waterstand: ca. 53 cm dalend op Peilschaal Walchen
zie ook Beieren 2001
